W 2015 roku ukraiński
poeta Dmytro Linartowycz napisał wiersz, który czekał na opublikowanie z
nadzieją, że wojna naprawdę się skończyła. Od lutego ubiegłego roku wiemy, że
tak się nie stało. Na Ukrainie nadal trwały walki na zagrabionych przez Rosjan terenach. Broniący swojej ojczyzny żołnierze ginęli w okopach, w zaciszu porzygranicznych walk oraz dominującego przeświadczenia mieszkańców Europy, że nastał tam (s)pokój. Rosjanie tymczasem dalej zabijali i gromadzili środki na
ostateczne przejęcie całego kraju, a zafascynowany możliwością zakupu u
agresora produktów świat Zachodu cieszył się z rzekomych korzyści gospodarczej "współpracy".
Okrutne mordowanie
przez agresora ludności cywilnej Ukrainy trwa w odrażającym zakresie i
wymiarze. Ratujmy i pomagajmy ratować tych, którzy tak, jak Polska pod okupacją
niemiecką, tracą życie. Zespół pod redakcją dr. Michała Palucha z UKSW w
Warszawie przygotował już kolejną publikację ("SŁOWNIK WYRAZÓW RATUJĄCYCH ŻYCIE"), która ukaże się z końcem lutego
br. jako dar serc i umysłów uczonych, nauczycieli, służb medycznych, psychologicznych, socjalnych i
wojskowych z przesłaniem dla uciemiężonego narodu, jego matek i dzieci przebywających w
naszym kraju dzięki spolegliwej, altruistycznej pomocy polskich rodzin,
środowisk społecznych i wyznaniowych, instytucji i osób prywatnych. Ma w tym swój udział także wspierające ów projekt MEiN, finansując redakcyjne prace nad publikacją, która będzie dostępna online.
Prof. APS dr hab.
Irena Androszczuk przetłumaczyła piękny wiersz Dmytro Linartowicza, który
tu upowszechniam. Nasze pielęgniarki - wolontariuszki, nasi ratownicy medyczni,
lekarze pomagają rannym i cierpiącym w wyniku niemalże codziennych bombardowań
obiektów cywilnych, mieszkalnych, narażając własne zdrowie i życie. Niech wiedzą, jak wiele DOBRA zawdzięczają dzięki ich
poświęceniu ofiary okrutnej wojny.
Pielęgniarka
Cóż, wojna się skończyła.
Lekarze zszywają ciało.
Pielęgniarka daje zastrzyk.
Suchary leżą na tacy.
Chciałbym usłyszeć śpiew ptaków.
I zobaczyć promień słońca.
Bez wystrzałów słów.
I wesołe przyjaciół gwary.
Szpital jest placówką tymczasową.
Uczę się żyć w nowy sposób.
Istnieje świadomy sposób na kształtowanie własnego charakteru.
Troskliwe spojrzenie – obok mnie pielęgniarka.
Uwielbiam twoje badania.
Jesteś dla mnie jak wczesna wiosna.
Ona jest z Czerwonego Krzyża.
A ja jestem z niego zdjęty.
Gdy wyzwalałem miasta,
Ponieważ jestem z natury zacięty.
Wkrótce rozpoczną się procedury.
Białe fartuchy leczą.
Dla mnie to są tortury
Dlatego słyszą moje warczenie.
Tylko wyrozumiałość i miłość uzdrawiają moją duszę.
I krew się ponawia.
Więc odnowić się muszę.
Troskliwe spojrzenie.
Obok mnie pielęgniarka.
Uwielbiam twoje badania.
Jesteś dla mnie jak wczesna wiosna.
Oto znowu nadchodzi.
Moje wnętrzności ożywają.
Mnie dzikusa to podnosi ,
Aż grdykę się zaciska.
Nie jestem jedyną osobą, którą trzeba załatać.
Jest uważna na mnie i umie strony księgi mojego życia
przewracać.
Wyostrzoną percepcję próbuje uspokoić.
Uśmiecham się do niej i chcę przyspieszyć proces
uzdrowienia.
Troskliwe spojrzenie.
Obok mnie pielęgniarka.
Uwielbiam twoje badania.
Jesteś dla mnie jak wczesna wiosna.
(Rok
2015)
Медсестра
Ну от, закінчилася війна.
Зшивають тіло лікарі.
Заштрик дарує медсестра.
Лежать на таці сухарі.
Мені би пташиний спів.
І сонячного світла промінь.
Без стрілянини слів.
Й веселий друзів гомін.
Шпиталь – пункт тимчасовий.
Вчусь по новому жити.
Є спосіб свідомий – стрижень у собі зростити.
Турботливий погляд – поруч зі мною медсестра.
Обожнюю твій медогляд.
Ти для мене як рання весна.
Вона з Червоного хреста.
А я з нього знятий.
Коли визволяв міста,
Бо за характером затятий.
Скоро почнуться процедури.
Білі халати лікують.
Для мене це тортури,
Тому моє гарчання чують.
Лиш розуміння і любов зціляють мою душу.
І оновлюється кров.
Отже, поновитись мушу.
Турботливий погляд.
Поруч зі мною медсестра.
Обожнюю твій медогляд.
Ти для мене як рання весна.
Ось вона знову заходить.
Моє нутро оживає.
Мене дикуна це хвилює,
Що аж кадик стискає.
Я не один такий у неї, якого треба латати.
Вона уважна до мене і вміє мої сторінки життя гортати.
Загострене сприйняття намагається заспокоїти.
Я усміхаюсь їй і хочу процес одужання прискорити.
Турботливий погляд.
Поруч зі мною сидить медсестра.
Обожнюю твій медогляд.
Ти для мене як рання весна.
(2015 рік)