16 sierpnia 2025

Autonomia - profesjonalizm - autoodpowiedzialność

 


 

Podstawa programowa wychowania przedszkolnego oraz kształcenia ogólnego czy zawodowego muszą być PODSTAWĄ autonomicznych, profesjonalnych decyzji nauczycielek i nauczycieli. To, co wyprawia MEN od kilkudziesięciu lat (z wyjątkiem lat 1989-1997), jest nie tylko bezmyślnością, arogancją, ale także niekompetencją, która jest pochodną czasów peerelowskiego reżimu. 

Nigdzie, w żadnym z cywilizowanych państw demokratycznych władze oświatowe (o ile takowe istnieją) nie określają i nie narzucają odgórnie czy nawet regionalnie metodyki wychowania, kształcenia, sprawowania opieki czy organizacji zajęć. Trzecia dekada XXI wieku nie ma już wiele wspólnego z XIX i XX wiekiem. 

Rodzice powierzają przedszkolom i szkołom dzieci, które doświadczyły socjalizacji pierwotnej w odmiennych warunkach społecznych, ekonomicznych a także częściowo kulturowych ze względu na wzrost, także w Polsce, dobrobytu oraz przenikanie postaw z innych części świata. Polskie dzieci, młodzież nie żyją za Żelazną Bramą, nie wiedzą, czym jest cenzura, przemoc organów władzy wobec obywateli, a zatem także ich rodziców, nie muszą poszukiwać dostępu do zakupu najpotrzebniejszych produktów żywnościowych na kartki itd. 

O tym, jak prowadzić zajęcia wychowawcze w przedszkolu muszą decydować wyłącznie nauczycielki i - o ile w ogóle są - nauczyciele w porozumieniu z radą przedszkolną, której częścią są rodzice. O organizacji i metodyce procesu kształcenia powinni decydować tylko i włącznie nauczyciele, a nie MEN czy tym bardziej nie związki zawodowe. Natomiast od socjalizacji i wychowania w środowisku szkolnym muszą być rady szkół. 





Nie będą wówczas potrzebni jacyś pseudopartyjni, kuratoryjni, a więc bezproduktywna klasa, która żeruje na edukacji i nauce. 


Żyjemy w dobie koniecznej samodzielności, autonomii i autoodpowiedzialności. Najwyższy czas skończyć z syndromem homo sovieticus, pseudoedukacyjną nomenklaturą i zacząć poważnie, oddolnie zmieniać i stosować modele kształcenia i wychowania, adekwatnie do przemian oraz z pamięcią społeczną o minionych dziejach. 

To oznacza, że edukacja musi być - obok bezpieczeństwa (wewnętrznego, zewnętrznego, zdrowotnego) - priorytetowym zobowiązaniem władz państwowych do wysunięcia kształcenia  młodych pokoleń na pierwszy plan. To wymaga radykalnych zmian w finansowaniu także na najwyższym poziomie oświaty, nauki i kultury.  

 (źródło foto: Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Monachium- autor n/w)



15 sierpnia 2025

LIST OTWARTY ŚRODOWISK NAUKOWYCH

 




"w sprawie projektu Rozporządzenia Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego zmieniającego rozporządzenie w sprawie określenia kategorii urządzeń i nośników służących do utrwalenia utworów oraz opłat od tych urządzeń i nośników z tytułu ich sprzedaży przez producentów i importerów

 

Szanowna Pani Minister,

z głębokim niepokojem i ogromnym zaskoczeniem przyjmujemy propozycję zmian zawartą w projekcie rozporządzenia z dnia 23 lipca 2025 r., zgodnie z którym Stowarzyszenie KOPIPOL ma zostać wykluczone z grona organizacji uprawnionych do pobierania i podziału opłat reprograficznych.

Taka decyzja – podjęta bez konsultacji i bez przedstawienia merytorycznego uzasadnienia – uderza w fundamenty systemu rekompensat za korzystanie z twórczości naukowej i technicznej.  Środowiska naukowe i akademickie, które od lat współpracują z KOPIPOL-em, odczytują ją jako sygnał lekceważenia ich głosu i pozbawienia ich realnej reprezentacji w systemie ochrony praw autorskich.

Decyzja została ogłoszona w pełni sezonu wakacyjnego, kiedy większość środowiska naukowego przebywa poza miejscem pracy. Odbieramy ją jako działanie, które nie tylko pomija głos twórców nauki, ale także uniemożliwia im realne odniesienie się do zmiany o zasadniczym znaczeniu dla naszego środowiska.

Stowarzyszenie KOPIPOL   jest   organizacją   zaufania   publicznego   –   powołaną i rozwijaną przez samych naukowców, prowadzoną transparentnie i rzetelnie, obecnie reprezentującą tysiące twórców oraz setki tysięcy utworów naukowych i technicznych. System indywidualnej repartycji – oparty na rzetelnych badaniach statystycznych i bazie uprawnionych autorów – jest narzędziem sprawiedliwej i przejrzystej dystrybucji środków. Żadna inna organizacja w Polsce nie pełni tej funkcji z takim zakresem i skutecznością.

Stowarzyszenie KOPIPOL nie tylko nas reprezentuje – KOPIPOL realnie działa. To jedyna organizacja zbiorowego zarządzania w Polsce, która konsekwentnie broni interesów twórców dzieł naukowych i technicznych – zarówno na poziomie legislacyjnym, społecznym, jak i sądowym. Przez ostatnie lata udowodniło to wielokrotnie:

KOPIPOL bronił art. 20 ustawy o prawie autorskim przed Trybunałem Konstytucyjnym. Wypracował korzystną dla środowiska naukowego wykładnię pojęcia „importer”. Doprowadził do objęcia opłatą wszystkich urządzeń kopiujących, nie tylko tych nabywanych przez osoby fizyczne. Stworzył jedyny w Polsce system repartycji indywidualnej dla twórców naukowych i technicznych. Przez trzy dekady skutecznie walczył z piractwem książkowym. To dzięki jego działaniom wielu twórców naukowych i technicznych po raz pierwszy w ogóle otrzymało wynagrodzenie z tytułu kopiowania swoich prac.

Warto przypomnieć, że to właśnie prace naukowe i techniczne są najczęściej kopiowaną kategorią utworów wyrażonych słowem. Kopiujemy skrypty, podręczniki, artykuły, fragmenty monografii – bo tak funkcjonuje dydaktyka, badania, inżynieria, praktyka zawodowa. Twórcy nauki i techniki najbardziej zasługują na systemowe wsparcie – i właśnie oni dziś mogą zostać z niego wykluczeni.

KOPIPOL to więcej niż organizacja – to nasz reprezentant i rzecznik naszych interesów. Dzięki jego działalności wielu z nas po raz pierwszy w ogóle otrzymało wynagrodzenie z tytułu kopiowania naszych prac. Za sprawą Funduszu Wsparcia Twórców zorganizowano dziesiątki konferencji, wydano setki publikacji, udzielano stypendiów doktoranckich. Dzięki obecności KOPIPOL-u mieliśmy głos w debacie publicznej o prawach twórców – także tych mniej widocznych, ale równie istotnych dla rozwoju społeczeństwa wiedzy.

Proponowane zmiany prowadzą do arbitralnego wykluczenia organizacji, która działa sprawnie, zaufanie budowała latami, a dziś zostaje wykluczona bez słowa wyjaśnienia, w dodatku z pominięciem elementarnych zasad tworzenia ładu publicznego. Nie ma na to naszej zgody – nie tylko w imię lojalności wobec jednej instytucji, ale przede wszystkim w obronie uczciwego systemu i twórców, którzy go współtworzą.

Dlatego w imieniu środowiska naukowego apelujemy o:

  • przywrócenie Stowarzyszenia KOPIPOL do grona organizacji uprawnionych do poboru i podziału opłat wskazanych w rozporządzeniu,
  • przywrócenie pluralizmu i równowagi w zarządzaniu prawami autorskimi,
  • rzeczywiste wysłuchanie głosu twórców, którzy działają na rzecz polskiej nauki, edukacji i innowacji,
  • otwarte i rzetelne konsultacje ze środowiskami twórców współtworzących polską naukę.

Polska nauka nie ma wielu narzędzi obrony interesów twórców.  KOPIPOL był   i pozostaje jednym z nielicznych skutecznych filarów systemu wsparcia naukowców. Jego wykluczenie oznacza nie tylko marginalizację całego środowiska, ale też realne osłabienie systemu, który przez lata udowadniał swoją skuteczność i transparentność.

Proponowane rozporządzenie, jeśli wejdzie w życie, doprowadzi do wykluczenia twórców nauki i techniki z systemu, który współtworzyli. Pozbawi ich realnej reprezentacji. Przekieruje środki publiczne do podmiotów bez przygotowania i wiedzy o specyfice naukowej twórczości. Osłabi zaufanie do całego systemu ochrony własności intelektualnej".

 

13 sierpnia 2025

Siła parametryczna "Studiów z Teorii Wychowania" za 2024 rok

 

 


 

Zespół Ewaluacji Czasopism Naukowych Index Copernicus International www.indexcopernicus.com potwierdził wartość czasopisma naukowego "STUDIA Z TEORII WYCHOWANIA". Otrzymaliśmy właśnie komunikat: 

Uprzejmie informujemy, że czasopismo „Studia z Teorii Wychowania (ISSN: 2719-4078, 2083-0998)” pozytywnie przeszło proces oceny i zostało zaindeksowane w bazie ICI Journals Master List za rok 2024. Na podstawie weryfikacji informacji o funkcjonowaniu czasopisma w roku 2024 wyznaczona została wartość jego siły parametrycznej (wskaźnika ICV).

ICV 2024 = 100.00  

To zasługa autorów rozpraw, którzy kierują do redakcji wartościowe naukowo artykuły oraz zespołu recenzentów i redakcji naukowej dbających o dopuszczanie do druku najlepszych rozpraw.   


12 sierpnia 2025

Na wakacjach zmienia się ewaluacja

 



Gdy naukowcy są na wakacjach, politycy dokonują zmian w ewaluacji. Załączam link do tekstu nowelizacji rozporządzenia: https://isap.sejm.gov.pl/isap.nsf/DocDetails.xsp?id=WDU20250001053 

Można byłoby dyskutować na temat zasadności tej nowelizacji, skoro  za kilka miesięcy kończy się czteroletni okres obowiązywania ustawy i wprowadzanych do niej aktów wykonawczych, także przez poprzednich ministrów. 

 Jak na tak krótki okres ewaluacji dyscyplin naukowych, to "ręczne sterowanie prawem" nie jest właściwe. Ewaluacja nauki wymaga jednak stabilności, by dyscypliny naukowe oceniano zgodnie z raz przyjętym prawem, a nie wprowadzaniem do niego korekt w trakcie jego obowiązywania. Nauka to nie ruch drogowy czy handel. Wymaga czasu, wolności, stabilności i uczciwości a przede wszystkim finansowania. O tych walorach trudno jest mówić w odniesieniu do Polski.  


Podaję zatem zmiany wprowadzone przez nowelizację, w ramach której:

  • "dodano nowe dyscypliny
  • dodano punkt o możliwości uwzględnienia artykułów opublikowanych lub recenzowanych materiałach z międzynarodowych konferencji naukowych, ujętych w uznanej bazie publikacji naukowych o zasięgu międzynarodowym (§ 8 pkt 2)
  • dodano możliwość liczenia publikacji doktorantów zatrudnionych na Uczelni z okresu ze szkoły doktorskiej przed zatrudnieniem w uczelni (§ 11 ust. 1 pkt 2),
  • wprowadzono doprecyzowanie zaliczenia projektu do ewaluacji ze względu na datę decyzji lub datę umowy (jeśli nie jest wydawana decyzja) czyli to co teraz funkcjonowało jako interpretacja ministerstwa podana w komunikacie (§ 22 ust. 2 pkt 2a),
  • dodano zmianę definicji zasięgu w KIII (§ 23 ust. 7):
    • 50 pkt – w przypadku wpływu o międzynarodowym albo całkowitym zasięgu
    • 40 pkt – w przypadku wpływu o krajowym albo szerokim zasięgu,
    • 30 pkt – w przypadku wpływu o regionalnym albo częściowym zasięgu,
    • 20 pkt – w przypadku wpływu o lokalnym albo ograniczonym zasięgu.
  • określono możliwość odrzucenie udziału jednostkowego, a nie całej publikacji w ewaluacji (§ 25 ust. 3),
  • dodano zmianę w kryteriach przyznania kategorii A+ (§ 28 ust. 2 i 3)".