Docenci i profesorowie po słowackich tytułach nie dadzą o sobie zapomnieć?

 

 

    Kończąc monografię na temat turystyki habilitacyjnej Polaków na Słowację w latach 2006 - 2016 napisałem: 

Tymczasem czas zakończyć studium turystyki habilitacyjnej, której skutki już są widoczne, ale będą jeszcze bardziej odczuwane za kilka lat. Wówczas będzie można sięgnąć do źródeł, by odpowiedzieć sobie na pytania: Po co im to było? Komu i czemu służyło? 

Od 1 czerwca 2016 r. zainteresowani upełnomocnieniem w kraju słowackich habilitacji bądź profesur muszą nostryfikować swoje dyplomy, wydane na Słowacji już po tym terminie, w jednostkach dysponujących odpowiednimi uprawnieniami do nadawania stopnia doktora habilitowanego oraz opiniowania wniosków o nadanie tytułu naukowego profesora w adekwatnej do dorobku naukowego dyscyplinie i dziedzinie nauk. Nieuczciwi lub nierzetelni naukowo nauczyciele akademiccy – nie tylko z Polski, ale także z Republiki Czeskiej – doprowadzili do tego, że naukowcy sumiennie współpracujący ze słowackimi uniwersytetami utracili szansę kontynuowania starań awansowych w ramach uprzedniej umowy. 

Teraz nadchodzi czas prawdy, odsłony realnych osiągnięć naukowych. Wśród niektórych nauczycieli akademickich w Polsce i na Słowacji, którzy byli zaangażowani w awans u naszych południowych sąsiadów znalazłem nie tylko akceptację dla potrzeby przeciwstawienia się temu procederowi, ale i pomoc przy ujawnieniu wielu faktów oraz pozyskaniu materialnych dowodów w sprawie. 

Jak to dobrze, że minister Jarosław Gowin zamknął granice dla tego typu przypadków. Szkoda, że ci, którzy habilitowali się na Słowacji rzetelnie, na podstawie podoktorskiego dorobku naukowego, mają z powodu takich zdarzeń mniejsze poczucie satysfakcji. Rząd Republiki Czeskiej anulował podobne porozumienie z rządem Republiki Słowackiej już w 2014 r. i nie uznaje słowackich tytułów naukowo-pedagogicznych docenta i profesora. Głównym powodem podjęcia takiej decyzji stał się fakt, że na Słowacji można je było uzyskać z kierunków kształcenia, które nie występują w Czechach. Dlaczego podobnie nie zareagowano w Polsce, skoro największy problem tworzą ci akademicy, którzy uzyskali słowacką docenturę nie z dyscypliny naukowej, ale kierunku kształcenia? 

Już Monteskiusz pisał, że „[…] istnieją dwa rodzaje zepsucia: jedno, kiedy lud nie przestrzega praw; drugie, kiedy same prawa przynoszą ze sobą zepsucie. To zło jest nieuleczalne, bo tkwi w samym lekarstwie”. Dobrze zatem się stało, że skoro nie potrafiliśmy, jako środowisko naukowe, powstrzymać turystyki habilitacyjnej w jej patologicznym wymiarze, to znalazł się wreszcie rząd, który przeciął te praktyki. 

Jak się okazuje, powyższe praktyki zostały zablokowane sześć lat temu, ale... . Na jaw wychodzą sprawy, które w jakiejś mierze są niepokojącym stanem nauki i szkolnictwa wyższego w kraju. "Habilitacyjne Eldorado" nabrało nowego wymiaru - jak twierdzą autorzy  artykułu w najnowszym tygodniku NEWSWEEK.  

 

Zadzwonił do mnie młody pracownik naukowy pytając, czy czytałem artykuł o Collegium Humanum. Nie czytałem i nie przeczytam, bo losy słowackich profesorów i docentów są widoczne na co dzień w wielu państwowych i prywatnych uczelniach oraz szkołach wyższych. Widzę, jak wiele jest naukowej fikcji, pozoranctwa, pseudonaukowych tekstów i referatów u wielu osób z dyplomami po Rużomberoku czy innych szkołach  wyższych na Słowacji. 

Akademickie środowisko nie reaguje, nie przeciwstawia się temu, nie odsłania "lipy", a ministerstwo przykłada do tego rękę.  

Mogłem z wsparciem wielu uczonych oraz dzięki odwadze politycznej byłego wicepremiera Jarosława Gowina doprowadzić do zablokowania turystyki habilitacyjnej i profesorskiej na Słowację. Od połowy 2016 roku reszta należy do uczonych w gremiach krajowych, uczelnianych, wydziałowych, w naszym resorcie, a nawet w strukturach PAN-owskich. 

Nie ma co przerzucać sprawstwa w zakresie demaskowania patologicznego stanu polskiego szkolnictwa wyższego i nauki na dziennikarzy.  Oni mogą co najwyżej informować społeczeństwo o tym, co się dzieje "za zamkniętymi drzwiami". Jednak to konkretne społeczności akceptują taki stan rzeczy.  Ktoś pamięta sprawę plagiatu b. rektora Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Nowym Targu - ks. dr.hab. Stanisława Gulaka?