Wydział Nauk Pedagogicznych UKSw w Warszawie organizuje dla nauczycieli spotkania, które mają ich wesprzeć w
trudnej codzienności szkolnej i domowej, pogłębionej dramatem wojennym i jego
konsekwencjami. Dr Michał Paluch wraz z psychologiem z Ukrainy p. Aleksandrem
Tereszczukiem i nauczycielami przygotowali cykl spotkań pt.
„Jak się zachować, kiedy na wojnie ginie rodzic ukraińskiego ucznia?”
W
trakcie wspólnej rozmowy poruszają takie zagadnienia jak:
* przygotowanie
się do reakcji na graniczne sytuacje lękowe (śmierć rodzica na wojnie),
* wyzwalanie momentów podwyższonej troskliwości,
* reagowanie na zachowania obronne uczestników traumatycznego wydarzenia,
* rytuały i kody kulturowe równoważące ekstremalny stres,
* wzmocnienie zasobów egzystencjalnych ucznia na dalsze lata życia.
Dotychczas
tanatopedagogika była rozwijana w naszym kraju ze względu na potrzebę budowania
sieci wsparcia dla rodzin, osób, którym umiera ktoś bliski. Bliższa zatem była
przygotowywaniu osób do pracy w hospicjach instytucjonalnych czy domowej opiece
paliatywnej. Przybycie do Polski dzieci wojny nadało tej pedagogii dodatkowego
zakresu treściowego, którego wcześniej nie mogła spodziewać się Europa uśpiona
fałszywą i ekspansywną polityką zagraniczną Federacji Rosyjskiej.
Terapeuci, pedagodzy, pracownicy socjalni, nauczyciele, wolontariusze, ale i rodziny
przyjmujące w domach uchodźców, mogą spotkać się z sytuacją potrzeby towarzyszenia Gościom (ofiarom wojny) w ich cierpieniu, które zostaje spowodowane dodatkowo informacją o utracie
najbliższej im osoby. W środowisku rodzinnym powyższe doświadczenie będzie
zapewne intuicyjnie łagodzone, bowiem dorośli musieli wcześniej radzić sobie z
traumą po stracie najbliższej osoby, koleżanki, kolegi, przyjaciółki,
przyjaciela, partnerki, partnera, członka rodziny itp.
Co jednak mają czynić ci, którzy nie mieli takich doświadczeń? Jak zachować się w sytuacji, gdy wiadomość o śmierci bliskiej osoby, która
musiała pozostać na Ukrainie, dociera do dziecka/ucznia doświadczającego w
obcym dla niego środowisku jej straty w wyniku
militarnej agresji wroga?
Dzieci z Ukrainy opuściły swoją ojczyznę, dom, codzienne środowisko życia wraz z najbliższą sobie osobą, by chronić własne życie, ale i żyć nadzieją na możliwość powrotu. Ta zaś może być odroczona w czasie, jeśli w wyniku zniszczeń zostały pozbawione własnego domu.
Wojna to czas niepewności, ryzyka, losu, który skutkuje obniżeniem poczucia sensu życia, racji istnienia i działania. Wśród dzieci z Ukrainy nastąpi w takich sytuacjach obniżenie poziomu nie tylko motywacji własnej do uczenia się, ale i oczekiwań, aspiracji do realizowania dalekich celów, wartości indywidualnych związanych z osobistym rozwojem oraz z wartościami pozapodmiotowymi.
Zainteresowanych udziałem w spotkaniu, rozmowie z możliwością podzielenia się własnymi obawami czy doświadczeniami M. Paluch zaprasza w środę (27 kwietnia) psychologów, pedagogów i edukatorów z kraju i z Ukrainy, by połączyć obie perspektywy narodowe, kulturowe i psychospołeczne do poznania, zrozumienia, emocjonalnego odczucia i wzmocnienia szans na działania, które mogą pomóc każdemu w tak trudnej sytuacji.
Czas spotkania to godziny 16:00-19:00 pod linkiem:
https://uksw.webex.com/meet/kompetencje
W spotkaniu mogą brać udział członkowie rodziny (dzieci, małżonkowie) i osoby trzecie.
