Po raz pierwszy, po trzydziestu latach
funkcjonowania Wydziału Nauk o Wychowaniu Uniwersytetu Łódzkiego odchodzący na
emeryturę pracownicy administracji, nauki i wykładowcy zostali uroczyście
pożegnani w czasie (także pierwszego od początku pandemii) stacjonarnego
posiedzeniu Rady Wydziału.
Dziekan
prof. UŁ Alina Wróbel wręczyła pani mgr Iwonie
Jarosz-Śnieżek (kierowniczce dziekanatu) bukiet kwiatów wraz z
pisemnymi wyrazami wdzięczności w imieniu dotychczasowych dziekanów i członków
kolegiów dziekańskich. Natomiast wielokadencyjna prodziekan - p.
prof. Elżbieta Kowalska-Dubas jako najdłużej współpracująca z
Panią Kierownik - przekazała w swojej wypowiedzi wyrazy uznania dla Jej wkładu
w rozwój i funkcjonowanie Wydziału.
O ile żegna się odchodzących na emeryturę nauczycieli akademickich w ich naukowym środowisku w formie jubileuszowej konferencji, seminarium czy okolicznościowego spotkania, o tyle pracownicy administracji odchodzili dotychczas na emeryturę czy rentę niejako "po cichu". Wraz z nowym rokiem dowiadywaliśmy się "korytarzowo", że tej Pani już nie ma, bo przeszła na emeryturę.
Tymczasem
są to osoby, które mają ogromny wkład w sprawne funkcjonowanie jednostki oganizacyjnej w uniwersytecie,
a często także w załatwianie spraw niemożliwych. Pani Iwona Jarosz-Śnieżek jest
zapewne znana wielu naukowcom z naszego kraju, którzy wszczynali u nas przewód
doktorski, recenzowali dysertacje doktorskie, przyjeżdżali do Łodzi na
konferencje naukowe itp. Jako kierownik dziekanatu zawsze była ambasadorką universitas, bo
codziennie zapewniała funkcjonowanie Wydziału we wszystkich sferach -
organizacyjnych, dydaktycznych, awansowych, infrastrukturalnych, finansowych, zaopatrzeniowych, związanych z ochroną,
bezpieczeństwem i sprawnym obiegiem oraz archiwizowaniem dokumentów itd.
To
są tysiące godzin poświęconych osobom, uczelni, procesom i wydarzeniom. Często -
jak podkreślała to prof. E. Kowalska-Dubas - nasza Kierowniczka pozostawała po godzinach pracy czy nawet
zabierała do domu zadania do rozwiązania na kolejny dzień. Jej zaangażowana praca sprawiała, że Wydział stawał się po części "domem" i wielką "rodziną" oraz na odwrót, dom rodzinny p. I. Jarosz-Śnieżek stawał się "zamiejscową"
jednostką pomocy niektórym pracownikom administracji czy nauki.
Byliśmy chyba wzajemnie wzruszeni rozstaniem z Osobą, która współtworzyła nasz Wydział w 1991 r. z pierwszą jego dziekan prof. Ewą Marynowicz-Hetką.
Przyszło mi na myśl, że
emerytowanych profesorów włącza się w niektórych uniwersytetach i akademiach do dalszej
współpracy, w uzgodnionych, możliwych i różnych formach. Nie słyszałem, że są uczelnie państwowe, w których stwarza się takie możliwości dalszego wsparcia ze strony emerytowanych pracowników administracji
akademickiej.
Niektórzy
nie mogą doczekać się czyjegoś lub własnego przejścia na emeryturę, ale są
osoby, których serce wciąż jest w miejscu pracy. Wszystkim pracownikom, którzy
także w tym roku przeszli na emeryturę, serdecznie dziękuję za ich wkład w
rozwój naszego środowiska uczelnianego, dyscyplin naukowych i wspomagające twórczość relacje
osobowe.
Niech
zamieszczona fotografia będzie śladem wdzięczności i pamięci o wszystkich emerytowanych współpracownikach. Wzruszająco mówiła o tym p. Kierownik I. Jarosz-Śnieżek,
że zawsze cieszyły Ją każde sukcesy pracowników Wydziału.
Mieliśmy zatem wspaniałą okazję, by przełożeni mogli wspomnieć o osiągnięciach naukowych, organizacyjnych czy dydaktycznych także:
dr hab. Wiesławy
Leżańskiej, prof. UŁ
dr hab. Waldemara
Świętochowskiego, prof. UŁ
dr Ryszardy
Czerniachowskiej
dr Jadwigi Rubachy
mgr Jerzego Bończaka.
Kto wie, czy
zbliżająca się IV fala epidemii pozwoli nam stacjonarnie obradować i prowadzić
część zajęć w październiku czy następnych miesiącach. Ważne, byśmy byli zdrowi
bez względu na to, czy jesteśmy zawodowo czynni czy bierni. Oby nowy rok akademicki 2021/2022 był lepszy we wszystkich możliwych wymiarach.