Wróciłem z Wrocławia, gdzie - przy okazji wspólnej rozmowy z JM Rektor Dolnośląskiej Szkoły Wyższej we Wrocławiu - prof. DSW dr hab. Haną Červinkovą - wspominaliśmy - prof. dr hab. Marię Chomczyńską-Rubachę.
Miałem chwilę czasu, by zajrzeć do księgarni, w której zakupiłem tomik poezji pt. "Szepty i szyki" Kamila Zająca (Wrocław 2016). Pochłonąłem jego wiersze w oka mgnieniu, ale ich treść zderzyła się z listem, jaki otrzymałem wieczorem od profesora Krzysztofa Rubachy, w którym prosi o przekazanie Państwu podziękowań za bycie razem z nim bezpośrednio lub pośrednio w tak trudnym i bolesnym dla niego momencie. Oto treść PODZIĘKOWANIA:
Mijają smutne dni od odejścia mojej żony Maji Chomczyńskiej-Rubachy. W tym czasie towarzyszą mi uczucia wdzięczności dla wielu osób z całej Polski, które wyraziły swój żal oraz solidarność ze mną. Szczególnie chciałbym podziękować przewodniczącemu KNP PAN Prof. Bogusławowi Śliwerskiemu za wsparcie, empatię i ciepłe wspomnienie Maji.
Dziękuję przede wszystkim koleżankom i kolegom, oraz władzom wydziałów z: UMCS w Lublinie, UŁ w Łodzi, UAM w Poznaniu, DSW we Wrocławiu, Akademii Ignatianum w Krakowie, UWM w Olszynie, UW w Warszawie, UŚ w Katowicach i Cieszynie, SWPW w Płocku, UZ w Zielonej Górze, UG w Gdańsku, US w Szczecinie, AP w Słupsku, UM w Warszawie, WSEI w Lublinie oraz UMK w Toruniu.
Krzysztof Rubacha
****
We wspomnianym tomiku poezji jest wiersz pt. "Kondukt żałobny" (s.29), który kończy się piękną strofą:
(...)
jesteśmy niemi jak łabędzie w tańcu
na wodnych wirażach między przęsłami i spojrzeniami.
rozpiętość skrzydeł niekiedy przypomina
o perspektywie nieba i chlebie po wsze dni".