w dn. 1 marca br. zmarła JOLANTA CHEŁSTOWSKA (1930-2013)- osoba niezwykle ważna także w moim rozwoju pedagogicznym, która odegrała kluczową rolę w upowszechnianiu form, metod i technik harcerskiego wychowania. Jako harcmistrzyni znana była przede wszystkim jako znakomita publicystka harcerska, wychowawczyni wielu (nie tylko warszawskich) pokoleń instruktorów zuchowych, harcerskich i starszoharcerskich. Była redaktorką tygodnika "Motywy" oraz miesięczników i/lub dodatków metodycznych do "Motywów" pt. "Zuchowe Wieści", "Propozycje" i "Na Tropie". To dzięki niej stawiałem pierwsze kroki w pisaniu o harcerskiej praktyce wychowawczej, komentowaniu wydarzeń społeczno-politycznych w ZHP oraz konstruowaniu własnych rozwiązań pracy z harcerzami i kadrą instruktorską. Dh. Jolanta Chełstowska była przyjazna ludziom, rzetelną i sumienną dziennikarką, oddaną całym sercem Harcerstwu, angażującą się zawsze w sprawy trudne i odważnie broniącą swego zdania.
Jak przypomina kluczowe dane z Jej biografii b. Naczelnik ZHP Stanisław Puchała: rozpoczynała swoją służbę harcerską w Chorągwi Warszawskiej Harcerek w latach 1945-48 jako zastępowa i drużynowa po próbie. Była hufcową (1951) Hufca OH ZMP Warszawa-Ochota. Od 1956 roku brała aktywny udział w odbudowie i rozwoju naszej organizacji jako członkini GKH (1958), zastępczyni kierownika Działu Zuchów (1961-62) i aktywna współtwórczyni kształtu prasy harcerskiej: sekretarz redakcji Biuletynu "Zuchowe Wieści", redaktor naczelna "Zuchowych Wieści", "Propozycji", "Motywów" (1978-81) i "Drużyny" (1982-91). Była członkinią Komisji Instruktorskiej przy GK ZHP i delegatką na IV, V i VII Zjazd ZHP.
Poza harcerstwem pracowała w "Nowej Wsi" (1951-53), w "Po prostu" (1956-57) oraz magazynie "Przyjaciółka" (1990-92). Była asystentką w Katedrze Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego w l. 1954-56. Ukończyła Wydział Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego. Za swoją pracę wyróżniona została Honorową Odznaką Ofensywy Zuchowej (1960) i odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Złotym Krzyżem za Zasługi dla ZHP. Pozostaną po Niej jej autorstwa takie książki i poradniki metodyczne, jak:
- "W drużynie zuchów" (t.I, 1959),
- "Na podwórku i gdzie indziej" (1971, 1973),
- "Pamiętnik Iki" (1988)
i Jej współautorstwa poradniki metodyczne:
- "Twój zastęp" (1967, 1969),
- "Sekrety dobrej drużyny" (1983),
- "Najtrudniejszy pierwszy rok" (1981).
Z wielu z nich po dzień dzisiejszy korzystają jeszcze harcerze i ich funkcyjni. Dziękujemy Ci Druhno Jolu!