02 listopada 2022

Zaduszkowe pożegnanie profesor UKSW Barbary Baraniak

 



Po wczorajszym wspomnieniu pedagogów, którzy odeszli w ciągu ostatnich dwunastu miesięcy, otrzymałem informację, że pominąłem zmarłą 1 października 2022 roku profesor Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie dr hab. Barbarę Baraniak (1954-2022). Nie wiedziałem o tym, że zmarła przed miesiącem pedagog specjalizująca się w pedagogice pracy, andragogice i kształceniu zawodowym. Wiedziałem, że p. Profesor UKSW choruje od kilku lat. Co jakiś czas pisała do mnie o swoich troskach dotyczących awansu naukowego na tytuł profesora, a przed dwoma laty, że wyszła ze szpitala po operacji i powoli odzyskuje siły. 

Swoistego rodzaju autoterapią była dla Niej intensywna praca nad książką z pedagogiki pracy, którą chciała wydać w 2020 roku. Nie mogłem jej recenzować, gdyż przedmiot analiz był spoza zakresu moich kompetencji i zainteresowań badawczych. Podzieliłem się jedynie uwagami dotyczącymi metodologicznych podstaw badań w tej subdyscyplinie nauk pedagogicznych, które mogłaby wykorzystać we własnym projekcie. Niestety, wcześniej zmarł Jej Mistrz  - pedagog pracy prof. Tadeusz Nowacki, który recenzował wcześniejsze rozprawy B. Baraniak.     

Wiem, że zamysł wydawniczy powiódł się, gdyż w ubiegłym roku ukazały się po pozytywnych recenzjach wydawniczych dwa tomy rozpraw. W ostatnim roku kontakt jednak uległ zakłóceniu, zapewne z powodu pogarszającego się stanu zdrowia. Pamiętam p. Profesor jako osobę pogodną, głęboko religijną, promieniującą na innych pozytywnym nastawieniem do życia, co pięknie oddaje fotografia  zamieszczona na stronie kierowanej przez Nią Katedry Pedagogiki Społecznej UKSW.  Nie chce się wierzyć, że zmarła, bo miała przed sobą jeszcze wiele projektów i zajęć dydaktycznych, które sprawiały Jej ogromną przyjemność. 

Droga akademickiego rozwoju Barbary Baraniak nie należała do typowych w pedagogice. Ukończyła bowiem studia magisterskie w znakomitej uczelni stołecznej SGGW na Wydziale Technologii Żywności, oddając w 1979 roku pracę magisterską na temat: "Badanie frakcji lipidowych szpiku kostnego".  Po studiach pracowała w Instytucie Ekonomiki i Organizacji Przemysłu Spożywczego oraz w Zespole Szkół Przemysłu Spożywczego w Warszawie. 

Od 1987 roku mgr B. Baraniak została zatrudniona w Centralnym Ośrodku Rozwoju i Postępu w Rolnictwie w Brwinowie, gdzie przygotowywała dysertację doktorską. Musiała trafić pod skrzydła prof. Tadeusza Nowackiego, bo już w trzy lata po studiach obroniła na Wydziale Pedagogicznym WSP w Bydgoszczy swoją rozprawę doktorską pt. "Wpływ treści pracy na unowocześnienie planów i programów kształcenia". 

Stopień doktora habilitowanego otrzymała w 2004 roku w tej samej Uczelni, przekształconej w Akademię Bydgoską (obecnie UKW) na Wydziale Pedagogiczno-Psychologicznym.  Jej główne osiągnięcie  naukowe dotyczyło "Programów kształcenia zawodowego. Teorii-Metodologii-Aplikacji".  Specjalizując się w pedagogice pracy była zatrudniona w Instytucie Badań Edukacyjnych w Warszawie (była sekretarzem naukowym IBE), w Wyższej Szkole Humanistyczno-Ekonomicznej we Włocławku, a także pełniła funkcję dziekan w Wyższej Szkole Pedagogicznej ZNP w Warszawie. W latach 2001-2002 kierowała w MEN projektem dotyczącym konstruowania programów nauczania dla profili Liceum Profilowanego. 

W latach 2004-2008 dr hab. B. Baraniak była w resorcie edukacji -    pełnomocnikiem podwykonawczym projektu oraz koordynatorką metodyczną opracowania w projekcie "Przygotowanie innowacyjnych programów dla kształcenia zawodowego (programy i pakiety dydaktyczne)".  Bardzo aktywnie uczestniczyła w Konsorcjum z Funduszem Współpracy BKKK (Biuro Kształcenia Kadr Kierowniczych) realizując temat „Szkolnictwo zawodowe – prace autorskie i projekty”, w Konsorcjum z Ecorys i Copy-Com, gdzie realizowany był temat „Poznaj świat zawodów” oraz przygotowywano „Opracowanie bilansu kwalifikacji i kompetencji dostępnych na rynku pracy w Polsce oraz modelu Krajowych Ram Kwalifikacji". 

Od 2008 roku była związana zawodowo, naukowo z Uniwersytetem Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, gdzie kierowała Katedrą Pedagogiki Społecznej oraz Pedagogiki Pracy.  Ceniona była jako recenzentka podręczników szkolnych dla szkół zawodowych, branżowych oraz rozpraw naukowych z pedagogiki pracy i dydaktyki przedmiotowej. W latach 1996-2008 była członkiem Rady Naukowej IBE w Warszawie. 

Prof. UKSW B. Baraniak kształciła studentów na kierunku pedagogika, ale także kadru akademickie, bowiem wypromowała 3 doktorów nauk społecznych w zakresie pedagogiki. Za wybitne zasługi w pracy naukowo-badawczej, za osiągnięcia w działalności dydaktycznej, wydawniczej i społecznej została wyróżniona w 1998 roku Medalem Komisji Edukacji Narodowej, zaś w 2011 roku prezydent Bronisław Komorowski odznaczył Ją Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Ostatnio opublikowała dwie monografie naukowe, które planowała jako podstawę do złożenia kolejnego wniosku o nadanie Jej tytułu profesora. Niestety, odeszła przedwcześnie. Wydała m.in. następujące rozprawy:   

Baraniak B., Pedagogika i jej struktury w dyskursie o nauce naukowości i naukoznawstwie (Warszawa, 2021).



Baraniak B., Podstawy teoretyczno-metodologiczne pedagogiki pracy jako dyscypliny naukowej, (Warszawa, 2021).



Baraniak B., Współczesna pedagogika pracy z perspektywy edukacji, pracy i badań, (Warszawa 2010). 



Baraniak B., Metody badania pracy. (Warszawa 2009).



Baraniak B., Edukacja w przygotowaniu człowieka do pracy zawodowej, (Warszawa 2008).


     

(źródło fotografii - UKSW)