Debata na temat wyzwań społecznych współczesnego świata, która odbyła się w Akademii WSB w Dąbrowie Górniczej pod jakże poruszającym tytułem: Socialia 2021 „Świat na trajektorii cierpienia” Aksjologiczne, społeczne, psychiczne problemy, deficyty i zaniechania wynikające z Pandemii SarsCov2. Diagnoza, terapia i wsparcie, była zarazem docenieniem 40-lecia pracy naukowej i dydaktycznej prof. Mirosławy Nowak-Dziemianowicz, która od dwóch lat została przyjęta do tej Uczelni, po uprzednich dokonaniach i rozstaniach - najpierw (w)z Uniwersytetem Wrocławskim, potem (w)z Dolnośląską Szkołą Wyższą we Wrocławiu a następnie (w) z Uniwersytetem Opolskim. Jest to zarazem dowodem na to, jak trudne musza być naukowe transfery w biografi wielu uczonych, by - jak w przypadku Jubilatki - mogli znaleźć swoje właściwe miejsce w Akademii, która zasłużenie pnie się ku szczytom kolejnego, prywatnego uniwersytetu.
Nie mogłem uczestniczyć w konferencji offline, która rzeczywiście miała międzynarodowy charakter, bowiem dzięki hybrydowej komunikacji mogli wygłosić swoje stanowisko naukowcy z b. krajów postsocjalistycznych, jak i Zachodniej Europy. Niektóre wystąpienia mogłem wysłuchać, w tym m.in.
* znakomitego pedagoga społecznego z
Republiki Czeskiej Prof. PhDr. Blahoslava Krausa, który mówił o następstwach
koronawirusowej pandemii jako wyzwaniu dla pedagogiki społecznej. W jego
wystąpieniu pojawiły się typowe dla analiz zdalnej edukacji - jako rzekomo
jedynie niekorzystnie rzutującej na osiągnięcia szkolne dzieci oraz ich
rodzinnych środowisk - fenomeny "piżamowego efektu",
"pandemii rozwodowej" czy "syndromu 3/4". Na szczęście swój
referat zakończył czeski pedagog nadzieją, że nastąpi dzięki zdobytym
doświadczeniom "reset dla lepszej przyszłości".
* Prof. dr theol. Sabine Schäper,
mówiła o prawach człowieka w odniesieniu do osób o specjalnych potrzebach
rozwojowych, niepełnosprawnych i ich kondycji w okresie pandemii [online].
Absolutnie miała rację, że powyższe osoby doznały szczególnych strat w związku z
lockdownem, ale i częściowo też doświadczyły konieczności nabywania nowych
umiejętności, by godnie żyć i przeżyć tak trudny okres;
* Dr Andre Kurowski, wygłosił
referat na temat tego, jak w covidowym okresie powiększyły się nierówności w
uczeniu się dzieci [online].
W sekcjach dyskutowali o problemach osób
uczących się m.in. doc. PhDr. Iva Jedličková, CSc. (Nieformalne kształcenie
dorosłych 2020+: straty i zyski); Dr. Oldřich Bubák, PhDr. Josef Kasal, MBA,
Ph.D. (Alternatywna edukacja w okresie (post)pandemicznym); doc. PhDr.
Václav Bělík, Ph.D. (Aktulaność problemów patologii społecznej z perspektywy
pedagogiki społecznej w doskonaleniu kształcenia przyszłych
nauczycieli); Mgr. et Mgr. Kateřina Krupková (Potrzeby edukacyjne seniorów
w okresie pandemii); PhDr. Jiří Kučírek, Ph.D, (Gobalna syndemia i
gwałtowny wzrost dygitalizacji: przejawy ideologii technodyktatury w powiązaniu
z rozkładem i „agresywnością“ w domowym środowisku dzieci a nasza hipokryzja);
Mgr. Martin Knytl, MCS. (Psychospołeczne doświadczenia studentów uniwersytetów
w 2021 r.); Doc. PhDr. Miriam Niklová, Ph.D. (Pedagog społeczny w
szkołach i jego rola w czasie pandemii); Doc. PhDr. Miriam Niklová, Ph.D.,
Mgr. Annamária Šimšíková, (Aktywność "generacji Z" z zastosowaniem digitalnych
technik w czasie pandemii Covid-19); Mgr. et Mgr. Petra Ambrožová, Ph.D., Mgr.
Iva Junová, Ph.D., Mgr. Leona Stašová, Ph.D., (Potrzeby i problemy rodzin w
zakresie zdalnej edukacji ich dzieci w dobie pandemii COVID-19); Mgr. Gabriela
Caltová Hepnarová, Ph.D. (Służby oferowane w czasie pandemii jako wyzwanie
wobec nowych form pracy z klientem); Mgr. Alena Knotková (Nowe możliwości w
wolnym czasie w okresie pandemii). Powyższe wystąpienia były głównie w języku narodowym.
W jednej z sekcji referowano tylko po angielsku:
Prof. Rakia Laroui, Ph.D., Prof. Catherine Nafti-Malherbe, Ph.D. (Changing
the relationship to the teacher and knowledge at the university during
Covid-19); Prof. Yasunari Harada (All those noises: securing well- -being of
students and teachers through online interactions in Japanese college
English-language classes); Prof. Ilana Levenberg, Ph.D., Avital Hecht, Ph.D.,
(From Punishment to Mentoring. An Initiative of the Academic Discipline
Committee for a Refreshing Course of Procedures and Code of Conduct); Prof.
Vincenzo Schirripa, Ph.D., (Teaching as a profession: a book by Fiorenzo
Alfieri (1974)]; Ly Quyet Tien, Ph.D., Thuy Nga, (The survival story of an
overseas Vietnamese company in times of coronavirus); Prof. Andrea Dessardo,
Ph.D., (Explaing the pandemic to children. Educational and political purposes
in Italian children literature); Prof. Grazina Ciuladiene, PhD. (Implementing
the course “Asian Community: Culture and New Media” during the quarantine: the
case study of international cooperation via online platform).
Już z samych tylko tematów wynika, że polska pedagogika nie odbiega w przedmiocie zainteresowań badawczych od tych, z którymi mierzą się uczeni w innych krajach. Wśród polskich wystąpień można było spotkać, jak to na każdej konferencji bywa, przeciętne, potoczne, a usilnie starające się ukierunkować własną wypowiedż na aktualne wydarzenia polityczne w kraju. Niektórzy są na trajektorii cierpienia. Dobrze, że w trakcie konferencji tak nekrofilna kategoria doznań nie zdominowała biofilnej. Oby wydane referaty zapowiadały konieczny reset negatywnego myślenia o edukacji w czasach permanentnych kryzysów (klimatycznego, politycznego, gospodarczego, społecznego, edukacyjnego, kulturowego, zdrowotnego itp.).
Warto skierować wyrazy uznania dla Organizatora powyższej konferencji, gdyż wniosła ona wiele wartościowych impulsów do dalszych badań i być może także zmiany w praktyce oświatowej.
(źródło fot.: Fb)