30 listopada 2015

Przedsmak zjazdowych debat na Wydziale Pedagogiki i Psychologii UMCS w Lublinie

(fot. prof. Nelly Grigoriewna Nyczkało z Narodowej Akademii Nauk Pedagogicznych Ukrainy)


Akademickie środowisko nauk o wychowaniu powoli szykuje się do kolejnego Ogólnopolskiego Zjazdu Pedagogicznego, który odbędzie się w przyszłym roku na Uniwersytecie w Białymstoku. Tymczasem w ub. tygodniu miała miejsce dwudniowa Międzynarodowa Konferencja Naukowa, którą przygotowali pedagodzy wraz z psychologami z Wydziału Pedagogiki i Psychologii UMCS w Lublinie. Tak duże i licznie gromadzące badaczy z całego kraju debaty naukowe toczą się w tym środowisku naukowym co dwa lata. Tegoroczna konferencja skupiła ponad 350 uczestników (sic!), w tym ok. 40 gości zagranicznych. Wiodący temat obrad brzmiał:







"Psychopedagogiczne problemy edukacji i funkcjonowania człowieka – teoria i praktyka".



Zanim jednak dziekan Wydziału Pedagogiki i Psychologii prof. dr hab. Ryszard Bera otworzył obrady konferencji, to dwie godziny wcześniej miała miejsce na tym Wydziale wzruszająca uroczystość odsłonięcia tablicy pamiątkowej poświęconej śp. profesorowi Januszowi Plisieckiemu. Zmarły półtora roku temu profesor zwyczajny tej jednostki kreował najwyższe standardy kształcenia akademickiego studentów filologii i pedagogiki kultury posiadając znaczący dorobek naukowy. Na uroczystość przybyła najbliższa rodzina, przyjaciele i współpracownicy Profesora.





Z tej okazji wydana została także interesująca publikacja - pod red. dr Urszuli Lewartowicz, która została dedykowana pamięci śp. profesora J. Plisieckiego, a nosi intrygujący tytuł: "Maski dziesiątej muzy. Edukacyjne i literackie refleksje wokół sztuki filmowej" (Impuls, Kraków 2015). Jak napisała redaktorka tego tomu wspomnień i analiz teoretyków, badaczy różnych kontekstów sztuki filmowej czy studiów z pogranicza filmu oraz literatury i sztuki wizualnej:


"Klasa naukowa Profesora, Jego życzliwość i kultura osobista nie pozostawiają wątpliwości, że dane nam było poznać Człowieka, którego czyny zewnętrzne były wyrazem bogatego i przepełnionego ideałami humanistycznymi "myślenia, chcenia , dążenia". Niewiele jest bowiem osób potrafiących wzbudzać jednocześnie szacunek i sympatię, i to wśród wszystkich, bez wyjątku. Nasze uczucia wobec innych różnicują się ze względów charakterologicznych, temperamentowych, światopoglądowych. Osobowość i wnętrze Profesora sprawiły, ze owe indywidualne cechy i preferencje w relacjach z Nim nie miały najmniejszego znaczenia". (s. 8)


(fot. Odsłonięcie Tablicy Pamiątkowej Profesora Janusza Plisieckiego)

Pamięć nie tylko o byłych rektorach czy dziekanach, ale także o tych profesorach, którzy - niezależnie od pełnionych funkcji kierowniczych - znacząco przyczynili się do kształcenia i rozwoju kolejnych pokoleń profesjonalistów i naukowców, jest najlepszym świadectwem zachowania i pielęgnowania kultury akademickiej - UNIVERSITAS. Niemalże każdego roku odsłaniane są na tym Wydziale tablice pamiątkowe czy nadawane aulom w budynku na ul. Narutowicza 12 - patronaty lubelskich Mistrzów Nauki, a są to m.in. Aula im. Profesora Mieczysława Łobockiego; Sala im. Profesor Zofii Sękowskiej oraz Sala im. Profesor Marii Cackowskiej.

Międzynarodowa Konferencja zgromadziła przedstawicieli nauki wszystkich liczących się w kraju uczelni. Ilość zgłoszonych referatów była tak duża, że trzeba było wprowadzić obok sesji plenarnych aż 19 zespołów problemowych:

Nr 1, CZŁOWIEK W ŚRODOWISKU PRACY
Nr 2, NOWE TENDENCJE W PRACY SOCJALNEJ - PROBLEMY KSZTAŁCENIA I DZIAŁANIA
Nr 3 i 13, WIELOASPEKTOWY OBRAZ WSPÓŁCZESNEJ EDUKACJI WCZESNOSZKOLNEJ / MOŻLIWOŚCI I OGRANICZENIA NOWOCZESNYCH TECHNOLOGII INFORMACYJNYCH W DYDAKTYCE
Nr 4, EDUKACJA MIĘDZYKULTUROWA DLA PRZYSZŁOŚCI. OD TEORII DO PRAKTYKI
Nr 5, PEDAGODZY, NAUCZYCIELE, INSTYTUCJE OŚWIATOWE I ICH WKŁAD W EDUKACJĘ DZIECI I MŁODZIEŻY. PRZESZŁOŚĆ I TERAŹNIEJSZOŚĆ
Nr 6, SZTUKA – EDUKACJA - ANIMACJA W XXI WIEKU

(ref. plenarny prof. Stefana M. Kwiatkowskiego)

Nr 7, W POSZUKIWANIU JAKOŚCI ŻYCIA DZIECKA – DYSKURSY WOKÓŁ OPIEKI, WYCHOWANIA I KSZTAŁCENIA
Nr 8, WYCHOWANIE RESOCJALIZUJĄCE – UTOPIA CZY RZECZYWISTOŚĆ?
Nr 9, EDUKACJA NAUCZYCIELI – WSPÓŁCZESNE PROBLEMY I KIERUNKI PRZEMIAN
Nr 10, EDUKACJA I PSYCHOSPOŁECZNE FUNKCJONOWANIE OSÓB Z NIEPEŁNOSPRAWNOŚCIĄ W REALIACH ZINTEGROWANEJ EUROPY. NOWE SZANSE I STARE BARIERY
Nr 11, PSYCHOSPOŁECZNE ASPEKTY FUNKCJONOWANIA RODZINY
Nr 12, WYCHOWANIE WOBEC WYZWAŃ WSPÓŁCZESNOŚCI
Nr 15, DIAGNOZA NEUROPSYCHOLOGICZNA – DYLEMATY I PERSPEKTYWY ROZWOJU
Nr 16 i 19, NOWE METODY I TECHNIKI W BADANIACH PSYCHOLOGICZNYCH / TRAJEKTORIE ZMIAN – KONTEKST ROZWOJOWY I EDUKACYJNY
Nr 17 i 14, DIAGNOZA I STYMULACJA ZDOLNOŚCI I UZDOLNIEŃ TWÓRCZYCH PODSTAWĄ NOWOCZESNEJ MODERNIZACJI SYSTEMU EDUKACJI / EDUKACYJNY KONTEKST FUNKCJONOWANIA CZŁOWIEKA
Nr 18, DUCHOWOŚĆ - NIEDOCENIANY ASPEKT PSYCHE?


W referacie plenarnym prof. dr hab. Jerzy Brzeziński wyraził zadowolenie z faktu, że już w tytule konferencji jest teoria i praktyka, gdyż dość często przeciwstawia się jedną drugiej. To jest błąd. Gdybyśmy sięgnęli do metafory rzeki, to moglibyśmy spiąć jej oba brzegi jakąś kładką, mostem, by nie mówić o teorii bez jej znaczenia dla praktyki i odwrotnie, nie zmieniać praktyki lekceważąc teorię. Trzeba tylko umieć rozróżniać - o czym mówił w swoim referacie prof. B. Śliwerski - że nie wszystko, co jest określane mianem teorii, jest teorią, tylko jest takim "harlequinem nauki", czymś, co naukę imituje. Jeżeli teoria ma czemuś służyć, poza tym, że dostarcza nam wiedzy w jakimś stopniu empirycznie uprawdopodobnionej, to wiemy, że w naukach społecznych nie jest to wiedza matematyczna czy logiczna, tylko empiryczna, wyprowadzana z doświadczeń prowadzonych w systematyczny sposób (np. eksperymenty, obserwacje).

(fot. O metodologicznych przesłankach w badaniach psychologicznych i pedagogicznych wiązania teorii z praktyką mówił prof. dr hab. Jerzy Brzeziński dr h.c.)


Dalej profesor Brzeziński mówił o tym, jak powinna być konstruowana teoria i w jaki sposób do niej dochodzimy, aby była ona atrakcyjna w sensie poznawczym oraz aby pozwalała nadbudować na niej dobrą praktykę. Psycholog zastanawiał się także nad tym,. jaka ma być praktyka, żeby była dobra, no i żeby odpowiadała na zapotrzebowanie społeczne? .

Bez dobrej teorii nie ma dobrej praktyki. Niestety, nadal nie wiedzą tego rządzący (bez względu na opcję polityczną), a może jednak wiedzą, tylko czynią wszystko, by nauka nie odsłaniała błędnie planowanej i realizowanej zmiany np. w edukacji. Najlepszym przykładem właściwego zastosowania teorii Jeana Piageta w dydaktyce było wydanie w Polsce przekładu książki szwajcarskiego teoretyka i badacza w dziedzinie rozwoju i psychologii myślenia, psychologii uczenia się i psychologii działania Hansa Aebli pt. Dydaktyka psychologiczna (PWN, Warszawa 1959).



Treść kluczowych w toku tej konferencji referatów ukaże się w lubelskim periodyku oraz w zbiorowych monografiach naukowych, toteż nie będę ich tutaj przywoływał. Konferencja potwierdziła po raz kolejny, jak ważny jest w naukach społecznych powrót do integralnej, a więc pozytywnej współpracy psychologów z pedagogami.