Polska pedagogika została wzbogacona o dwóch profesorów tytularnych w dziedzinie nauk społecznych:
prof. dr hab. Józefę Bałachowicz - pedagog wczesnej edukacji z Wydziału Nauk Pedagogicznych Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie oraz
prof. dr hab. Grażynę Dryżałowską - pedagog specjalną z Wydziału Pedagogicznego Uniwersytetu Warszawskiego w Warszawie.
Przybliżę sylwetki naukowe pań profesor, gdyż w obu dyscyplinach, które one reprezentują, ma miejsce niezwykle dynamiczny rozwój badań naukowych oraz ogromny wzrost zainteresowania studiami doktoranckimi oraz postępowaniami habilitacyjnymi. Potrzebni są Mistrzowie, których dorobek naukowy, osiągnięcia organizacyjne i dydaktyczne będą dobrze służyć nie tylko nauce, ale także dalszemu kształceniu kadr akademickich.
Pani prof. dr hab. Józefa Bałachowicz (ur. w 19.03.1949 r. w Krzyżanach) ukończyła w 1974 r. studia magisterskie na kierunku pedagogika na Wydziale Pedagogicznym Uniwersytetu Warszawskiego. Stopień naukowy doktora nauk humanistycznych w zakresie pedagogiki uzyskała w 1982 r. na podstawie obronionej w Instytucie Badań Edukacyjnych dysertacji doktorskiej pt. "Sposoby pracy z tekstem a efekty dydaktyczne w nauczaniu początkowym”. Wysoki poziom rozprawy sprawił, że została ona wydana nakładem renomowanego Wydawnictwa Szkolnego i Pedagogicznego pt. "Kształtowanie umiejętności czytania ze zrozumieniem" (Warszawa 1989).
Kolejny awans naukowy przypadł na rok 1994, kiedy to na Wydziale Pedagogiki i Psychologii Uniwersytetu Marii Curie Skłodowskiej uzyskała stopień naukowy doktora habilitowanego w dyscyplinie pedagogika, w dziedzinie nauk humanistycznych. Niezwykle znaczącą była w tym postępowaniu rozprawa monograficzna pt. „Umiejętność czytania uczniów szkół podstawowych dla lekko upośledzonych umysłowo” oraz wcześniejsza monografia pt. "Style działań edukacyjnych nauczycieli klas początkowych. Między uprzedmiotowieniem a podmiotowością (Warszawa 2009). Pani Profesor wydała też szereg monografii zbiorowych będących pokłosiem wspólnych debat czy projektów badawczych, jak m.in.:
2. Edukacja w toku przemian (Warszawa 1995).
3. Język, literatura, wychowaniewspółred. S. Frycie (Warszawa 2006);
4. Wczesna edukacja dziecka. Stan obecny – perspektywy – potrzeby, współred. A. Kowalska, (Warszawa 2006);
5. Kultura regionalna w kształceniu nauczycieli klas początkowych, współred. AB. Falińska (Warszawa 2010);
6. Edukacja (dla) dziecka – od trzylatka do sześciolatka, współred. Z. Zbróg, (Kraków 2011);
7. Dziecko w koncepcjach pedagogicznych Marii Grzegorzewskiej i Janusza Korczaka, (Warszawa 2012);
8. Z zagadnień profesjonalizacji nauczycieli wczesnej edukacji w dobie zmian, współred. A. Szkolak, (Kraków 2012);
9. Nowoczesny wychowawca – tutor, mentor, coach, współred. A. Rowicka, (Warszawa 2013);
10. Kompetencje kreatywne nauczycieli wczesnej edukacji dziecka, współred. I. Adamek, (Kraków 2013);
11. Edukacja środowiskowa w kształceniu nauczycieli. Perspektywa teoretyczna, współred. Halvorsen K. V., Witkowska-Tomaszewska A., (Warszawa 2015).
Prof. J. Bałachowicz już drugą kadencję przewodniczy Zespołowi Edukacji Elementarnej przy Komitecie Nauk Pedagogicznych PAN oraz jest członkiem Akademickiego Seminarium Edukacji Dziecka, które skupia nauczycieli akademickich specjalności pedagogika przedszkolna i wczesnoszkolna z UAM, Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie, Uniwersytetu Opolskiego, Szczecińskiego, Warmińsko-Mazurskiego, UMCS, APS i innych.
Od 1974 r. jest zatrudniona w Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie (dawniej: WSPS im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie), gdzie kieruje Zakładem Wczesnej Edukacji, a także współpracuje od 1995 r. z Wyższą Szkołą Pedagogiczną TWP w Warszawie. Należy do wysoko cenionych naukowców w środowisku oświatowym. W latach 1996-2000 przewodniczyła Zespołowi Kwalifikacyjnemu Głównej Komisji do spraw Stopni Specjalizacji Zawodowej w zakresie nauczania początkowego. Była też w latach 1998-2000 członkiem Rady ds. Kształcenia Nauczycieli przy MEN. Za działalność ekspercką i w kształceniu nauczycieli została wyróżniona Medalem Komisji Edukacji Narodowej.
Kolejna z nominowanych Profesorów - Grażyna Dryżałowska (ur. 26.05.1951 r.) jest absolwentką studiów magisterskich w dyscyplinie pedagogika, które ukończyła w 1975 r. na Wydziale Psychologii i Pedagogiki Uniwersytetu Warszawskiego. Z tej jednostki wydzielił się później Wydział Pedagogiki, na którym uzyskała promocję doktorską w 1984 r. na podstawie obrony dysertacji pt. Postawy społeczne młodzieży głuchej. Promotorem był prof. Aleksander Hulek.
W 1998 r. pani G. Dryżałowska uzyskała stopień naukowy doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie pedagogiki na tym samym Wydziale na podstawie pozytywnie przyjętego kolokwium habilitacyjnego i dysertacji habilitacyjnej pt. Rozwój językowy dziecka z uszkodzonym słuchem a integracja edukacyjna. Model kształcenia integracyjnego.
Postępowanie o nadanie tytułu zostało wszczęte na Wydziale pedagogicznym UW, gdzie dr hab. G. Dryżałowska przedstawiła monografię profesorską pt. Integracja edukacyjna a integracja społeczna. Satysfakcja z życia osób niedosłyszących (Warszawa 2015). Pani Profesor wydała w ostatnich latach cztery monografie naukowe oraz kilkadziesiąt rozpraw pomniejszych. Opublikowała też 2 monografie zbiorowe.
Odbyła staż naukowy w Turcji w ramach programu European Lifelong Learning Programme/Grundtvig Partnership (2013) oraz wykładała poza granicami kraju, w Zagrzebiu (Chorwacja), Merkezi (Hiszpania), Izmirze (Turcja), Goeteborgu (Szwecja). Kierowała dwoma projektami badawczymi w latach 2004-2006 nr projektu EQUL dla Polski EQ/03/A/d2/2005/10) . Realizowała tez dwa projekty w ramach współpracy międzynarodowej, bilateralnej z Uniwersytetem w Salamance (Hiszpania) i Averio (Portugalia). Po każdym z projektów wydawała publikację. Jej artykuły naukowe ukazywały się w czasopismach punktowanych z listy B i C (ERIH), a także w monografiach zbiorowych znaczących uniwersyteckich oficyn.
Wypromowała 3 doktorów w dyscyplinie pedagogika, a 4 kolejne przewody są otwarte. Opiekowała się w ramach stażu naukowego doktorantami. Z Uniwersytetu Rzeszowskiego, z Uniwersytetu Humaniu (Ukraina) i WSP w Krakowie. Ponadto pięciokrotnie recenzowała w przewodach doktorskich, 15 razy była recenzentką w postępowaniach o nadanie stopnia doktora habilitowanego. Trzynastokrotnie recenzowała wydawniczo monografie. Od samego początku swojej kariery naukowej jest związana z Wydziałem Pedagogicznym Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie kieruje Zakładem Pedagogiki Społecznej i Pedagogiki Specjalnej. Pani Profesor reprezentuje bardzo rzadką specjalność w naukach pedagogicznych, jaka jest surdopedagogika.
Obu Paniom Profesor serdecznie gratuluję i życzę dalszych sukcesów w pracy naukowo-badawczej i dydaktycznej.
(fot. źródło: www.prezydent.pl)
