06 maja 2017

Uniwersytet Polskiej Akademii Nauk jest szansą na przełom w ustroju szkolnictwa wyższego


Wiceprezes PAN, prof. Paweł Rowiński przedstawił realne założenia do powołania Uniwersytetu PAN. Każdy, kto się z nimi zapozna będzie mógł się przekonać, że Akademia dysponuje znakomitą kadrą naukową, bazą, a co najważniejsze osiągnięciami, które liczą się od lat w skali międzynarodowej. Można nawet zapytać, dlaczego dotychczas nie pojawiało się takie rozwiązanie?

Mam nadzieję, że Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego, ale także posłowie Sejmu tej kadencji zainteresują się projektem PAN i szybko podejmą stosowną uchwałę. Potencjał tego środowiska jest zdecydowanie lepszy, niż Uniwersytetu Warszawskiego. Słusznie zatem Prezes PAN mówił w wywiadach o tym, że może to być początek "polskiego Harvardu".

W skład Polskiej Akademii Nauk wchodzi: 5 wydziałów, 8 oddziałów krajowych, 69 Instytutów Naukowych, 7 Stacji Zagranicznych (Moskwa, Paryż, Wiedeń, Rzym, Kijów-Przedstawicielstwo, Berlin- Centrum Badań Historycznych i Bruksela - Biuro Promocji Nauki PolSCA) oraz 9 jednostek pomocniczych typu: biblioteki, muzea i archiwa!

Aż 12 Instytutów Naukowych ma kategorię A+, którą otrzymują najwyżej oceniane jednostki naukowe w kraju. Do realizacji wielu projektów badawczych powoływane są współtworzą konsorcja i centra naukowe, wśród których są takie, które uzyskały status Krajowego Naukowego Ośrodka Wiodącego (KNOW). Powołany do życia w styczniu tego roku PIASt – Polski Instytut Studiów Zaawansowanych - jak pisze prof. Rowiński: Koncentruje się w szczególności na realizacji różnorodnych projektów z zakresu nauk humanistycznych i społecznych, pozostając jednocześnie otwartym na realizację projektów przekrojowych w ujęciu interdyscyplinarnym, tworząc tym samym interdyscyplinarną i międzynarodową platformę współpracy naukowej dla tych dyscyplin.

Podobnie, jak ma to miejsce w kilku przebudzonych polskich uniwersytetach, także w PAN powołano do życia jednostkę (Biuro ds. Doskonałości Naukowej), której zadaniem jest zapewnianie naukowcom wsparcie w przygotowaniu i realizacji grantów ERC, a więc w pisaniu projektów badawczych, przygotowywaniu zainteresowanych do rozmów w Brukseli itp. W planach jest powołanie Międzynarodowej Agendy Badawczej, programy Teaming i powołanie laboratoriów Max Planck Society, które mogłyby powstać w tej perspektywie finansowej UE i w dużej mierze ze środków europejskich.

Wysoki jest potencjał publikacyjny tego środowiska, skoro prawie 14 proc. wszystkich rozpraw polskich w okresie 2013-2016 (Scopus) jest autorstwa uczonych z PAN, a stanowi to ponad 200 proc. więcej publikacji od wydawanych przez kadry Uniwersytetu Warszawskiego i prawie 100 proc. więcej od rozpraw uczonych z Uniwersytetu Jagiellońskiego. Wystarczy zajrzeć na stronę: www. scimagoir.com, żeby przekonać się naocznie, jaką pozycję w światowym rankingu instytucji naukowych zajmują publikacje pracowników PAN.

Na zakończenie prezentacji prof. P Rowiński wymienił najważniejsze cechy, jakie będzie posiadał utworzony Uniwersytet PAN (jako ex definitione uniwersytet badawczy). Są to:

1. Mogą w nim działać jednostki zajmujące się tylko badaniami, o tyle nie ma w nim miejsca na jednostki wyłącznie dydaktyczne.

2. Będzie działać na podstawie znowelizowanej ustawy o PAN.

3. Instytuty PAN posiadają osobowość prawną i dużą autonomię. Instytuty PAN nadal zdobywają dotację statutową na dotychczasowych zasadach

4. Dydaktyka będzie prowadzona zgodnie z najwyższymi standardami -inter- i cross- dyscyplinarnie.


Więcej informacji:www.pan.pl

Być może rektorzy niektórych przynajmniej uniwersytetów powinni zastanowić się nad tym, czy aby nie pójść tą samą drogą. Mam tu przede wszystkim na uwadze możliwość powoływania jednostek badawczych, których kadry będą uwolnione od powinności dydaktycznych oraz zostaną "wykasowane" tzw. etaty tylko dydaktyczne. Jak bowiem prowadzić wykłady i ćwiczenia z kadrą, która od kilkunastu, a nawet kilkudziesięciu lat nie miała kontaktu z badaniami naukowymi? Rzecz jasna, dotyczy to tych uniwersytetów, które chcą być uniwersytetami badawczymi. Tymczasem polityka resortu chyba zmierza w takim kierunku, by nadać owe uprawnienia kilu uczelniom państwowym, mimo że wiele jednostek ma w nich kategorię B, a nawet C.

W związku z tym, że kilka dni temu publikowałem List Otwarty Rady Naukowej Instytutu Slawistyki PAN uważa za stosowne upowszechnienie także odpowiedzi na ten List Prezesa PAN, prof. Jerzego Duszyńskiego:

Szanowni Państwo, w pierwszych dniach kwietnia 2017 r. wyraziła sprzeciw wobec trybu prowadzenia prac nad reformą Polskiej Akademii Nauk i wykluczenia z dyskusji Instytutów PAN. Ten sprzeciw był w formie listu otwartego, którego adresatem był prezes Polskiej Akademii Nauk. Jak rozumiem Rada Naukowa Instytutu Slawistyki PAN ten sprzeciw następnie rozszerzyła na protest przeciwko trybowi wprowadzania do obiegu społecznego sprawy zmian w ustawach o PAN, szkolnictwie wyższym oraz o nadawaniu stopni i tytułów naukowych, adresowany do Prezydenta RP, Premier RP oraz Wicepremiera i Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego.

Pod tym protestem zbierane były podpisy na stronie internetowej. Jak informuje przewodniczący Rady Naukowej Instytutu Slawistyki PAN prof. Ryszard Grzesik w liście przewodnim do ewentualnych sygnatariuszy protestu, podpisy zbierane będą do dnia poprzedzającego seminarium z udziałem Ministra Jarosława Gowina. Następnie głosy poparcia dla protestu miały być przekazane Pani Dyrektor Instytutu Slawistyki PAN, by mogła je zabrać na to seminarium – stanowiło by to dodatkowe wspomożenie jej argumentacji. Chciałbym ustosunkować się do wspomnianych wyżej: sprzeciwu i protestu.

Uwagi ogólne:

1. Sprzeciw i protest odbieram jako wyraz troski o losy naszego środowiska i nauki w Polsce, ale też i pewnego zagubienia. Przyjmuję, że za to zagubienie ponoszę pewną odpowiedzialność.

2. Szanuję każdą inicjatywę i chęć współpracy. Deklaruję swoją wolę współpracy. Apeluję o współpracę, także ze strony instytutów PAN. Zarówno stanowisko pani Dyrektor Instytutu Slawistyki PAN, to które komunikowała premierowi Jarosławowi Gowinowi podczas seminarium, jak i wynik internetowego protestu nie są mi znane. Apeluję o zaufanie. Wiadomo, że cennymi walorami naszego środowiska są zaufanie i współpraca. Ich deficyt utrudnia naszą pracę naukową, ale i pracę organizatorską.

3. Od środowiska PAN, jeśli chce ono zachować swój wysoki prestiż, wymagane jest aby jego sprzeciwy i protesty były przemyślane i faktograficznie uzasadnione. Osłabiają ten prestiż świadectwa zagubienia i dezorientacji naszego środowiska.

Uwagi dotyczące sprzeciwu:

4. Prace nad nowelizacją ustawy o PAN toczą się póki co w wąskim gronie. W tej fazie bierze w nich głównie udział: kierownictwo PAN, komisja złożona z 10 dyrektorów Instytutów PAN oraz kilku ekspertów (między innymi prawników). Wypracowywana jest koncepcja, rozpoznawane są warunki niezbędne do pomyślnego dla PAN wprowadzenia tej nowelizacji. Praca na tym wstępnym etapie jest moim zdaniem niemożliwa w gronie: 330 akademików, 69 dyrektorów instytutów PAN, 69 przewodniczących rad naukowych oraz 92 przewodniczących komitetów naukowych i problemowych PAN, w sumie około pięciuset osób.

5. To, że pracujemy nad koncepcją Uniwersytetu PAN (UPAN) jest powszechnie wiadome. Do tej pory, tylko jedna osoba poprosiła o dodatkowe włączenie do grona naszej „dyrektorskiej” komisji ds. Ustawy o UPAN i została włączona.

6. Poza dwoma pisemnymi wypowiedziami (od członka kierownictwa PAN, przewodniczącego Rady Kuratorów Wydziału IV i od dyrektora jednego z instytutów PAN), żadne uwagi jeśli chodzi o nowelizowaną ustawę o PAN nie napłynęły ani do mnie, ani do prof. Pawła Rowińskiego, ani do „dyrektorskiej” komisji ds. UPAN. Nic mi nie jest wiadomo o aktywności Rady Naukowej Instytutu Slawistyki PAN w tym względzie, ani o aktywności innych rad naukowych, które poparły sprzeciw i protest. Żaden z ich przedstawicieli nie wyraził potrzeby spotkania ze mną.

Wyrażam podziękowanie radom naukowym, które od protestu się zdystansowały i przyjmuję to za wyraz zaufania i zrozumienia sytuacji.

7. Postulaty dotyczące nowelizacji Ustawy o PAN przez dwa lata opracowywała tzw. Komisja prof. Jerzego Brzezińskiego, ale nie znalazły one przychylności decydentów a ponadto zmieniła się sytuacja w jakiej przyszło nam teraz działać. Komisja prof. Brzezińskiego pracowała, gdy nie było nawet mowy o kwestiach Ustawy Kominowej i Ustawy 2.0.

8. Wkrótce będzie gotowy pierwszy projekt koncepcji UPAN i legislacyjnych założeń nowelizacji Ustawy o PAN, która pozwoliłaby ustawowo na powstanie UPAN. Wtedy rozpoczną się szerokie konsultacje w gronie korporacji, dyrektorów instytutów PAN, przewodniczących rad naukowych instytutów PAN i przewodniczących komitetów. Tym gremiom przedstawimy nasz projekt, będzie wtedy czas na dyskusje. Osoby z tych gremiów będą proszone o pisemne uwagi do naszej propozycji.

9. Praca nad koncepcją UPAN musiała być upubliczniona nawet na wstępnym etapie. Wymagała tego sytuacja intensywnej pracy, zainicjowanej przez MNiSW, nad nową konstytucją nauki w Polsce i nad Ustawą 2.0. Włączenie motywu PAN do tych prac było moim zdaniem koniecznością.

10. Mimo wstępnych etapów pracy nad projektem UPAN w miarę możliwości o koncepcji UPAN informowaliśmy:

a. Prezes PAN na spotkaniu z dyrektorami kampusu Ochota, z dyrektorami instytutów PAN (22 marca br.) i na zebraniu Wydziału II,

b. wiceprezes PAN prof. Edward Nęcka – na spotkaniu z dyrektorami instytutów i przewodniczącymi komitetów Wydziału I (20 kwietnia br. ), prof. Andrzej Rychard oraz prof. Celina Nowak (członkowie Komisji “dyrektorskiej” ds UPAN) na plenarnym posiedzeniu Wydziału I (13 kwietnia br.),

c. wiceprezes PAN prof. Jerzy Czuczwar spotkał się z Wydziałem V,

d. wiceprezes PAN prof. Paweł Rowiński na spotkaniach z kierownikami studiów doktoranckich, z kilkoma radami naukowymi Wydziału III, z Radą Dyrektorów i z samorządem doktorantów.

11. Wszystkich członków naszej społeczności i nie tylko, informowaliśmy w wypowiedziach medialnych o tym, że podjęliśmy działanie w kierunku utworzenia UPAN. Te wypowiedzi były niezbędne, aby włączyć wątek PAN do dyskusji na forum NKN.

Uwagi dotyczące protestu:

12. Protest zaczyna się następującym ustępem: “Rada Naukowa Instytutu Slawistyki Polskiej Akademii Nauk (Uchwała 24/2017) z niepokojem odnotowuje brak rzetelnej polityki informacyjnej oraz transparentnej i demokratycznej debaty nad planowanymi zmianami w ustawach o PAN, szkolnictwie wyższym oraz o nadawaniu stopni i tytułów naukowych. Informacje, docierające do nas z mediów, strony internetowej MNiSW czy incydentalnych spotkań z przedstawicielami Ministerstwa, budzą obawy, że planowane w dotychczasowym trybie reformy przynieść mogą skutki odwrotne od zamierzonych…”

13. Od ponad roku MNiSW pracuje nad nową ustawą o szkolnictwie wyższym. Rada Narodowego Kongresu Nauki spotyka się co miesiąc. Jestem członkiem tej pięćdziesięcioosobowej Rady. Organizowane są też co miesiąc konferencje przygotowawcze Narodowego Kongresu Nauki (NKN). Odbyły się one w Rzeszowie, Toruniu, Wrocławiu, Katowicach, Poznaniu, Lublinie i Gdańsku. W maju 2017 r. takie spotkanie odbędzie w Łodzi, a w czerwcu 2017 r. w Warszawie. We wrześniu 2017 r. w Krakowie odbędzie się Narodowy Kongres Nauki, na którym premier Jarosław Gowin przedstawi projekt Ustawy 2.0. Na każdą z tych konferencji można się było zarejestrować jako uczestnik. Również prace Rady NKN są jawne. Ogólnie dostępna jest strona internetowa NKN (nkn.gov.pl) na której upubliczniane są zarówno materiały ze spotkań Rady NKN jak i poszczególnych zjazdów przygotowawczych NKN. W mojej opinii zarzut, że tryb prac nad tą ustawą jest niedostatecznie konsultowany ze środowiskiem naukowym rozmija się z prawdą.

14. W lutym 2016 MNiSW ogłosiło konkurs na opracowanie założeń Ustawy 2.0. Wpłynęło 15 propozycji. Ostatecznie trzy zwycięskie zespoły przedstawiły takie założenia. 1 marca 2017 roku na Politechnice Warszawskiej odbyła się oficjalna prezentacja projektów: prof. Marka Kwieka (UAM), profesora Huberta Izdebskiego (SWPS Uniwersytet Humanistycznospołeczny) oraz dr hab. Arkadiusza Radwana (Instytut Allerhanda). Te obszerne dokumenty są dostępne na stronie internetowej NKN.

15. Nie znam żadnej analizy tych trzech propozycji założeń do nowej ustawy o szkolnictwie wyższym, które wypłynęły z naszego środowiska. Nic mi nie jest wiadomo o aktywności Rady Naukowej Instytutu Slawistyki PAN w tym względzie.

16. W trzech wspomnianych wyżej założeniach do Ustawy 2.0, o PAN jest jedynie kilka wzmianek (patrz załącznik 1). Ten fakt i wydźwięk tych wzmianek były dla mnie niepokojące, bowiem Ustawa 2.0 traktowana jest jako ważny element nowej konstytucji nauki w Polsce. Tym samym utwierdziło mnie to w słuszności podjęcia przez nas projektu UPAN.

17. Prezentacja założeń Ustawy 2.0 będzie miała miejsce za kilka miesięcy (wrzesień 2017 r. ). Już teraz jednak wyłaniają się pewne obszary konsensusu w radzie NKN. Jest bardzo prawdopodobne, że to całe uczelnie będą kategoryzowane i finansowane. Z perspektywy instytutów PAN jest to o tyle istotne, że gdyby zostały one włączone do uczelni, a są głosy, że tak właśnie powinno się stać, utraciłyby one osobowość prawną i z biegiem czasu również swoją integralność.

18. Obraz nauki w Polsce bez PAN jest wielce niepełny i nowa konstytucja nauki w Polsce też byłaby niepełna. Bierność środowiska PAN w toczących się dyskusjach nad reformą nauki w Polsce byłaby wielkim błędem. Dlatego włączyliśmy się mocno w prace NKN, dlatego wprowadziliśmy
tam wątek PAN i dlatego już teraz mówimy o projekcie UPAN. Na kwietniowym spotkaniu NKN w Gdańsku, Uniwersytetowi PAN poświęcone było jedno z seminarium, prowadzone przez wiceprezesa PAN prof. Pawła Rowińskiego (prezentacja prof. Pawła Rowińskiego z tego seminarium jest dołączona do
mojej odpowiedzi Radzie Naukowej Instytutu Slawistyki PAN). Seminarium to spotkało się z wielkim zainteresowaniem. Padło na nim kilka głosów krytycznych ze strony przedstawicieli czołowych uczelni w Polsce. Padło pytanie, po co nam jeszcze jeden uniwersytet w kraju. Padł zarzut,
że nasza koncepcja tworzyłaby nieuczciwą konkurencję w naszym krajowym systemie nauki, a na efekty pojawienia się UPAN na dobrej pozycji w europejskich i globalnych rankingach uczelni przyjdzie nam poczekać kilka lat. Najkrótszą odpowiedzią na te głosy jest to, że chcemy podjąć się utworzenia uczelni małej rozmiarem i dużej ogólnym poziomem doskonałości naukowej, która mogłaby konkurować z czołowymi uczelniami w Europie i na świecie.

Jesteśmy świadomi, że na pojawienie się w globalnych rankingach przyjdzie nam czekać ze względów formalnych kilka lat, ale te lata poświecimy na ugruntowanie naszej doskonałości tak, aby ostatecznie naprawdę uplasować się w tych rankingach zgodnie z naszymi aspiracjami. Składamy bardzo poważną propozycję, bo potencjał merytoryczny i osiągnięcia środowiska PAN są w skali kraju wyjątkowe i poważne. Udokumentował to w swoim wystąpieniu wiceprezes PAN prof. Paweł Rowiński.

19. Osoby kwestionujące zasadność naszego projektu UPAN już na tak wstępnym etapie, biorą na siebie odpowiedzialność, że nauka i szkolnictwo wyższe w Polsce będą i w przyszłości ponosić wizerunkową klęskę. Chyba, że koledzy z tych czołowych uczelni są przekonani, iż w kilka lat awansują na czołowe miejsca światowych rankingów. Proszę, aby to zadeklarowali tak jak my deklarujemy.

20. Przed nami jeszcze bardzo dużo pracy jeśli chodzi o koncepcję UPAN. Jest to projekt trudny także dlatego, że musimy przekonać decydentów i społeczność uniwersytecką, że jest to projekt istotny dla przyszłości nauki w Polsce i szkolnictwa wyższego w Polsce. Projekt dla naszego wspólnego dobra, który może zmienić międzynarodowy wizerunek nauki w Polsce. Jestem głęboko przekonany, że tak właśnie jest. Liczę, że w
kampanii informacyjnej znajdę zrozumienie i wsparcie w społeczności PAN. Wyrazy niezrozumienia sytuacji i fałszywe jej odczytywanie osłabiają nas.

Uwagi końcowe

Szersze włączenie się PAN do dydaktyki uważam za korzystne dla naszego kraju i naszej instytucji. Mamy wielki potencjał, który budowało kilka pokoleń pracowników PAN. Nie można tego rozproszyć i roztrwonić. Korzystając z tego unikalnego w skali kraju potencjału, mamy wielką szansę na utworzenie UPAN, uczelni liczącej się w Europie i świecie. W swoim wystąpieniu na poznańskim zjeździe przygotowawczym NKN
https://www.youtube.com/watch?v=haNGV9GyXkg) apelowałem, aby na zagadnienia nauki w Polsce patrzeć szerzej niż nasza krajowa perspektywa.
Skupmy się na konkurencji z uczelniami w Europie i na świecie, a nie między sobą.