Polecam wraz z dr. Michałem Paluchem z
Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie piękny, głęboko
humanistyczny i wygłoszony w trosce o rozwój pedagogiki referat prof.
Tadeusza Sławka, który zainaugurował debatę na temat pedagogiki
lasu.
W tej wypowiedzi jednak nie tylko o las
chodzi, bowiem zawiera ona przesłanie do nas - do nauczycieli-nauczycieli,
wykładowców, nauczycieli akademickich (nie tylko na kierunku studiów
pedagogicznych). Wsłuchanie się w sens narracji literaturoznawcy otwiera po raz
kolejny potrzebę wychodzenia spod klosza własnej dyscypliny naukowej.
Jest tu zatem mowa o pedagogice
ograniczonego spojrzenia, pedagogice bez głębi albo pedagogice bez błędu, a
także o pedagogice bez aury, pozbawionej egzystencjalnego
"zapachu", odcieleśnionej i wreszcie o pedagogice bez
istotnych pytań.
W nieopublikowanej rozprawie doktorskiej
Michała Palucha (2020) poruszona jest potrzeba otwartego postrzegania edukacji i
myślenia o niej, o inkluzji prawa do uczenia się na błędach oraz o poszukiwaniu
odpowiedzi na fundamentalne pytania: są wykłady i są iluminacje.
Niewątpliwie, refleksje Prof. Tadeusza
Sławka na temat debiutującej w naszym środowisku Pedagogiki Lasu należy
rozpatrywać w tej drugiej kategorii.
O nauczaniu jako iluminacji możemy
przeczytać: „[…] illuminatio oznacza oświetlenie czegoś
(wyjaśnianie), co dotychczas pozostawało w ciemności, a co należy
uczynić widzialnym, wyeksponowanym, ukazującym swoje detale, tworzące
specyficzny nastrój, unaoczniające przedmiot oświecenia zarówno w jego zewnętrznej
formie jak i wewnętrznej istocie.” (Paluch, 2020, s. 299).
Niewątpliwie, wrześniowe seminarium na UKSW w Warszawie pt. Pedagogika
Lasu – próba definicji, rzuciło wiele światła (świateł) na problemy
istotne pedagogicznie, których sami pedagodzy, leśnicy czy ekolodzy mogli
dotychczas nie dostrzegać. Refleksje tak znakomitego uczonego humanisty jakim
jest T. Sławek uwiarygadniają poczynioną intuicję, ale przede wszystkim
zobowiązują pedagogów zainteresowanych tematem do rozpoczęcia badań w tym obszarze.
Pedagogika Lasu to na ten moment
orientacja intelektualna, o której opowiedzieli przedstawiciele wielu
dyscyplin. Wszystkie wykłady będą od teraz sukcesywnie udostępniane na YouTube
lub na stronie FB pod tytułem PEDAGOGIKA LASU.
Dziękując Uczonemu, na co dzień cieszącemu
się krajobrazem Beskidu Śląskiego, dedykujemy niniejsze słowa:
„Źródłem owego światła rzucanego na
poznawany i doznawany obiekt jest sam podmiot nauczający,
a rezultatem jego transfenomenalnej iluminacji oświecenie (olśnienie) podmiotu
nauczanego. Warto przy tym zwrócić uwagę, że dla uczącego się olśniewające jest
zarówno źródło owego światła (podmiot wykładowcy) jak i oświetlony przez
niego przedmiot. (Ibidem, s. 299)”.