Doktor pedagogiki wyróżniona nagrodą Prezesa Rady Ministrów

Pani dr Edyta Siwińska została wyróżniona Nagrodą Prezesa Rady Ministrów za swoją rozprawę doktorską pt. "Jakość edukacji tanatologicznej w szkole", którą napisała pod kierunkiem prof. Uniwersytetu Szczecińskiego dr hab. Barbary Kromolickiej. Recenzentami w tym przewodzie byli wybitny znawca tej problematyki - dr hab. Józef Binnebesel prof.UMK i teoretyk wychowania i samowychowania - dr hab. Andrzej Sowiński, prof. US.

Laureatka była w tym roku jedynym doktorem nauk społecznych w dyscyplinie pedagogika, który otrzymał tak wysokie wyróżnienie. Prezes Rady Ministrów wręczył je 28 doktorom nauk. Nie było wśród nich ani psychologów, ani socjologów. To wielki zatem zaszczyt dla młodej Doktor i jej Promotor oraz Wydziału Nauk Humanistycznych, którego Rada przeprowadziła tak znakomity przewód doktorski. Mam nadzieję, że rozprawa zostanie opublikowana nie tylko z powyższego względu, ale problematyki badawczej, która ma interdyscyplinarny charakter.

Jej autorka podjęła w dysertacji problem społecznych i kulturowych uwarunkowań postrzegania i rozumienia problematyki umierania i śmierci. Musiała go najpierw przedstawić w świetle najnowszych teorii tanatopedagogicznych, tanatopsychologicznych, medycznych, religijnych, kulturowych, etycznych, a nawet prawnych. Nie jest łatwo pisać o dziecku w obliczu śmierci, doświadczającemu żałoby, starty Bliskiej mu osoby, a co dopiero o sytuacji umierającego i świadomego terminalnej choroby dziecka. Odczuwany przecież krzyk rozpaczy miesza się bowiem z próbą uchwycenia naukowym językiem ludzkich dramatów (dzieci i ich rodziców)wobec stanu nadchodzącego przejścia na drugi brzeg. Doktorantka pochyliła się nad tym fenomenem sięgając do filozofii personalistycznej.

Część badawcza jest jednak - jak piszą recenzenci - bardziej zdystansowana wobec powyższego, bowiem Doktorantka przeprowadziła analizę treści tanatologicznej w edukacji szkolnej, a więc ich występowania w programach szkolnych różnych przedmiotów, proponowanych metod i form ich realizacji. Przyjrzała się też w swojej diagnozie temu, jaką mają wiedzę na temat śmierci uczniowie, czy i jakie są ich potrzeby w tym zakresie, by całość zamknąć diagnozą poziomu przygotowania nauczycieli do kształcenia młodych pokoleń także w tej kwestii.

Dobrze się stało, że praca doktorska poświęcona właśnie temu zagadnieniu została skierowana do nagrody, bo przecież ponowoczesność wraz z jej technologiami przekazu wydarzeń z różnych miejsc świata prowadzi do znieczulenia na ludzką śmierć, do jej "banalizacji". Pani dr Edyta Siwińska zwraca uwagę na dwa, jakże istotne sposoby postrzegania śmierci jako "śmierci zdziczałej" i "śmierci oswojonej". Jak zatem socjalizujemy nasze dzieci do śmierci? Czy rzeczywiście jest to dla dzieci tabu, które powinno wyznaczać między nimi a dorosłymi granice milczenia, pokory czy współdoznawania?