Pomóżmy sygnalistom

 

Bardzo mnie to zmartwiło, że rektorzy nie wiedzą, w jaki sposób wdrożyć w życie zarządzanie donosicielstwem. Problem tkwi chyba w tym, co zrobić, kiedy ktoś doniesie np. na władze. PEGASUSA już u nas nie ma, bo ponoć służby Izraela odcięły polski rząd od możliwości korzystania z niego. 

Może warto skorzystać z osiągnięć polskiej oświaty lat 2005-2007, kiedy to innowacyjnym rozwiązaniem w szkolnictwie publicznym były 'SKRZYNKI NA DONOSY".  Z jakąż to radością i poczuciem dumy szczyciły się nimi niektóre nauczycielki? 

Nie doczekaliśmy się od tamtego okresu nowoczesnych rozwiązań sygnalistycznych żadnych raportów, doniesień i wyciąganych z nich wniosków, a może i konsekwencji. 

Wyręczę SYGNALISTÓW. DONOSZĘ NA SIEBIE, że:

1. Wysyłam do moich pracowników maile o różnych porach, np. o godz. 0.15 albo 1.28, ale o godz. 9.40 czy 16.56. Wprawdzie nie zobowiązuję ich do natychmiastowego odczytania i zareagowania na treść, ale kto wie, co taki sygnalista wymyśli i wmówi mojej Rektor? Może doniesie, że naruszam sferę prywatną, gdyż dochodzące maile wybudzają ją/go ze snu, albo odwracają uwagę od właśnie oglądanych Wiadomości w TVP? 

2. Ustawicznie apeluję do moich współpracowników, by składali wnioski do Narodowego Centrum Nauki, uczestniczyli w szkoleniach, warsztatach, konferencjach i kongresach, a przecież jest to jakaś forma mobbingu.   

3. Wyrażam niepokój z powodu niskiego wskaźnika cytowań publikacji moich koleżanek i kolegów, co może wywoływać psychosomatyczne zaburzenia, mniejsze poczucie wartości, akademicką nerwicę czy scjentometryczną fobię.

4. Zarzucam studentów dziesiątkami tytułów książek i artykułów, a nawet im je wysyłam w pdf., by zaczęli poważnie studiować. Tymczasem oni mają poważniejsze sprawy na głowie. 

5.  Sprawdzam w pracach dyplomowych moich studentów poziom kopiowania treści różnych autorów bez wskazania źródła. To jest niedopuszczalne, bo osłabia  kapitał społeczny w uczelni. 

6. Nie reaguję na anonimowe skargi, donosy, plotki czy intrygi, a przecież powinienem, skoro jest to w zaleceniach unijnej dyrektywy w sprawie ochrony osób zgłaszających naruszenia prawa Unii (Dz.Urz. L 305/17 z 26 listopada 2019 r.). 

Więcej grzechów nie  pamiętam, ale liczę na sygnalistów i pokornie proszę i najmniejszy wymiar kary.    

Jak odwoływano z funkcji Prorektora UW profesora Czesława Kupisiewicza (wspomnienie)

 

POŻEGNANIE  Z  REKTORATEM. 

23 stycznia 1972 roku Senat zaakceptował kandydaturę Rybickiego na stanowisko rektora UW na następną kadencję. Rektor in spe  chciałby utrzymać dotychczasowy skład kolegium, zmieniając tylko przydziały zadań dla prorektorów. Mnie zamiast kadr, miałyby przypaść sprawy studenckie, Biblioteka Główna, Dział Wydawnictw oraz sprawy zagraniczne. 

Moje obciążenia byłyby więc znacznie większe niż w poprzedniej kadencji. Nie mogłem na to przystać. W związku z tym na kolejnym posiedzeniu Senatu w dniu 10 lutego nie wyraziłem zgody na objęcie planowanego dla mnie stanowiska, o czym powiadomiłem również ministra. Rybicki  zaakceptował ostatecznie moją prośbę.

 „Takiego obciążenia pracą, jakiego Czesław ostatnio doświadczał, koń by nie wytrzymał. Rektorat, praca w ZNP, zajęcia dydaktyczne, a ostatnio jeszcze Komitet Ekspertów. To ponad siły jednego człowieka”, starał się usprawiedliwić moją „dezercję” J. Plebański.

Odwołanie z funkcji prorektora otrzymałem z rąk Rybickiego 10 maja 1972 roku. Byłem wolny! Wolny od biurokratycznej mitręgi i niekończących się zebrań! Miałem nadzieję, że teraz będę mógł spokojnie i bardziej intensywnie pracować naukowo, ponieważ pozbyłem się również obowiązków wiceprezesa do spraw nauki w Zarządzie Stołecznym ZNP. Życie nie potwierdziło niestety tych nadziei.

W marcu tegoż roku odbyło się kolejne głosowanie do Sejmu, właśnie głosowanie, a nie wybory.  Komu potrzebna jest ta wyborcza farsa poza kręgiem amatorów  intratnych posad? Kto wierzy w tę  − jak to głosi prasa − jednomyślność Polaków? Nic dziwnego, że młodzi ludzie stają się cyniczni lub udają się na tzw. wewnętrzną emigrację.

J. Kuberski miał zostać nowym ministrem resortu oświaty i wychowania. 20 marca odbyłem z nim długą rozmowę na tematy edukacyjne. Na swojego zastępcę i równocześnie dyrektora Instytutu Pedagogiki na Górczewskiej chce powołać J. Wołczyka. Znowu „sami swoi” i równocześnie niekompetentni. I jak tu ma być dobrze?

Profesor Jabłoński został przewodniczącym Rady Państwa, S. Gucwa z ZSL marszałkiem Sejmu, a J. Kaczmarek ministrem Szkolnictwa Wyższego i Nauki.

Wspomnienie Czesława Kupisiewicza prac Komitetu Ekspertów dla opracowania Raportu o Stanie Oświaty w PRL

 

Przekazane mi przez Profesora Czesława Kupisiewicza wspomnienie może wzbogacić wiedzę historyków oświaty. Rzecz dotyczy KOMITETU EKSPERTÓW DLA OPRACOWANIA RAPORTU O STANIE OŚWIATY W PRL. 

28 stycznia 1971 roku  minister Jabłoński zaproponował mi telefonicznie udział w pracy Komitetu Ekspertów dla Opracowania Raportu o Stanie Oświaty w PRL, utworzonego przez administrację edukacyjną przed paroma dniami. Miałbym być wiceprzewodniczącym tego gremium, a jego przewodniczącym  profesor Szczepański. Wyraziłem zgodę, ale zastrzegłem, że musiałbym być zwolniony z obowiązków wiceprezesa Zarządu Stołecznego ZNP oraz z niektórych powinności administracyjnych w rektoracie. Minister zapowiedział, że podejmie działania zmierzające w tym kierunku.

Kolejny raz zadałem sobie pytanie: Czy podołam nowym i równocześnie dodatkowym obowiązkom? Czy uda mi się połączyć je z równoczesną pracą w rektoracie i na Wydziale Psychologii i Pedagogiki, gdzie nadal prowadziłem zajęcia dydaktyczne ze studentami oraz kontynuowałem badania nad nauczaniem programowanym?

„Dasz radę,  praca cię lubi, a i ty nie wyrzekasz się jej”, pocieszał mnie Rybicki, ale niewiele mi to pomogło.

Pierwsze zebranie Komitetu odbyło się 10 lutego 1971 roku. Do moich zadań w Komitecie należało przygotowanie rzetelnej – tzn. „bez wygładzania czegokolwiek i przemilczania niedociągnięć”, jak zaznaczył J. Szczepański – diagnozy aktualnego stanu polskiej oświaty oraz powiązanych z nią instytucji i placówek edukacyjnych, poczynając od rodziny, a kończąc na środkach masowego przekazu informacji oraz zakładach pracy. Układem odniesienia dla owej diagnozy miały być współczesne realia edukacyjne w krajach uprzemysłowionych oraz zarysowujące się tam tendencje rozwojowe w zakresie oświaty i szkolnictwa wyższego. 

Sprawiło to, że podjąłem rozległe studia komparatystyczne, którymi notabene zajmuję się do dzisiaj. Część zgromadzonych wówczas w wyniku tych studiów danych przedstawiłem  w pracy Przemiany edukacyjne w świecie (Warszawa 1978), a później – po uzyskaniu i przestudiowaniu dodatkowych materiałów – w kolejnych publikacjach, jak Paradygmaty i wizje reform oświatowych  (Warszawa 1985, wydanie   4 – 1999) czy Szkoła w XX wieku (Warszawa 2006).

Opracowana przeze mnie  diagnoza spotkała się z niezwykle ostrą krytyką ze strony F. Szlachcica, prominentnego działacza PZPR, który sprawował pieczę nad działalnością naszego Komitetu. Zarzucił jej, iż „dostarcza imperialistom argumentów przeciwko nam, ponieważ obnaża liczne słabości naszej edukacji, której Polska Ludowa tak wiele przecież zawdzięcza”. 

Profesor Szczepański przekonał go, że imperialiści i tak wiedzą, co w naszej edukacji niedomaga, a Komitet chce przedstawić władzom i społeczeństwu prawdziwy obraz naszych edukacyjnych realiów, aby w ten sposób ułatwić  usunięcie znamionujących je braków. Diagnoza została po tych wyjaśnieniach zaakceptowana i skierowana do druku. Warto w tym miejscu podkreślić, że Komitet zastrzegł sobie prawo opublikowania raportu, aby mogło się z jego treścią zapoznać całe społeczeństwo.

Tzw. mały raport o stanie oświaty w PRL wręczono E. Gierkowi w lutym 1973 roku, a pełny  ukazał się w sprzedaży – aczkolwiek dostarczono go w niewielkiej jedynie liczbie egzemplarzy do niektórych tylko księgarń – w kwietniu tegoż roku.

„Jest w tym raporcie”, jak napisało „Życie Warszawy” z dnia 9 lutego 1973 roku, nawiązując do małego  raportu, „zawarta prawda, że nie tylko szkoła decyduje o edukacji społeczeństwa. Równy wkład wnoszą do niej i instytucje pozaszkolne, i dom rodzinny, i środki masowego przekazu (…). 

Niebawem rozpocznie się powszechna dyskusja nad pełnym raportem i nad przyszłością polskiej szkoły. I będzie to dyskusja nad wyraz potrzebna w chwili, gdy postawiliśmy sobie najważniejsze pytanie: co należy zrobić, jakie decyzje podjąć, jak przygotować kraj i ludzi do zadań czekających nas jutro, gdy era rewolucji naukowo-technicznej narzucać będzie tempo dniu dzisiejszemu, gdy postawa, wiedza i kwalifikacje ludzi znaczyć będą najwięcej”.

Napisaną przeze mnie część Raportu oceniono jako „łagodną w formie, ale druzgocącą w treści”. Wielu moich znajomych dziwiło się, że cenzura pozwoliła ją opublikować.

To jednak nie koniec historii tego Raportu.  

Cytat na Nowy Rok - o autorytecie państwa i Kościoła

 

   Sięgam do wypowiedzi pedagoga, profesora Mirosława Ziemnowicza z 1928 roku, bowiem przeczytałem w Rzeczpospolitej, jakoby Prymas Polski abp. Wojciech Polak zmartwił się wynikami badań sondażowych wśród młodych Polaków. Wynika z nich radykalny spadek praktyk religijnych młodego pokolenia po sześciu latach rządów prawicowej formacji politycznej. Polityka sprzyja tej części środowiska Kościoła katolickiego, które doktrynalnie trwa w czasach sprzed II Soboru Watykańskiego, a zatem nie zamierza liczyć się z procesami zmian społeczno-kulturowych na świecie oraz z polityką Papieża Franciszka.   To przypominam aktualną myśl pedagoga: 

Autorytet państwa i kościoła płynie z wiary w ich siłę moralną. Gdy jednak w państwie coś psuć się zaczyna, gdy prawo przestaje być prawem dla wszystkich, niknie szybko autorytet państw i kościoła, a obok nich powstaje natychmiast inny lub najczęściej inne autorytety, starające się opanować umysły i serca. (s.9)

 

Autorytet, który przyświecał kilku pokoleniom, znikł, to prawda, ale nie dlatego, że stracił cały kredyt moralny. Powstał rozbrat między pokoleniem starszem a młodszem. Różnice te zawsze istniały, ale przez wolniejsze tempo rozwojowe dawniej, nie nabierały tak jaskrawych kształtów jak obecnie. Aby poznać młode pokolenie i jego dążności, trzeba wniknąć w życie młodzieży i bez uprzedzeń żyć z nią jej życiem.

Trzeba ufać, że instynkt życia zbiorowego potrafi wytworzyć odpowiednie formy współżycia, trzeba dopomagać do wytwarzania się nowego idealizmu, nowych ideałów, które odciągną młodzież od powszedniości materji i pozwolą jej tworzyć wartości nowe sub specie aeternitatis . Trzeba poddać rewizji wszelkie zakazy, które straciły swój sens przez wytworzenie się nowych form życia społecznego, albo które stają się niezrozumiałe przez swą surowość.

Ich miejsce zajmą nowe autorytety, wytworzone i uznane przez młodzież, na pewne nie mniej wartościowe i skuteczne.  (s. 29-30)

 

Ziemnowicz M., Autorytet a wolność w wychowaniu, Kraków: Skład Główny W Tow. Księgarni Kol. „RUCH” S.A. 1928.

To już jest 2022 rok?

 

Naukowe podsumowanie 2021 roku

 

 

Jak każdy nauczyciel akademicki w uczelniach państwowych zostałem objęty oceną za działalność naukowo-badawczą. Należało wypełnić odpowiedni formularz sprawozdawczy. Na podstawie przekazanych danych powołana przez władze rektorskie komisja oceniająca formułowała pozytywną lub negatywną ocenę za lata 2017-2021. Nie będę zamęczał tak obszernym zestawieniem, tylko skoncentruję się na wykazie prac naukowych, które ukazały się w bieżącym roku kalendarzowym. 

W 2021 roku opublikowałem: 

1. Monografie naukowe: 

1.1. Bogusław Śliwerski, Wprowadzenie do teorii krytykoznawstwa. Krytyka naukowa (nie tylko) w pedagogice, Kraków: Oficyna Wydawnicza "Impuls", 2021, ss.259. [ISBN 978-83-66990-58-6 ] 

1.2. Bogusław Śliwerski, Michał Paluch (2021). Uwolnić szkołę od systemu klasowo-lekcyjnego, Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”. [ISBN 978-83-8095-969-9; ISBN 978-83- 8095-961-3]

2. Redakcja monografii naukowych: 

2.1.  Redaktor serii DROGOWSKAZY (W) EDUKACJI

2.1.1.  Lechosław Gawrecki, (2021). Zarządzanie w oświacie. Podręcznikowy zarys problematyki. Systematyka-praktyka-rekomendacje. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.  

 2.2.2.  Marzena Kędra (2021). Cogito – szkoła z własnym obliczem, Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”. 

2.2. Ewa Bochno, Bogusław Śliwerski - Współredaktorzy serii: KULTURA SZKOŁY  

2.2.1. Alicja Korzeniecka-Bondar, Zenon Gajdzica (2021) (red.), Czasoprzestrzeń szkoły. Co warto wiedzieć o czasie i przestrzeni szkoły, Warszawa: Wolters Kluwer.  

2.2.2. Radosław Nawrocki (2021). Kultura demokracji w szkole,  Warszawa: Wolters Kluwer.

2.3. Redaktor serii: PEDAGOGIKA NAUCE I PRAKTYCE:

2.3.1.   Dietrich Benner (2021). Zarys ogólnej dydaktyki nauki. Podstawy i orientacje dla kształcenia nauczycieli, nauczania i badań edukacyjnych, tłum. ks. Dariusz Stępkowski, Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”. 

3. ROZDZIAŁY W MONOGRAFIACH ZBIOROWYCH: 

3.1)      Śliwerski B., Autorska Szkoła Cogito z freinetowskim profilem w tle, W: Marzena Kędra, Cogito – szkoła z własnym obliczem, Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls” 2021, s. 7-10. 

3. 2)      Śliwerski B. (2021). Współpraca Komitetów Nauk Pedagogicznych Polski i Ukrainy, w: L. Pawelski, M. Rembierz (red.). Ponad podziałami. Wspólne perspektywy i dążenia w polsko-ukraińskiej współpracy naukowej, Szczecinek-Dąbrowa Górnicza: Polskie Stowarzyszenie Nauczycieli Twórczych, Akademia WSB, s. 51-63.   

3. 3)      Śliwerski B. (2021). Edukacja w dobie COVID-19 w świetle międzynarodowych i krajowych raportów badawczych, W: Edukacja wobec wyzwań zmieniającego się świata. Diagnozy i projekcje rozwiązań, red. J. Szempruch, J. Smyła, M. Kwaśniewska, Kielce: Kieleckie Towarzystwo Naukowe. UJK w Kielcach, s. 95-110. {ISBN 978-83-60777-90-9] 

3. 4)      Śliwerski B. {2021). Mikrokultury edukacyjnego oporu w szkołach III RP, W: Szkoła i nauczyciel w obliczu zmian społecznych i edukacyjnych, red. J.M. Łukasik, I. Nowosad, M.J. Szymański, Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”; s. 29-42; [ISBN 978-83-8095-948-4] 

3. 5)      Śliwerski B. (2021). Długo oczekiwany zbiór tekstów i dokumentów Bogdana Nawroczyńskiego, w: Dziedzictwo pedagogiczne dla przyszłości. Debata wokół "Oddechu myśli Bogdana Nawroczyńskiego", red. A. Babicka-Wirkus, M. Jaworska-Witkowska, D. Kubinowski, Kraków: Oficyna Wydawnicza "Impuls", s. 83-90 [ISBN 978-83-8095-996-5 ] 

3. 6)      Śliwerski B. (2021). Dlaczego polskie szkoły publiczne nie są miejscami przyszłości w świecie teraźniejszości? W:  (red.) J. Kochanowicz, M. Walancik. Człowiek i miejsce. Księga pamiątkowa z okazji Jubileuszu 80.urodzin Profesora Wojciecha Kojsa oraz 15-lecia istnienia Katedry Pedagogiki w Akademii WSB. Dąbrowa Górnicza; Wydawnictwo Naukowe Akademii WSB,   s. 57-72. [ISBN: 978-83-66794-15-3]

3. 7)      Śliwerski B. (2021). „Przyrzeczenie wierności sprawie socjalizmu ..." – czyli jak Związek Harcerstwa Polskiego stał się organizacją wychowania socjalistycznego w świetle doktryny pedagogicznej po 1944 r. W: Między Kamińskim i Kuroniem. Ewolucja Związku Harcerstwa Polskiego w latach 1956-1964, red. Michał Wenklar, Kraków: Instytut Pamięci Narodowej - Komisja Ścigania Zbrodni Przeciwko Narodowi Polskiemu, s. 127-143, ISBN: 978-83-8229-217-6 

3. 8)      Śliwerski B. (2021). Pseudonauka w środowisku akademickiej pedagogiki. Przyczynek do dyskusji i badań empirycznych, W: W przestrzeni edukacji akademickiej. Pytania - dylematy- podpowiedzi, red. Barbara Kromolicka, Hubert Kopiec, Szczecin: Uniwersytet Szczeciński. Pedagogika Szkoły Wyższej t.2, s. 15-32. ISBN 978-83-7972-468-0; ISSN 2083-4381 

3. 9)      Bogusław Śliwerski, Uwarunkowania i osiągnięcia szkół naukowych w zakresie ekspertyz oraz badań polityki oświatowej, W: Współczesne problemy pedagogiki. W kierunku integracji teorii z praktyką, red. Stefan M. Kwiatkowski, Warszawa: Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej 2021, s. 60-87; ISBN 978-83-66879-28-7; ISBN 978-83-66879-29-4 e-book 

3. 10)  Bogusław Śliwerski, Makropolityczne blokady i konstruktywistyczne ich zniesienie ze względu na turbocyfryzację szkolnej edukacji, W: Teoretyczne i praktyczne aspekty pedagogiki medialnej, red/ Dorota Siemieniecka, Kamila Majewska, Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2021, s. 151-171; ISBN978-83-231-4551-6

eISBN 978- 83-2312-4552-3  https://doi.org/10.12775/978-83-231-4552-3

3. 11)  Śliwerski B. (2021).  Z warsztatu badań demokratyzacji szkolnictwa publicznego w Polsce, W: Funkcjonowanie szkoły i jej podmiotów wobec wyzwań cywilizacyjnych – Teoria, badania, projektowanie zmian, red. Krystyna Chałas, Marta Buk-Cegiełka, Lublin: Wydawnictwo POLIHYMNIA, s. 13-27 [ISBN978-83-7847-756-3]

3. 12)  Śliwerski B. (2021). Uwarunkowania nierówności edukacyjnych w świetle współczesnych badań w naukach społecznych, W: red. Beata Jachimczak, Grupy zróżnicowane w edukacji z perspektywy pedagogiki i pedagogiki specjalnej, Poznań: WN UAM, s. 13-34,  ISBN 978-83-232-3950-5 (wersja drukowana) ISBN 978-83-232-3951-2 (PDF) DOI: 10.14746/amup.9788323239512 ISSN: 0083-4254

4. ARTYKUŁY W CZASOPISMACH NAUKOWYCH

(WYKAZ MINISTRA EDUKACJI I NAUKI):

4.1. Bogusław Śliwerski (2021). Szkoła jako toksyczna instytucja. Polemika z książką Mikołaja Marcela, Selekcje. Jak szkoła niszczy ludzi, społeczeństwo i świat, Kraków: Wydawnictwo ZNAK 2021, ss. 309, Studia z Teorii Wychowania, Tom XII: Nr 3(36)    [ISSN: 2083-0998 | E-ISSN: 2719-4078]  

4.2. Bogusław Śliwerski (2021).  A critical analysis of the theories and models of self-education, IJPINT; vol. 8 (1): 2-14.       DOI: 10.5604/01.3001.0014.9130,  

4.3. Bogusław Śliwerski (2021). Pedagogia Prymasa Tysiąclecia Kardynała Stefana Wyzszyńskiego,  Polska Myśl Pedagogiczna vol. 7, s. 19–35; doi:10.4467/24504564PMP.21.001.13931  (www.ejournals.eu/PMP )

4.4. Bogusław Śliwerski (2021). Pedagogika wobec graffiti, Studia z Teorii Wychowania Tom XII: 2021 Nr 4(37), s. 51-63.  [ISSN: 2083-0998. E-ISSN: 2719-4078  https://sztw.chat.edu.pl/api/myfiles/view/1781861 ]

 . 4.5. Bogusław Śliwerski (2021). Modele badań nad kultura szkoły, Rocznik Lubuski, 2021 vo. 47, cz.1, s. 15-30; [ISSN 0485-3083]  DOI: https://doi.org/10.34768/rl.2021.v471.11 ; na stronie: http://www.roczniklubuski.uz.zgora.pl/en/tom-47-2021/

    4.6. Bogusław Śliwerski (rec.) Sabine Seichter, Das „normale“ Kind. Einblicke in die Geschichte der schwarzen Pädagogik, Beltz Verlag, Weinheim Basel 2020, ss. 189, Studia Edukacyjne 2021 nr 60, s. 298-306.

    4.7. Bogusław Śliwerski (2021) (rec.) Maxime Rovere (2021), Co zrobić z idiotami. I jak samemu nie wyjść na idiotę, tłum. Maria Zawadzka-Strączek, Kraków IW ZNAK, ss. 238, Podstawy Edukacji. tom 14, s. 169–175. 

   4.8. Bogusław Śliwerski (2021) (rec.) Analiza krytyczna biograficznej rekonstrukcji kontestacyjnej działalności artystyczno-społecznej Dariusza Paczkowskiego,  Biografistyka Pedagogiczna Rok 6 (2021) nr 1, s. 247-262 [issn 2543-6112; e-issn 2543-7399] 

     4. 9. Bogusław Śliwerski (2021). Descholersi wobec praw dziecka do wolności uczenia się, Forum Oświatowe tom. 33, vol.2 (66). 

     4.10.   Bogusław Śliwerski (2021). Pedagogia chrześcijańskiej służby Bogu, bliźnim i ojczyźnie Kardynała Stefana Wyszyńskiego, Forum Pedagogiczne vol.2.
[DOI: 10.21697/fp.2021.2.02]

Szaleństwo publikacyjne i sprawozdawcze w ministerstwie, drukarniach, na wydziałach

 

 

(źródło mem'a - Facebook) 

Mająca nastąpić w szkolnictwie wyższym wiosną 2022 roku ewaluacja dyscyplin naukowych sprawia, że rok 2021 kończy się totalnym szaleństwem publikacyjnym. Jak to bywa w naszym kraju, Polacy uwielbiają realizować swoje obowiązki w ostatnim momencie, tuż przed zamknięciem urzędu, sklepu czy systemu dostępu do rejestracji danych o osiągnięciach naukowych. 

Dziwimy się, że studenci oddają swoje prace na pięć minut przed przysłowiową dwunastą, ale wielu naukowców czyni tak samo. Znajdujące się w wykazie Ministra Edukacji i Nauki wydawnictwa naukowe oraz podobnie legitymizowane redakcje czasopism naukowych pracują 24 godziny na dobę, by zdążyć wydać do końca 2021 roku książki i artykuły. Tyko do 15 stycznia 2022 roku będzie dostęp do systemu rejestrującego osiągnięcia naukowe (publikacje, ale i patenty, rozwiązania praktyczne w służbie narodu itp.). 

Wydawnictwa rozpaczają, bo utworzyły się kolejki w drukarniach. To spowodowało, że wiele monografii autorskich czy współautorskich ukaże się fizycznie dopiero po połowie stycznia 2022 roku, a więc nie będzie możliwości uwzględnienia ich w systemie POL-on. 

Słusznie zatem niektórzy redaktorzy postanowili, aby książki miały datę wydania 2022 roku, ponieważ termin ukazania się nie pozwoli wykazać sobie slotu w dobiegającym już końca okresie obecnej parametryzacji. 

Zespół Redakcji "Studia z Teorii Wychowania" przewidywał tę sytuację znacznie wcześniej, toteż uczyniliśmy wszystko, by jeden z najlepszych polskich periodyków pedagogicznych ukazał się do 15 grudnia 2021 roku. Tak też się stało, za co dziękuję moim współpracownikom: prof. Renacie Nowakowskiej-Siucie, prof. ChAT Bogusławowi Milerskiemu, prof. ChAT Stefanowi T. Kwiatkowskiemu i dr Izabeli Kochan oraz pracownikom ChAT odpowiedzialnym za skład. Najnowszy, czwarty w tym roku volumin jest od dwóch tygodni dostępny, a autorzy mogą spać spokojnie, by w następnych latach kierować kolejne, wartościowe rozprawy.  

Władze resortu zburzyły władzom jednostek akademickich nastrój świąteczny. Niestety 21 grudnia 2021 r. po południu Ministerstwo Edukacji i Nauki opublikowało nowelizację rozporządzenia w sprawie danych przetwarzanych w Zintegrowanym Systemie Informacji o Szkolnictwie Wyższym i Nauce POL-on. W obszarze III kryterium nastąpiła zmiana limitu znaków w opisie wpływu działalności naukowej – w opisie osiągnięć naukowych i opisie dowodów. 

Wiemy, że jest już późno. Część z uczonych kończyła prace nad opisami, dowodami, a także zakończyła korektę językową. Niemniej jednak, władze wydziałów i instytutów naukowych apelowały do naukowców, by dodali chociaż kilka zdań we wspomnianych polach formularza.

 

W przypadku publikacji można dodać 1-2 zdania więcej łączące daną publikację z tematyką wpływu (czyli uściślić informacje, które pewnie już się w opisie znajdują), jeśli istnieją implikacje praktyczne artykułu – uwypuklić je. To pole formularza przypominać powinno abstrakt naukowy. W przypadku wysokiej cytowalności artykułu lub zdobytych nagród/wyróżnień z jego tytułu można dodać informacje na ten temat.

 

W przypadku dowodów można opisać bardziej szczegółowo dokument – „opowiedzieć” dlaczego jest ważny i na co wskazuje. Powinniśmy pamiętać o dwóch kryteriach oceny – zasięg i znaczenie. Jeśli dowodem jest link do strony, dokument online, film video dostępny online można dodać dane dotyczące liczby wejść i ich geografii (z jakich krajów były wejścia). Jeśli dokumenty były udostępniane na innych stronach – też można to uwzględnić. Jeśli mamy dokumenty wystawione przez instytucje/firmy itp. można dodać więcej informacji o prestiżu tych instytucji/firm.   

Życzę zatem szczęśliwego slotowania w Nowym Roku!