Dziecko w świecie literatury i życiu współczesnym

Ukazała się nakładem Oficyny Wydawniczej "Impuls" książka pod redakcją zmarłej w tym roku Bronisławy Dymary oraz kontynuującej tę szkołę pracy twórczej prof. UŚl Ewy Ogrodzkiej-Mazur pt. „Dziecko w świecie literatury i życiu współczesnym” (Kraków: 2013, ss.267).

Aż nie chce się wierzyć, że w serii „Nauczyciele – Nauczycielom” wyszedł już dwudziesty drugi tom. Ten został poświęcony dziecku w świecie kultury literackiej i codzienności jego życia. Trudno jest pogodzić się z faktem, że jedna z współautorek tego tomu, a inicjatorka całej serii – dr Bronisława Dymara nie jest już z nami i nie przygotuje kolejnego tomu do druku, chociaż miała takie plany. Jest to w jakiejś mierze tom pożegnalny, ale przecież nie zamykający serii jakże wartościowych poznawczo i społecznie rozpraw, które weszły na stałe w krwioobieg polskiej literatury specjalistycznej w zakresie nauk o wychowaniu. Nie jest łatwo pisać o dziecku, a prowadzić badania związane z jego życiem i inkulturacją jest jeszcze trudniej, gdyż wymaga to najwyższych kompetencji, subtelności i zdolności do dociekania świata, w dużej mierze już niedostępnego dorosłym.

O dzieciach i dla dzieci trzeba tworzyć w sposób szczególnie wymagający, perfekcyjnie, by te nasze badania nie były leczeniem kompleksów czy ran z własnego dzieciństwa. Konieczne jest tu podążanie za zupełnie nową kulturą „małego” człowieka, który jest „wielki” w swojej wędrówce ku oświeceniu, dorosłości, ufny i otwarty na swoich przewodników, mistrzów, kartografów map odpowiedzialnego i suwerennego życia w społeczeństwie. Ten tom jest jeszcze jednym krokiem ku kreowaniu przestrzeni dialogicznego i egzystencjalno-personalnego współbycia nauczycieli/wychowawców z dziećmi/ wychowankami.

To nie jest książka o „kopernikańskim przewrocie” w pedagogice, o inwersji pedagogicznych ról, ale o współtworzeniu przez oba światy (dzieci i dorosłych) wspólnotowych przestrzeni czy środowisk życia, w których każdy zyskuje moc swojego rozwoju i odnajduje sens uspołecznienia. We wstępie tomu zapraszają nas jego Autorki do doświadczania piękna ludzkich spotkań, bo jak mawiał Janusz Korczak: „Nie ma dzieci. Są ludzie – są ludzie; ale o innej skali pojęć, innym zasobie doświadczenia, innych popędach, innej grze uczuć. Pamiętaj, że my ich nie znamy.” Pisanie zatem o dzieciach dla dorosłych jest przekraczaniem granic poznawania osób, których obraz może być „malowany” pięknem i głębią naukowej narracji czy też utrwalaniem wyjątkowości ich „figur” w świetle nowych teorii i podejść badawczych.

Zaproponowana w tej książce galeria tekstów jako głęboko humanistycznych spojrzeń na codzienny świat życia dziecka w społeczno-politycznej, gospodarczej rzeczywistości, która może stać się spełnieniem marzeń prekursorów pedologii i pajdocentryzmu o możliwym współstanowieniu przez dorosłych z dziećmi wartości humanum i cywilizacji miłości. Ta ostatnia jest bowiem odpowiedzią na wartość drugiej osoby. Dobrze się zatem stało, że prof. UŚl Ewa Ogrodzka-Mazur przywołuje w swojej analizie bogactwo normatywnych oczekiwań dorosłych wobec nich samych, by animowany przez nich w teorii i praktyce proces kształcenia oraz wychowania wprowadzał je na „nowe tory” bezkolizyjnego życia w adultystycznie wciąż zarządzanym społeczeństwie. Właśnie dlatego trzeba i warto wydać tę książkę, gdyż z jednej strony ocala ona od zapomnienia ewolucję poglądów i normatywnych oczekiwań wobec transgresji pedagogiki autorytarnej ku pedagogice humanistycznej, a z drugiej strony staje się propozycją nowych modeli poznawczych, dzięki którym staje się możliwe odczytywanie wielowymiarowości obu światów: dziecięcego i dorosłego.

Całość została napisana mądrze, w oparciu o bogactwo źródeł i subtelną wrażliwość ich ponow(n-)ego odczytania, budząc zainteresowanie i chęć do polemik czy konstruowania własnych projektów badawczych. Bronisława Dymara znakomicie odsłania nam przestrzenie pedagogiki współbycia, a filozofowie powiedzieliby – intersubiektywnej inkontrologii – dokonując zarazem retrospektywnego spojrzenia na dotychczasowe tomy, zawarte w nich projekty i podejścia badawcze oraz prezentowane wyniki badań.

Ta rozprawa jest otwarciem i zamknięciem zarazem wieloletnich analiz dyskursów w obszarze różnych dyscyplin naukowych, dla których wspólnym mianownikiem były osobotwórcze relacje dorośli-dzieci. Tym, co je scala, jest duchowa i wielopokoleniowa tęsknota czy potrzeba budowania sytuacji (okazji) sprzyjających tworzeniu się więzi międzyludzkich, bez względu na istniejące między nimi różnicami osobowościowymi, społecznymi, materialnymi czy kulturowymi. Nikt lepiej od Bronisławy Dymary nie odnalazłby przekonywujących nas w tych dążeniach odłamków pięknej poezji opisującej i wyjaśniającej przecież prozę ludzkiego życia. Odnoszę wrażenie, jakby B. Dymara między wierszami żegnała się ze swoimi, wiernymi czytelnikami poezją Stanisława Różewicza:

Chciałbym dziś mówić spokojnie i cicho,

By ludzie mogli ze mną odpoczywać.

Chciałbym dziś mówić gniewnie i surowo,

By znaleźli zagubione marzenia (…)

Wydana rozprawa pozwala nam dotknąć słów, które adresowane są do kolejnych pokoleń pedagogów. Dobrze, że tę „pałeczkę” przejęła Ewa Ogrodzka-Mazur, bo dzięki temu powiększa się przestrzeń naukowej twórczości. Nie zamykajmy zatem tej serii, bo – jak pisała ulubiona przez B. Dymarę laureatka Nagrody Nobla – Wisława Szymborska: „Tego nie robi się dzieciom”.

Najwyższa Izba Kontroli żąda usunięcia skandalicznych nieprawidłowości w szkołach, zamiast ministry edukacji narodowej

To już wygląda na tragifarsę. Czy rodzice i profesjonaliści od edukacji mogą liczyć w Polsce na opozycję?

Wydaje się to nieprawdopodobne, ale polityka edukacyjna polskiego państwa nie ma w Parlamencie skutecznej opozycji, której liderzy mogliby nie tylko ostrzegać społeczeństwo przed patologicznymi zmianami w ustroju szkolnym, systemie zarządzania nim i generowania ważnych projektów, ale zarazem pokazywać sensowne rozwiązania. Spór z władzą oświatową sprowadza się zatem do zróżnicowanych, często rozproszonych akcji, inicjatyw obywatelskich lub rodzicielskich, które na szczęście są dostrzegane przez media i z ich udziałem nagłaśniane. MEN nic sobie jednak z tego nie robi, gdyż po to właśnie zatrudniono w kierownictwie specjalistów od public relation (propagandzistów), by ci natychmiast reagowali na każdą krytykę prasową czy telewizyjną, odwracając kota ogonem (z całym dostojeństwem władzy). To są zresztą jedyne media, z którymi w jakimś stopniu władze tego resortu muszą się liczyć, bowiem to one najsilniej kształtują opinię publiczną.

Zdumiewające jest jednak to, że mamy w Sejmie tej kadencji posłów, którzy są nauczycielami, także akademickimi, nie należą do obozu władzy, a mimo to nie można liczyć na ich własną inicjatywę oddolną z ich strony kontrolę i rzeczową ocenę fatalnych poczynań ministry Krystyny Szumilas wraz z całym aparatem jej biurokratycznej władzy. Do społeczeństwa nie trafiają żadne przekazy z dyskusji, która przecież ma miejsce w czasie posiedzeń Komisji Edukacji, Nauki i Młodzieży. Te toczą się bowiem i pozostają zamknięte w zaciszu sali posiedzeń Komisji i na papierze sprawozdań z obrad. Do protokołów prac sejmowych komisji statystyczny obywatel w ogóle nie zagląda, nie interesuje się nimi, toteż nie ma nawet pojęcia o tym, w jakim kierunku zmierzają kolejne nowelizacje czy regulacje prawne.

Jedynie dziennikarze Rzeczpospolitej – Artur Grabek i „Gazety Prawnej” Artur Radwan i Klara Klinger – niemalże codziennie odnotowują w swoich artykułach, felietonach czy komentarzach procesy i mechanizmy sprawowania czy zaniechań władzy przez funkcjonariuszy publicznych resortu edukacji, dla których dobro wspólne, narodowe jest redukowane do interesów ich partii politycznych. Kiedy zapytałem dorosłych studentów, w dużej części już rodziców, którzy posłowie opozycji są dla nich wiarygodnym wsparciem dla lepszego zrozumienia działań władz oświatowych, nie potrafili podać ani jednego nazwiska. Mało kto wie, jaki jest skład parlamentarnej Komisji i dlaczego kontrowersyjne czy nieakceptowane przez społeczeństwo projekty zmian oświatowych uzyskują w niej poparcie posłów-polityków koalicji rządzącej?

Co mogą uczynić dziennikarze, których racje są pomniejszane czy dyskredytowane na stronie internetowej MEN sformułowaniami w stylistyce prawno-urzędowej, która mocno rozmija się z rzeczywistością wychowawczą i dydaktyczną? Kto to sprawdzi, podważy, skoro moc komunikatu czy sprostowania władzy jawi się jako zamykająca sprawę. Dziennikarz może zatem tylko systematycznie, dalej monitorować złe rozwiązania i odnajdywać ofiary ich skutków, by operując konkretnymi przykładami walczyć z demagogią i propagandą sukcesów. Dziennikarzom pozostaje jedynie skromnie, z poczuciem pokory odnotować, że wcześniej redakcja wielokrotnie podejmowała krytycznie daną kwestię, a teraz ponownie musi ją przywoływać opinii publicznej.

Tak źle było chyba za Edwarda Gierka, bo nie będę cofał się do czasów bardziej mrocznych. Poziom samozachwytu, samozadowolenia i klinicznej determinacji utrzymania status quo wzrasta tam wraz z kolejną, a nieudaną próbą odwołania pani minister z kolejnym raportem pokontrolnym Najwyższej Izby Kontroli. Kłamstwa i manipulacje danymi statystycznymi w MEN stały się już chlebem powszednim, toteż pozyskanie przez rodziców i naukowców potwierdzenia ich opinii i diagnoz przez pracowników NIK ratuje niejako honor instytucji państwa jako takiego. Przeczytajcie opublikowany raport z kontroli w 16 urzędach gmin i 32 szkołach podstawowych, w których już są sześciolatki. Jego treść powinna być podstawą do odwołania – i to z hukiem - pani minister Krystyny Szumilas. Nie jest to przecież pierwsza kontrola NIK, ale już druga w tym roku! I co? I DNO!


Oto najważniejsze wnioski z tego raportu:

• MEN nie określiło do dnia dzisiejszego obowiązkowych podstawowych standardów przygotowania szkół podstawowych do objęcia nauką dzieci sześcioletnich;

• Nie przyjęto alternatywnych do programu „Radosna szkoła” form wsparcia organów prowadzących szkoły podstawowe w przygotowaniu ich do objęcia obowiązkiem szkolnym dzieci sześcioletnich (według wypracowanych wcześniej standardów).

• w 27 szkołach (84,4%) nie zapewniono uczniom klas pierwszych możliwości pracy przy osobnym komputerze w pracowni komputerowej (zalecenie nr 11 podstawy programowej);

• w 14 szkołach (43,8%) nie wyposażono sal lekcyjnych klas pierwszych w kilka zestawów komputerowych z dostępem do Internetu i oprogramowaniem odpowiednim do wieku (zalecenia nr 3 i 11 podstawy programowej);

• w sześciu szkołach (18,8%) nie wyposażono sal lekcyjnych klas pierwszych w sprzęt audiowizualny (zalecenie nr 3 podstawy programowej);

• w sześciu szkołach (18,8%) nie zapewniono uczniom klas pierwszych możliwości realizacji zajęć z wychowania fizycznego w sali gimnastycznej i na boisku (zalecenie nr 14 podstawy programowej);

• w czterech szkołach (12,5%) w salach lekcyjnych klas pierwszych nie została urządzona część rekreacyjna (zalecenie nr 3 podstawy programowej);

Nie zapewniono we wszystkich szkołach podstawowych pomieszczeń do organizacji świetlicy oraz wydawania ciepłych posiłków. Inspektorzy stwierdzili podczas kontroli, że:

• cztery szkoły prowadzące zajęcia opiekuńczo-wychowawcze poza czasem zajęć lekcyjnych nie dysponowały wydzielonym pomieszczeniem na świetlicę szkolną (zajęcia takie organizowano w dostępnych w danym czasie salach lekcyjnych);

• w dwóch szkołach nie zapewniono uczniom możliwości spożywania ciepłych posiłków, ze względu na brak warunków do urządzenia kuchni i jadalni.

• w 12 szkołach zajęcia opiekuńczo-wychowawcze w świetlicy szkolnej organizowano w grupach przekraczających dopuszczalną liczbę 25 uczniów, określoną w § 7 ust. 2 ramowego statutu publicznej szkoły podstawowej. Naruszenie tego wymogu prawnego jest absolutnie skandaliczne!!!

Izba uważa, że usunięcie wszystkich wskazanych w raporcie nieprawidłowości jest możliwe jeszcze w roku szkolnym 2013/2014. Tak, potwierdzam tę tezę, ale pod jednym warunkiem, że najpierw zostanie usunięta pani minister edukacji. Nic jednak z tego nie będzie, bowiem ministerstwo propagandy sukcesu edukacji narodowej zareagowało w następujący sposób na ów Raport NIK-u:

Szkoły są przygotowane na przyjęcie dzieci sześcioletnich Żadna ze skontrolowanych przez NIK szkół i gmin nie otrzymała negatywnej oceny w kierowanych do nich wystąpieniach pokontrolnych. Jak napisała NIK w komunikacie z 2 kwietnia 2013 roku wiele ze stwierdzonych nieprawidłowości zostało usuniętych w trakcie kontroli. Pozostałe nie miały charakteru definitywnie uniemożliwiającego objęcie 6-letnich dzieci obowiązkiem szkolnym. Przygotowanie szkół podstawowych do objęcia nauką dzieci sześcioletnich jest procesem trwającym nieprzerwanie od 2009 r. i obejmuje obecnie prawie 13,5 tys. szkół podstawowych. Ogólna ocena NIK, zawarta w Informacji o wynikach kontroli przygotowania gmin i szkół do objęcia dzieci sześcioletnich obowiązkiem szkolnym, sformułowana została na podstawie wyników kontroli przeprowadzonych w zaledwie 32 szkołach podstawowych (0,24% ogółu szkół podstawowych) i w 16 gminach z terenu 8 województw.


Być może upublicznienie po raz drugi w tym roku krytycznej analizy nieprzygotowania szkół na przyjęcie sześciolatków jest próbą odwołania z niewiadomych przyczyn tak silnie przyklejonej do stanowiska K. Szumilas? Może to właśnie rękoma prezesa NIK usiłuje się delikatnie zmusić panią minister do oswojenia się z myślą, że jej czas już się skończył (choć dla wielu miało to miejsce już w momencie jej powołania na ten urząd), gdyż trudno jest dłużej tolerować patologię związaną z tzw. reformą sześciolatków.

Od 2009 r., a więc już piąty rok bezmyślnie forsuje się rozwiązanie, które jest niezmiernie szkodliwe dla dzieci i dewastujące dorobek pedagogiki przedszkolnej. Ta przecież ma od kilkudziesięciu lat nie tylko bardzo dobrze rozpoznane zjawisko dojrzałości i gotowości szkolnej dzieci, ale też wypracowane sposoby pracy z nimi tak, by jak najlepiej wzmocnić je w naturalnym procesie uczenia się, pasji zdobywania wiedzy, nabywania nowych umiejętności itd. W wyniku pseudoreformy dokonuje się skolaryzacji wychowania przedszkolnego, która jest niszcząca i będzie skutkować odroczonymi w czasie zaburzeniami i dysfunkcjami osobowości (szkoda, że nikt już nie odwołuje się do higieny psychicznej) dzieci w tym wieku. Kiedy te się ujawnią pani minister już dawno nie będzie w tym urzędzie, ale pozostanie poza wszelką odpowiedzialnością.


W państwie demokratycznym o najwyższych standardach etycznych, a więc związanym z poczuciem odpowiedzialności osobistej urzędnika publicznego za złe rozwiązania prawne i jeszcze gorsze ich skutki w życiu dorastających pokoleń dzieci i młodzieży, nastąpiłaby jego autodymisja, jeśli premier rządu sam nie odwołałby takiego nieudacznika z tej roli. Premier jednak nie odwoła, gdyż jego zaplecze polityczne jest już tak słabe, że musiałby się tym samym przyznać do porażki, której sam był sprawcą. Wówczas niechybnie wykorzystałaby to opozycja.

Co gorsza, poziom bierności, usłużności wobec centrali jest niezwykle wysoki w terenowych organach nadzoru pedagogicznego, które są zainteresowane przede wszystkim zachowaniem własnego statusu, a tym samym i miejsc pracy. Ich służby wywierają presję na dyrektorów przedszkoli i szkół, by ci nie podważali, nie krytykowali jedynie słusznych rozwiązań MEN, ale bezwzględnie (czytaj – bezmyślnie, bezkrytycznie) wdrażali je w życie. Każdy troszczy się o swoje, tylko nie o dzieci i młodzież, nie o nauczycieli. Oni stają się ostatnim ogniwem podległości formalnej w hierarchicznym systemie szkolnym, w ramach której ich kreatywność może rozwijać się jedynie w ramach dopuszczanych przez rząd rozwiązań organizacyjnych, programowych a nawet metodycznych. „Dobre praktyki” należy odczytywać jako dobre dla władzy, a niekoniecznie już dla uczniów i ich rodziców.

"Wiadomo, że polityka jest zajęciem dla bandytów", także ta w pseudonauce

Kiedy czytam u jednego z badaczy, że światowej sławy socjolog humanistyczny Jan Szczepański wyrządził w okresie PRL wiele szkód dla jakości życia akademickiego, to zastanawiam się nad tym, jakie są granice takiego "pisarstwa"? Czy wolno nam w tak zgeneralizowany sposób oceniać człowieka, nie znając go, jego dzieł, nie mając wglądu w dokumenty, nie weryfikując własnych hipotez badaniami terenowymi?

Piszę o tym nie dlatego, by publicznie spierać się z jego autorem, bo ta osoba zna mój pogląd w tej kwestii, ale by wskazać na pewien szerszy problem, z którym będziemy spotykać się coraz częściej w polskiej humanistyce. Im dalej jest od początku i końca PRL, tym coraz chętniej, także tzw. "młode wilki" podejmują próby aroganckich rozliczeń ówczesnych i współczesnych elit, w tym postaci, które już nie żyją i nie mają możliwości zabrania głosu w swojej sprawie. Ktoś musi być zatem adwokatem ich biografii, dokonań, życia, ludzkich postaw, skoro tak łatwo pojawiają się ich oskarżyciele. Nie jestem prawnikiem, ale każdy humanista, także pedagog ma obowiązek przywoływania źródeł, które coś potwierdzają lub zaprzeczają takim insynuacjom, pomówieniom czy wprost naruszającym czyjąś godność opiniom. Jak ktoś chce wydawać tak kategoryczne sądy o innym, to niech najpierw dobrze zbada źródła wiedzy o jego życiu, twórczości, postawach. Są prace, publikacje, ale i żyją jeszcze na całe szczęście świadkowie. Jak i oni odejdą z tego świata, to pozostaną już tylko milczące dokumenty, a inni będą starali się je przeinaczyć, coś z nich wydobyć dla własnych celów, które z nauką nie mają nic wspólnego, bo nauka musi być siłą prawdy, a nie zakłamania.

Z każdym kwartałem ostatnich lat ukazują się różne tomy ku czci, jubileuszowe wspomnienia, dedykacje, tomy pamięci. Z jednej strony można powiedzieć, że to piękna tradycja w akademickim świecie, bowiem uczniowie, przyjaciele, czytelnicy Jubilata kierują do niego swoje myśli, wyrazy pamięci, wdzięczności, uznania czy formalnego szacunku. Jedni mogą i czynią to z własnej woli, inni, być może bez zrozumienia istoty tego typu publikacji, wpisują się w powierzchowną apologetykę. I jedni i drudzy wzbudzają emocje: od nienawiści po zawiść. Tak to już jest. Niby ktoś cieszy się, że obcował z KIMŚ, ale z drugiej strony nie chce być w cieniu. Co jednak uczynił, by z niego wyjść?

Może byłoby lepiej, gdyby przerwać tę passę dedykowanych tomów, prac zbiorowych, by nie budziły takich emocji, by nie stały na półkach pamięci tych, którzy szczerze chcieli podzielić się swoją myślą, poglądem, wspomnieniem czy emocją? Kto to czyta? Kto przywiązuje do tego wagę? Komu to służy? A jednak, okazuje się, że dla samej nauki właśnie tego typu publikacje są także ważnym źródłem wiedzy o określonej postaci, nawet jeśli ma ona częściowo apologetyczny charakter. Zawarte w tych tomach rozprawy, listy, wspomnienia wiele też mówią o ich autorach, o ich relacjach z jubilatem czy akademickim światem. Można też sobaczyć, kto jest w nich obecny, a kogo w nich nie ma, a przecież wydawałoby się, że być powinien? Ciekawe, czy ktoś pomyślał o przeprowadzeniu takich socjometrycznych badań środowiska naukowego na podstawie jubileuszowych tomów?

Dla mnie jednak kluczową rolę w badaniach biograficznych odgrywają dzienniki, pamiętniki, pozostawione notatki, żyjący członkowie rodzin i przyjaciele, znajomi i współpracownicy oraz zapiski nieżyjącego już naukowca, których z różnych powodów nigdy nie ujawniał, nie publikował. Akademickie małolaty nie wiedzą, bo i skąd, skoro przyszły na świat w wolnej Rzeczypospolitej a w szkole lekceważyły współczesną historię, że w czasach totalitarnych, a do takich należał bezwzględnie okres PRL - była cenzura: polityczna, ideologiczna, kulturowa, naukowa w swoich najskrajniejszych formach i środkach. Na szczęście mogliśmy spotykać się bezpośrednio z profesorami i rozmawiać z nimi, pytać, dyskutować, wyjaśniać interesujące nas kwestie. Mój profesor Karol Kotłowski mógł i mówił tyle, ile nigdy nie ujrzałoby światła dziennego, gdyż cenzura usuwała niepożądane treści, bo sprzeczne z marksizmem-leninizmem i bolszewicką doktryną zniewalania podporządkowanych ZSRR państw i narodów. Pisałem o tym w tomie już pośmiertnym, ale poświęconym jego życiu i twórczości. To nie ma - jak się okazuje - żadnego znaczenia, bowiem dla pseudo badaczy liczy się tylko i wyłącznie to, co zostało opublikowane. Oni wypreparują, wysupłają wszystko to, co posłuży do ich ideologicznych celów, a więc de facto nie mających nic wspólnego z nauką. To, że ktoś ma przed nazwiskiem "dr" w takich przypadkach nie oznacza, że jest "doktorem", tylko "durniem" (to cytat z K. Kotłowskiego).

A teraz kilka cytatów z "Dzienników Jana Szczepańskiego z lat 1945-1968", myśli, których żadna cenzura nie przepuściłaby do publicznej wiadomości, a dzisiaj staraniem władz miasta Ustroń, szefostwa powiatu cieszyńskiego, Polskiego Towarzystwa Socjologicznego oraz Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, mamy do nich dostęp:








* Każdy człowiek podporządkowujący się systemowi może stać się "komendantem Oświęcimia" bez własnej woli i intencji;

*Są systemy przekształcające ludzi w automaty zbrodni w imię wysokich ideałów;

* Trudna jest sytuacja moralna człowieka bezwzględnie prawego;

* Każdy, kto się w jakikolwiek sposób wychyli, będzie kiedyś usunięty;

* Obojętność jest grzechem;

* Polacy nie mogą zmienić swojego położenia geograficznego. Nie mają wpływu na to, co się dzieje w ZSRR i Niemczech. Mają wpływ na siebie. Budowę swojej międzynarodowej pozycji powinni rozpocząć od siebie;

* Jeżeli w Polsce i dla Polski można coś zrobić, trzeba to zrobić bez obecnej ekipy rządzącej; próba porozumiewania się z nimi jest beznadzieja i nie przyniesie żadnych możliwości działania;

* Koła rządzące, gdy chodzi o politykę wobec Kościoła, postępują tak, jakby miały do czynienia z narodem analfabetów;

* Rząd PZPR stoi na zasadzie pustki lub na zasadzie tłoku. W każdym razie rząd ten stoi nie dlatego, że umie stać, lecz dlatego, że nie może upaść;

* Jak można bronić ustroju, który w imię jakichś nikomu nawet nieznanych zasad i nieujawnianych interesów zwalcza brutalnie swoją najlepszą młodzież, prowadzi kampanię zakłamania itp.:

*Komunizm może się utrzymać tylko jako dyktatura. Nie może stać się demokratyczny, tak samo, jak nie może się stać demokratyczny feudalizm. Oba te ustroje mają wiele cech wspólnych - absolutnego władcę, ścisłą hierarchię władzy itp.;

* Wiadomo, że polityka jest zajęciem dla bandytów;

*Być bojownikiem systemu socjalistycznego oznacza być trochę komiczną figurą;

* Socjalizm może mieć tylko model sowieckiej dyktatury policyjnej. Każda inna postać jest zagrożeniem dla KPZR i jej naśladowców i musi być zniszczona;

*Amerykanów poza Ameryką interesuje tylko to, co może im zagrozić;

*I wśród socjologów są ludzie, którzy na żądanie władz są zdolni zeznać pod przysięgą, że wczoraj o północy świeciło słońce.



Prawda, że te myśli i spojrzenie na świat są nadal aktualne?

Studiujesz pedagogikę w szkole z niższej czy z wyższej półki?

Polska Komisja Akredytacyjna nareszcie zmodernizowała własny serwis wpisując się w instytucję publiczną, która spełnia unijne standardy dostępu do informacji o jakości kształcenia w szkolnictwie wyższym. Jeszcze kilka tygodni temu pisałem o tym, jak to wiele ważnych informacji dla studiujących, pracowników i kandydatów do tych ról jest poza świadomością opinii publicznej, przez co mają prawo czuć się wprowadzonymi w błąd przez system kontroli akademickiej.

Dzisiaj możemy zajrzeć na stronę PKA, której czytelność nadal pozostawia wiele do życzenia, ale jest przynajmniej zaktualizowana. Nareszcie mamy dostęp do raportów z akredytacji, a więc z oceny kształcenia na interesującym mnie kierunku PEDAGOGIKA. Oczywiście są tam tez ocenione i inne kierunki kształcenia, ale tymi niech zajmują się ci, których one pasjonują.

Jak wpiszemy w wyszukiwarkę: PEDAGOGIKA - wybierzemy - typ uczelni PRYWATNA i typ oceny: KIERUNEK, to mamy wykaz danych bazy PKA z informacją o ocenie oraz dacie jej uchwalenia (podkreślam tylko te szkoły, które uzyskały za bylejakość kształcenia ocenę warunkową lub negatywną). Nie rozumiem, dlaczego tylko do kilku z tych szkół są linki, dzięki którym można przeczytać treść Raportu zespołu oceniającego jakość kształcenia? Jedno nie ulega wątpliwości, że w przypadku wielu uczelni niepublicznych mamy do czynienia z ocenę warunkową lub negatywną. Natomiast wśród uczelni publicznych ośmiokrotnie odnotowano tak złe oceny. Co powinno dać do myślenia nie tylko czytelnikom tego blogu - PEDAGOPGIKA w kilku uczelniach publicznych uzyskała OCENĘ WYRÓŻNIAJĄCĄ!!! Rejestr obejmuje okres od 2003 r. do 2013, a więc mamy wgląd w dziesięciolecie funkcjonowania pedagogiki w szkołach wyższych i uczelniach akademickich w naszym kraju:


Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Łodzi Wydział Pedagogiki Pedagogika I i II stopnia 2013-07-04 Warunkowa

Wyższa Szkoła Biznesu i Nauk o Zdrowiu w Łodzi Wydział Nauk o Zdrowiu Pedagogika I stopnia 2013-07-04 Pozytywna

Szczecińska Szkoła Wyższa Collegium Balticum Wydział Humanistyczny Pedagogika I i II stopnia 2013-05-23 Warunkowa

Wyższa Szkoła Humanistyczno-Ekonomiczna we Włocławku Wydział Nauk Pedagogicznych Pedagogika I i II stopnia 2013-04-25 Zawieszenie

Wyższa Szkoła Komunikacji i Zarządzania w Poznaniu Instytut Pedagogiki Pedagogika I stopnia 2013-04-11 Odstąpienie

Chrześcijańska Akademia Teologiczna w Warszawie Wydział Pedagogiczny Pedagogika I i II stopnia 2013-03-21 Pozytywna

Wyższa Szkoła Humanistyczno-Ekonomiczna w Sieradzu brak Pedagogika I stopnia 2013-03-21 Warunkowa

Wyższa Szkoła Społeczno-Ekonomiczna w Warszawie Wydział Pedagogiczny Pedagogika I stopnia 2012-12-06 Negatywna

Wyższa Szkoła Kupiecka w Łodzi Wydział Zamiejscowy w Koninie Pedagogika I stopnia 2012-11-22 Odstąpienie

Wyższa Szkoła Humanistyczno-Ekonomiczna w Pabianicach Wyższa Szkoła Humanistyczno-Ekonomiczna w Pabianicach Pedagogika I stopnia 2012-10-11 Pozytywna

Wyższa Szkoła Pedagogiczna TWP w Warszawie Wydział Nauk Społecznych Pedagogika II stopnia 2012-10-11 Pozytywna

Akademia Humanistyczna im. A. Gieysztora w Pułtusku Wydział Pedagogiczny Pedagogika I i II stopnia 2012-10-11 Warunkowa

Małopolska Szkoła Wyższa w Brzesku Wydział Ekonomii i Pedagogiki Pedagogika I stopnia 2012-10-11 Pozytywna

Wyższa Szkoła Menedżerska w Legnicy Wydział Zarządzania i Marketingu Pedagogika I i II stopnia 2012-09-20 Negatywna

Małopolska Szkoła Wyższa w Brzesku Wydział Nauk Stosowanych w Tarnowie Pedagogika specjalna I stopnia 2012-07-05 Pozytywna

Akademia Humanistyczno-Ekonomiczna w Łodzi Wydział Zamiejscowy w Wodzisławiu Śląskim Pedagogika I stopnia 2012-03-22 Warunkowa

Wyższa Szkoła Pedagogiczna TWP w Warszawie Wydział Nauk Humanistyczno-Społecznych w Olsztynie Pedagogika I stopnia 2012-02-23 Pozytywna

Mazowiecka Wyższa Szkoła Humanistyczno-Pedagogiczna w Łowiczu Wydział Pedagogiczny Pedagogika II stopnia 2012-02-23 Warunkowa

Szkoła Wyższa im. Pawła Włodkowica w Płocku Wydział Pedagogiczny Filii w Iławie Pedagogika I stopnia 2011-09-29 Pozytywna

Szkoła Wyższa im. Pawła Włodkowica w Płocku Wydział Pedagogiczny Filii w Wyszkowie Pedagogika I stopnia 2011-09-29 Pozytywna

Szkoła Wyższa im. Pawła Włodkowica w Płocku Wydział Pedagogiczny Pedagogika I i II stopnia 2011-09-29 Pozytywna

Wyższa Szkoła Pedagogiczna TWP w Warszawie Wydział Zamiejscowy w Lublinie Pedagogika I stopnia 2011-09-01 Pozytywna

Karkonoska Państwowa Szkoła Wyższa w Jeleniej Górze Wydział Humanistyczny Pedagogika I stopnia 2011-09-01 Pozytywna

Akademia Humanistyczno-Ekonomiczna w Łodzi Wydział Humanistyczny Pedagogika I stopnia 2011-07-07 Pozytywna

Wyższa Szkoła Pedagogiczna TWP w Warszawie Wydział Nauk Społecznych Pedagogika II stopnia 2011-07-07 Zawieszenie

Wyższa Szkoła Zarządzania i Administracji w Opolu Wydział Pedagogiczny Pedagogika I i II stopnia 2011-06-30 Pozytywna

Olsztyńska Szkoła Wyższa im. Józefa Rusieckiego Wydział Pedagogiczny Pedagogika II stopnia 2011-05-05 Pozytywna

Olsztyńska Szkoła Wyższa im. Józefa Rusieckiego Wydział Pedagogiczny Pedagogika I stopnia 2011-05-05 Pozytywna

Wszechnica Świętokrzyska w Kielcach Wydział Humanistyczno-Pedagogiczny Pedagogika I i II stopnia 2011-04-07 Pozytywna

Wyższa Szkoła Humanistyczno-Ekonomiczna we Włocławku Wydział Nauk Pedagogicznych Pedagogika I i II stopnia 2011-03-10 Pozytywna

Wyższa Szkoła Humanistyczno-Ekonomiczna we Włocławku Wydział Pedagogiki i Nauk o Zdrowiu Pedagogika I i II stopnia 2011-03-10 Pozytywna

Bałtycka Wyższa Szkoła Humanistyczna w Koszalinie Wydział Humanistyczny Pedagogika I i II stopnia 2010-12-09 Odstąpienie

Wyższa Szkoła Ekonomiczno-Humanistyczna w Skierniewicach Wydział Pedagogiczny Pedagogika I stopnia 2010-10-21 Pozytywna

Górnośląska Wyższa Szkoła Pedagogiczna im. Kard. Augusta Hlonda w Mysłowicach Katedra Pedagogiki Pedagogika II stopnia 2010-10-07 Pozytywna

Górnośląska Wyższa Szkoła Pedagogiczna im. Kard. Augusta Hlonda w Mysłowicach Katedra Pedagogiki Pedagogika I stopnia 2010-10-07 Pozytywna

Wyższa Szkoła Biznesu i Przedsiębiorczości w Ostrowcu Świętokrzyskim Wydział Pedagogiki i Nauk Zdrowiu Pedagogika I stopnia 2010-09-23 Pozytywna

Wszechnica Mazurska w Olecku Wydział Pedagogiczny Pedagogika I stopnia 2010-09-02 Pozytywna

Dolnośląska Szkoła Wyższa we Wrocławiu Wydział Nauk Pedagogicznych Pedagogika specjalna I i II stopnia 2010-09-02 Pozytywna

Mazowiecka Wyższa Szkoła Humanistyczno-Pedagogiczna w Łowiczu Wydział Pedagogiczny Pedagogika II stopnia 2010-06-24 Pozytywna

Akademia Humanistyczno-Ekonomiczna w Łodzi Wydział Humanistyczny Pedagogika I i II stopnia 2010-06-10 Warunkowa

Dolnośląska Szkoła Wyższa we Wrocławiu Wydział Nauk Pedagogicznych Pedagogika I i II st. oraz jedn. mgr. 2010-03-11 Pozytywna

Wyższa Szkoła Administracji w Bielsku-Białej Wydział Administracji Pedagogika I stopnia 2010-01-21 Pozytywna

Wyższa Szkoła Społeczno-Przyrodnicza im. W. Pola w Lublinie Wydzial Nauk Społecznych Pedagogika specjalna I stopnia 2009-12-10 Pozytywna

Wyższa Szkoła Humanistyczno-Ekonomiczna w Brzegu Wydział Pedagogiki Pedagogika I stopnia 2009-11-19 Pozytywna

Wyższa Szkoła Menedżerska w Legnicy Wydział Pedagogiki Pedagogika I i II stopnia 2009-11-19 Warunkowa

Wyższa Szkoła Ekonomii i Innowacji w Lublinie Wydział Pedagogiki Pedagogika I i II stopnia 2009-10-22 Pozytywna

Akademia Humanistyczno-Ekonomiczna w Łodzi Wydział Zamiejscowy w Wodzisławiu Śląskim Pedagogika I stopnia 2009-10-22 Pozytywna

Wyższa Szkoła Komunikacji i Zarządzania w Poznaniu Instytut Pedagogiki Pedagogika I stopnia 2009-10-08 Pozytywna

Wyższa Szkoła Pedagogiki i Administracji im. Mieszka I w Poznaniu Wydział Pedagogiki Pedagogika I stopnia 2009-09-03 Pozytywna

Mazowiecka Wyższa Szkoła Humanistyczno-Pedagogiczna w Łowiczu Wydział Pedagogiczny Pedagogika I stopnia 2009-09-03 Pozytywna

Mazowiecka Wyższa Szkoła Humanistyczno-Pedagogiczna w Łowiczu Wydział Pedagogiczny Pedagogika II st. oraz jedn. mgr. 2009-09-03 Warunkowa

Wyższa Szkoła Pedagogiczna TWP w Warszawie Wydział Nauk Humanistyczno-Społecznych w Olsztynie Pedagogika I stopnia 2009-09-03 Pozytywna

Akademia Humanistyczno-Ekonomiczna w Łodzi Wydział Humanistyczny Pedagogika I i II stopnia 2009-07-02 Warunkowa

Wyższa Szkoła Lingwistyczna w Częstochowie Wyższa Szkoła Lingwistyczna w Częstochowa Pedagogika I i II stopnia 2009-07-02 Pozytywna

Akademia im. J. Długosza w Częstochowie Wydział Pedagogiczny Pedagogika I i II st. oraz jedn. mgr. 2009-07-02 Pozytywna

Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Łodzi brak Pedagogika specjalna I stopnia 2009-07-02 Pozytywna

Wyższa Szkoła Społeczno-Ekonomiczna w Warszawie Wydział Pedagogiczny Pedagogika I stopnia 2009-05-21 Negatywna

Wyższa Szkoła Edukacji Zdrowotnej w Łodzi brak Pedagogika I stopnia 2009-05-07 Pozytywna

Wyższa Szkoła Edukacji Zdrowotnej w Łodzi brak Pedagogika II stopnia 2009-05-07 Pozytywna

Wyższa Szkoła Gospodarki Euroregionalnej w Józefowie Wydział Pedagogiki Pedagogika I i II stopnia 2009-04-23 Pozytywna

Wyższa Szkoła Zarządzania i Administracji w Zamościu Wydział Fizjoterapii i Pedagogiki Pedagogika I stopnia 2009-03-05 Pozytywna

Elbląska Uczelnia Humanistyczno-Ekonomiczna w Elblągu Wydział Pedagogiki Pedagogika I i II stopnia 2008-12-11 Pozytywna

Gdańska Wyższa Szkoła Humanistyczna Wydział Pedagogiki Pedagogika I i II stopnia 2008-10-23 Pozytywna

Wyższa Szkoła Umiejętności Pedagogicznych i Zarządzania w Rykach Wydział Pedagogiczny Pedagogika I stopnia 2008-09-25 Pozytywna

Wszechnica Polska - Szkoła Wyższa TWP w Warszawie Wydział Nauk Społecznych i Filologii Pedagogika I stopnia 2008-09-25 Pozytywna

Wyższa Szkoła Humanistyczna w Lesznie Wydział Nauk Społecznych Pedagogika I i II stopnia 2008-06-12 Pozytywna

Wyższa Szkoła Humanistyczna w Lesznie Wydział Nauk Społecznych Pedagogika I i II stopnia 2008-06-12 Pozytywna

Wyższa Szkoła Informatyki w Łodzi Wydział Pedagogiki Pedagogika I stopnia 2008-05-29 Pozytywna

Wyższa Szkoła Informatyki w Łodzi Zamiejscowy Wydział w Bydgoszczy Pedagogika I stopnia 2008-05-29 Pozytywna

Wyższa Szkoła Informatyki w Łodzi Zamiejscowy Wydział w Opatówku Pedagogika I stopnia 2008-05-29 Pozytywna

Wyższa Szkoła Kupiecka w Łodzi Wydział Pedagogiki Pedagogika I stopnia 2008-05-15 Pozytywna

Wyższa Szkoła Humanistyczno-Ekonomiczna w Brzegu Wydział Pedagogiki Pedagogika I stopnia 2008-05-15 Odstąpienie

Śląska Wyższa Szkoła Zarządzania im. Gen. Jerzego Ziętka w Katowicach Wydział Ekonomiczno-Społeczny Pedagogika I stopnia 2008-03-27 Pozytywna

Świętokrzyska Szkoła Wyższa w Kielcach Wydzial Pedagogiczny Pedagogika I stopnia 2008-03-27 Pozytywna

Wyższa Szkoła Społeczno-Ekonomiczna w Gdańsku brak Pedagogika I stopnia 2008-03-13 Pozytywna

Wyższa Szkoła Społeczno-Ekonomiczna w Warszawie Wydział Pedagogiczny Pedagogika I stopnia 2007-10-18 Warunkowa

Wyższa Szkoła Kupiecka w Łodzi Wydział Zamiejscowy w Koninie Pedagogika I stopnia 2007-06-28 Pozytywna

Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Łodzi Wydział Pedagogiki Pedagogika I stopnia 2007-06-28 Pozytywna

Wyższa Szkoła Kupiecka w Łodzi Wydział Pedagogiki Pedagogika I stopnia 2007-06-28 Warunkowa

Wyższa Szkoła Kupiecka w Łodzi Wydział Zamiejscowy w Koninie Pedagogika I stopnia 2007-06-28 Pozytywna

Wyższa Szkoła Pedagogiczna Związku Nauczycielstwa Polskiego w Warszawie Wydział Pedagogiczny Pedagogika I i II stopnia 2007-05-31 Pozytywna

Wyższa Szkoła Humanistyczna TWP w Szczecinie Wydział Nauk Społecznych Pedagogika I stopnia 2007-05-31 Pozytywna

Chrześcijańska Akademia Teologiczna w Warszawie Wydział Teologiczny Pedagogika I stopnia 2007-05-17 Pozytywna

Wyższa Szkoła Humanistyczno-Ekonomiczna w Sieradzu brak Pedagogika I stopnia 2007-04-12 Pozytywna

Wyższa Szkoła Gospodarki Euroregionalnej w Józefowie Wydział Nauk Humanistycznych i Społecznych Pedagogika I stopnia 2007-02-22 Pozytywna

Wyższa Szkoła Edukacji Zdrowotnej w Łodzi brak Pedagogika I stopnia 2007-02-08 Pozytywna

Szczecińska Szkoła Wyższa Collegium Balticum Wydział Humanistyczny Pedagogika I stopnia 2007-01-11 Pozytywna

Pomorska Wyższa Szkoła Humanistyczna w Gdyni Instytut Pedagogiczny Pedagogika I stopnia 2006-09-07 Pozytywna

Wyższa Szkoła Gospodarki Krajowej w Kutnie Wydział Resocjalizacji i Studiów Edukacyjnych Pedagogika specjalna I stopnia 2006-07-06 Pozytywna

Wyższa Szkoła Humanistyczno-Ekonomiczna w Pabianicach Katedra Pedagogiki Pedagogika I stopnia 2006-07-06

Wyższa Szkoła Menedżerska w Legnicy Wydział Pedagogiki Pedagogika I stopnia 2006-06-08 Pozytywna

Mazowiecka Wyższa Szkoła Humanistyczno-Pedagogiczna w Łowiczu Wydział Pedagogiczny Pedagogika II st. oraz jedn. mgr. 2006-06-08 Pozytywna

Wyższa Szkoła Pedagogiczna TWP w Warszawie Wydział Nauk Humanistyczno-Społecznych w Olsztynie Pedagogika I stopnia 2006-06-08 Pozytywna

Wyższa Szkoła Informatyki w Łodzi Wydział Pedagogiki Pedagogika I stopnia 2006-05-11 Pozytywna

Wyższa Szkoła Pedagogiczna TWP w Warszawie Wydział Nauk o Wychowaniu Pedagogika II st. oraz jedn. mgr. 2006-05-11 Pozytywna

Wyższa Szkoła Humanistyczno-Ekonomiczna w Brzegu Wydział Pedagogiki Pedagogika I stopnia 2006-05-11 Pozytywna

Akademia Humanistyczna im. A. Gieysztora w Pułtusku Wydział Pedagogiczny Pedagogika I i II stopnia 2006-03-16 Pozytywna

Wyższa Szkoła Humanistyczna TWP w Szczecinie Katedra Pedagogiki Ogólnej Pedagogika zawodowy 2005-09-08 Warunkowa

Wyższa Szkoła Biznesu i Przedsiębiorczości w Ostrowcu Świętokrzyskim Wydział Pedagogiki i Nauk Zdrowiu Pedagogika I stopnia 2005-09-08 Pozytywna

Bałtycka Wyższa Szkoła Humanistyczna w Koszalinie Wydział Humanistyczny Pedagogika magisterski i zawodowy 2005-07-07 Pozytywna

Wyższa Szkoła Społeczno-Ekonomiczna w Warszawie Wydział Pedagogiczny Pedagogika zawodowy 2005-06-30 Negatywna

Wyższa Szkoła Zarządzania i Administracji w Opolu Wydział Pedagogiczny Pedagogika zawodowy 2005-06-30 Pozytywna

Wyższa Szkoła Informatyki w Łodzi Wydział Pedagogiki Pedagogika zawodowy 2005-06-16 Warunkowa

Szkoła Wyższa im. Pawła Włodkowica w Płocku Wydział Pedagogiczny Pedagogika magisterski i zawodowy 2005-02-10 Pozytywna

Szkoła Wyższa im. Pawła Włodkowica w Płocku Wydział Pedagogiczny Filii w Iławie Pedagogika zawodowy 2005-02-10 Pozytywna

Szkoła Wyższa im. Pawła Włodkowica w Płocku Wydział Pedagogiczny Filii w Wyszkowie Pedagogika zawodowy 2005-02-10 Pozytywna

Wyższa Szkoła Humanistyczno-Przyrodnicza Studium Generale Sandomiriense w Sandomierzu Wydział Humanistyczny Pedagogika specjalna zawodowy 2004-12-29 Negatywna

Olsztyńska Szkoła Wyższa im. Józefa Rusieckiego Wydział Pedagogiczny Pedagogika zawodowy 2004-11-18 Pozytywna

Wszechnica Świętokrzyska w Kielcach Wydział Humanistyczno-Pedagogiczny Pedagogika zawodowy 2004-10-28 Pozytywna

Wyższa Szkoła Pedagogiczna TWP w Warszawie Wydział Nauk o Wychowaniu Pedagogika magisterski 2004-10-14 Warunkowa

Wyższa Szkoła Pedagogiczna TWP w Warszawie Wydział Nauk o Wychowaniu Pedagogika zawodowy 2004-10-14 Pozytywna

Wyższa Szkoła Pedagogiczna TWP w Warszawie Wydział Nauk Społeczno-Pedagogicznych w Katowicach Pedagogika magisterski i zawodowy 2004-10-14 Pozytywna

Wyższa Szkoła Pedagogiczna TWP w Warszawie Wydział Zamiejscowy w Wałbrzychu Pedagogika zawodowy 2004-10-14 Negatywna

Wyższa Szkoła Pedagogiczna TWP w Warszawie Wydział Nauk Humanistyczno-Społecznych w Olsztynie Pedagogika zawodowy 2004-10-14 Warunkowa

Wyższa Szkoła Pedagogiczna TWP w Warszawie Wydział Zamiejscowy w Szczecinie Pedagogika zawodowy 2004-10-14 Negatywna

Wyższa Szkoła Pedagogiczna TWP w Warszawie Wydział Zamiejscowy w Lublinie Pedagogika zawodowy 2004-10-14 Pozytywna

Wyższa Szkoła Humanistyczno-Ekonomiczna we Włocławku Wydział Pedagogiki i Nauk o Zdrowiu Pedagogika zawodowy 2004-10-14 Pozytywna

Wyższa Szkoła Humanistyczno-Ekonomiczna we Włocławku Wydział Pedagogiki i Nauk o Zdrowiu Pedagogika magisterski 2004-10-14 Pozytywna

Wyższa Szkoła Suwalsko-Mazurska im. Papieża Jana Pawła II Wydział Pedagogiki Pedagogika zawodowy 2004-06-17 Pozytywna

Górnośląska Wyższa Szkoła Pedagogiczna im. Kard. Augusta Hlonda w Mysłowicach Katedra Pedagogiki Pedagogika zawodowy 2004-05-13

Akademia im. J. Długosza w Częstochowie Wydział Pedagogiczny Pedagogika magisterski i zawodowy 2004-05-13 Pozytywna

Wyższa Szkoła Informatyki w Łodzi Wydział Pedagogiki Pedagogika zawodowy 2004-04-08 Warunkowa

Wszechnica Mazurska w Olecku Wydział Pedagogiczny Pedagogika zawodowy 2004-03-25 Pozytywna

Wyższa Szkoła Społeczno-Ekonomiczna w Warszawie Wydział Pedagogiczny Pedagogika zawodowy 2004-03-25 Warunkowa

Wszechnica Świętokrzyska w Kielcach Wydział Humanistyczno-Pedagogiczny Pedagogika zawodowy 2004-02-26 Warunkowa

Wyższa Szkoła Ekonomiczno-Humanistyczna w Skierniewicach Wydział Pedagogiczny Pedagogika zawodowy 2004-01-15 Pozytywna

Bałtycka Wyższa Szkoła Humanistyczna w Koszalinie Wydział Humanistyczny Pedagogika magisterski i zawodowy 2003-10-23 Warunkowa

Elbląska Uczelnia Humanistyczno-Ekonomiczna w Elblągu Wydział Pedagogiki Pedagogika zawodowy 2003-09-11 Pozytywna

Mazowiecka Wyższa Szkoła Humanistyczno-Pedagogiczna w Łowiczu Wydział Pedagogiczny Pedagogika magisterski 2003-07-10 Warunkowa

Gdańska Wyższa Szkoła Humanistyczna Wydział Pedagogiki Pedagogika zawodowy 2003-06-23 Pozytywna

Wyższa Szkoła Społeczno-Ekonomiczna w Warszawie Wydział Pedagogiczny Pedagogika zawodowy 2003-06-12 Warunkowa

Akademia im. J. Długosza w Częstochowie Wydział Pedagogiczny Pedagogika magisterski i zawodowy 2003-05-22 Warunkowa

Wyższa Szkoła Humanistyczno-Ekonomiczna w Łodzi Wydział Humanistyczny Pedagogika magisterski i zawodowy 2003-04-10 Pozytywna

Wyższa Szkoła Umiejętności Pedagogicznych i Zarządzania w Rykach Wydział Pedagogiczny Pedagogika zawodowy 2003-03-21 Pozytywna

Wyższa Szkoła Suwalsko-Mazurska im. Papieża Jana Pawła II Wydział Pedagogiki Pedagogika zawodowy 2003-02-27 Warunkowa

Niepaństwowa Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Białymstoku Niepaństwowa Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Białymstoku Pedagogika zawodowy 2003-02-20 Negatywna

Dolnośląska Szkoła Wyższa we Wrocławiu Instytut Pedagogiki Pedagogika magisterski i zawodowy 2003-02-20 Pozytywna

Dolnośląska Szkoła Wyższa we Wrocławiu Instytut Pedagogiki Specjalnej Pedagogika specjalna zawodowy 2003-01-23 Pozytywna

Jak wpiszemy typ uczelni: PUBLICZNA, to obraz jakości kształcenia jest w nich następujący:

Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Koszalinie Instytut Nauk Humanistycznych Pedagogika I stopnia 2013-04-11 Pozytywna

Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Chełmie Instytut Matematyki i Informatyki Pedagogika I stopnia 2013-04-11 Warunkowa

Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu Wydział Pedagogiczny Pedagogika I i II stopnia 2013-02-21 Pozytywna

Wyższa Szkoła Cosinus w Łodzi Wydział Nauk Społecznych Pedagogika I stopnia 2013-01-17 Zawieszenie

Uniwersytet Humanistyczno - Przyrodniczy Jana Kochanowskiego w Kielcach Wydział Nauk Społecznych w Filia w Piotrkowie Trybunalskim Pedagogika I i II stopnia 2012-10-11 Pozytywna

Uniwersytet Warszawski Wydział Pedagogiczny Pedagogika I i II stopnia 2012-09-06 Pozytywna

Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie Wydział Nauk Pedagogicznych Pedagogika I i II stopnia 2012-07-05 Pozytywna

Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Nowym Sączu brak podstawowych jednostek organizacyjnych Pedagogika I stopnia 2012-07-05 Pozytywna

Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie Wydział Pedagogiczny Pedagogika I i II stopnia 2012-05-24 Wyróżniająca

Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie Zamiejscowy Ośrodek Dydaktyczny w Tarnowie Pedagogika I stopnia 2012-05-24 Wyróżniająca

Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie Zamiejscowy Ośrodek Dydaktyczny w Nowym Sączu Pedagogika I stopnia 2012-05-24 Wyróżniająca

Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Nowym Sączu brak podstawowych jednostek organizacyjnych Pedagogika I stopnia 2011-06-16 Pozytywna

Akademia Marynarki Wojennej im. Bohaterów Westerplatte w Gdyni Instytut Nauk Społecznych Pedagogika I stopnia 2011-05-05 Pozytywna

Akademia Podlaska w Siedlcach Wydział Humanistyczny Pedagogika I i II st. oraz jedn. mgr. 2011-03-10 Pozytywna

Uniwersytet Przyrodniczo - Humanistyczny w Siedlcach Wydział Humanistyczny Pedagogika I i II st. oraz jedn. mgr. 2011-03-10 Pozytywna

Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie Wydział Nauk Pedagogicznych Pedagogika I i II st. oraz jedn. mgr. 2010-10-21 Pozytywna

Akademia Techniczno-Humanistyczna w Bielsku-Białej Wydział Humanistyczno-Społeczny Pedagogika I stopnia 2010-10-21 Pozytywna

Uniwersytet Łódzki Wydział Nauk o Wychowaniu Pedagogika I i II st. oraz jedn. mgr. 2010-09-23 Pozytywna

Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie Wydzial Pedagogiki i Psychologii Pedagogika I i II st. oraz jedn. mgr. 2010-05-27 Pozytywna

Uniwersytet Rzeszowski Wydział Pedagogiczno-Artystyczny Pedagogika I i II st. oraz jedn. mgr. 2010-05-13 Pozytywna

Uniwersytet Gdański Wydział Nauk Społecznych Pedagogika I i II stopnia 2010-02-25 Pozytywna

Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie Wydział Nauk Społecznych Pedagogika I i II st. oraz jedn. mgr. 2009-09-03 Pozytywna

Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Tarnobrzegu Instytut Pedagogiki Pedagogika I stopnia 2009-09-03 Pozytywna

Akademia Pomorska w Słupsku Wydział Edukacyjno-Filozoficzny Pedagogika I i II stopnia 2009-09-03 Pozytywna

Uniwersytet Śląski w Katowicach Wydział Etnologii i Nauk o Edukacji Filia w Cieszynie Pedagogika I i II st. oraz jedn. mgr. 2009-09-03 Pozytywna

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu Wydział Studiów Edukacyjnych Pedagogika I stopnia 2009-07-02 Pozytywna

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu Wydział Pedagogiczno-Artystyczny w Kaliszu Pedagogika I stopnia 2009-07-02 Pozytywna

Uniwersytet Zielonogórski Wydział Pedagogiki, Socjologii i Nauk o Zdrowiu Pedagogika I i II stopnia 2009-07-02 Pozytywna

Uniwersytet Wrocławski Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych Pedagogika I i II st. oraz jedn. mgr. 2009-03-05 Pozytywna

Uniwersytet Humanistyczno - Przyrodniczy Jana Kochanowskiego w Kielcach Wydział Pedagogiczny i Artystyczny Pedagogika I i II st. oraz jedn. mgr. 2009-03-05 Pozytywna

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu Wydział Pedagogiczno-Artystyczny w Filii w Kaliszu Pedagogika II stopnia 2008-06-26 Pozytywna

Państwowa Szkoła Wyższa im. Papieża Jana Pawła II w Białej Podlaskiej Instytut Pedagogiki Pedagogika I stopnia 2008-03-13 Pozytywna
Uniwersytet w Białymstoku Wydział Pedagogiki i Psychologii Pedagogika I i II st. oraz jedn. mgr. 2008-02-14 Pozytywna

Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Elblągu Instytut Pedagogiczno-Językowy Pedagogika I stopnia 2008-01-31 Pozytywna

Akademia Marynarki Wojennej im. Bohaterów Westerplatte w Gdyni Instytut Nauk Społecznych Pedagogika I stopnia 2007-09-20 Pozytywna

Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu Wydział Humanistyczny Pedagogika I i II stopnia 2007-09-20 Pozytywna

Akademia Pomorska w Słupsku Wydział Edukacyjno - Filozoficzny Pedagogika I i II st. oraz jedn. mgr. 2007-05-31 Pozytywna

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu Zamiejscowy Ośrodek Dydaktyczny w Wągrowcu Pedagogika I stopnia 2007-04-12 Pozytywna

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu Kolegium UAM w Kościanie Pedagogika I stopnia 2007-04-12 Pozytywna

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu Collegium Europaeum w Gnieźnie Pedagogika I stopnia 2007-04-12 Pozytywna

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu Wydział Studiów Edukacyjnych Pedagogika I i II st. oraz jedn. mgr. 2007-04-12 Pozytywna

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu Wydział Studiów Edukacyjnych Pedagogika specjalna jednolite magisterskie 2007-04-12 Pozytywna

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu Wydział Pedagogiczno-Artystyczny w Filii w Kaliszu Pedagogika I stopnia 2007-04-12 Pozytywna

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu Wydział Pedagogiczno-Artystyczny w Filii w Kaliszu Pedagogika II stopnia 2007-04-12 Warunkowa

Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie Wydział Nauk Społecznych i Sztuki Pedagogika I i II st. oraz jedn. mgr. 2007-02-08 Pozytywna

Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie Wydział Zamiejscowy w Nowym Sączu Pedagogika I stopnia 2006-07-06 Pozytywna

Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie Wydział Zamiejscowy Tarnowie Pedagogika I stopnia 2006-07-06 Pozytywna

Uniwersytet Szczeciński Punkt Konsultacyjny w Gorzowie Wielkopolskim Pedagogika I i II stopnia 2006-07-06 Pozytywna

Uniwersytet Śląski w Katowicach Wydział Etnologii i Nauk o Edukacji Filia w Cieszynie Pedagogika I i II st. oraz jedn. mgr. 2006-04-27 Pozytywna

Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Płocku Instytut Pedagogiki Pedagogika I stopnia 2006-04-27 Pozytywna

Uniwersytet Warszawski Wydział Pedagogiczny Pedagogika I i II st. oraz jedn. mgr. 2006-03-02 Pozytywna

Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie Wydział Pedagogiczny Pedagogika I i II stopnia 2006-02-16 Pozytywna

Uniwersytet Jagielloński w Krakowie Wydział Filozoficzny Pedagogika I i II stopnia 2006-02-02 Pozytywna

Uniwersytet Zielonogórski Wydział Nauk Pedagogicznych i Społecznych Pedagogika I i II stopnia 2006-01-05 Pozytywna

Uniwersytet Opolski Wydział Historyczno-Pedagogiczny Pedagogika II st. oraz jedn. mgr. 2006-01-05 Pozytywna

Uniwersytet Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy Wydział Pedagogiki i Psychologii Pedagogika magisterski i zawodowy 2005-10-13 Pozytywna

Akademia Pomorska w Słupsku Wydział Edukacyjno-Filozoficzny Pedagogika magisterski i zawodowy 2005-09-22 Warunkowa

Akademia Świętokrzyska im. Jana Kochanowskiego w Kielcach Wydział Nauk Społecznych Filii w Piotrkowie Trybunalskim Pedagogika magisterski 2005-09-08 Pozytywna

Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie Wydział Nauk Humanistycznych Pedagogika magisterski 2005-09-08 Pozytywna

Uniwersytet Rzeszowski Wydział Pedagogiczny Pedagogika magisterski i zawodowy 2005-06-30 Pozytywna

Uniwersytet Szczeciński Wydział Humanistyczny Pedagogika magisterski 2005-02-24 Pozytywna

Uniwersytet Szczeciński Wydział Humanistyczny Pedagogika magisterski i zawodowy 2005-02-24 Warunkowa

Uniwersytet Szczeciński Punkt Konsultacyjny w Gorzowie Wielkopolskim Pedagogika magisterski i zawodowy 2005-02-24 Warunkowa

Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie Wydzial Pedagogiki i Psychologii Pedagogika magisterski i zawodowy 2005-02-24 Pozytywna

Uniwersytet Śląski w Katowicach Wydział Pedagogiki i Psychologii Pedagogika magisterski 2005-02-10 Pozytywna

Uniwersytet Śląski w Katowicach Wydział Etnologii i Nauk o Edukacji Filia w Cieszynie Pedagogika magisterski i zawodowy 2005-02-10 Warunkowa

Uniwersytet Gdański Wydział Nauk Społecznych Pedagogika magisterski i zawodowy 2004-12-29 Pozytywna

Akademia Podlaska w Siedlcach Wydział Humanistyczny Pedagogika magisterski i zawodowy 2004-12-09 Pozytywna

Uniwersytet Wrocławski Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych Pedagogika zawodowy 2004-12-09 Pozytywna

Uniwersytet Wrocławski Zamiejscowy Ośrodek Dydaktyczny w Kłodzku Pedagogika zawodowy 2004-12-09 Pozytywna

Uniwersytet Łódzki Wydział Nauk o Wychowaniu Pedagogika magisterski 2004-10-14 Pozytywna

Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie Wydział Nauk Pedagogicznych Pedagogika magisterski i zawodowy 2004-09-09 Pozytywna

Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie Wydział Nauk Pedagogicznych Pedagogika specjalna magisterski i zawodowy 2004-09-09 Pozytywna

Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie Wydział Pedagogiki i Psychologii Pedagogika magisterski i zawodowy 2004-05-13 Warunkowa

Uniwersytet Rzeszowski Wydział Pedagogiczny Pedagogika magisterski i zawodowy 2004-03-25 Warunkowa

Akademia Techniczno-Humanistyczna w Bielsku-Białej Wydział Humanistyczno-Społeczny Pedagogika zawodowy 2004-03-11 Pozytywna

Uniwersytet Wrocławski Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych Pedagogika magisterski 2004-02-26 Pozytywna

Akademia Świętokrzyska im. Jana Kochanowskiego w Kielcach Wydział Nauk Społecznych Filii w Piotrkowie Trybunalskim Pedagogika magisterski 2003-09-11 Warunkowa

Akademia Świętokrzyska im. Jana Kochanowskiego w Kielcach Wydział Pedagogiczny i Artystyczny Pedagogika magisterski i zawodowy 2003-05-08 Pozytywna


Dlaczego ponownie wracam do tego tematu? Dzisiaj otrzymałem z adresu "kanclerz" Collegium Balticum w Szczecinie, w której kształci się na kierunku pedagogika, serię pism, z których wynika, że decyzją sądu z dnia 3 września br., w którym to świadek Agnieszka B. pod przysięgą zeznała, że nie odbył się żaden senat uczelni, który po zakończeniu pierwszej kadencji Aleksandry Ż., powoływałby ją na kolejną kadencję na Rektora. Tym samym osoba mianująca się rektorem nie ma i nie miała powołania na drugą kadencję
na rektora Collegium Balticum, z uwagi na fakt, że pracowała w Pomorskim Uniwersytecie Medycznym, gdzie była zatrudniona na pierwszym etacie i pełniła funkcję kierownika zakładu X. Taka sytuacja uniemożliwiała jej powołanie na rektora uczelni zgodnie z Ustawą o Szkolnictwie Wyższym. Obawiam się, że będziemy w najbliższym czasie świadkami wyszarpywania sobie kasy przez tzw. rektorów, tzw. kanclerzy czy założycieli, a ofiarami tego procesu będą STUDENCI i zatrudnieni w tych szkołach pracownicy. Czyżbyśmy mieli jawny ogląd tego, jak wyglądają kadry z niższych sfer szkolnictwa wyższego? To nie jest kabaret, to jest żałosne, że MNiSW od ponad 20 lat nie jest w stanie, bo chyba też nie jest tym zainteresowane z różnych względów, przyczynia się brakiem stanowczych działań prawnych do nie grania z młodymi pokoleniami "fałszywymi kartami". Profesor Jan Hartman użył określenia - profestytucja?

Kto zna KEN-a?

Kraków przywitał uczestników konferencji naukowej poświęconej 240 rocznicy utworzenia Komisji Edukacji Narodowej jesiennym słońcem, w którym przepięknie mieniły się liście drzew w pobliżu Uniwersytetu Pedagogicznego im. Komisji Edukacji Narodowej. Muszę podkreślić, że rzadko się zdarza, by osobiście JM. Rektor Uniwersytetu, który akurat tego samego dnia, w godzinach przedpołudniowych inaugurował rok akademicki w swojej Uczelni, jeszcze późnym popołudniem uczestniczył w obradach pedagogów nie tylko po to, by ich przywitać i przekazać serdeczne pozdrowienia, ale też wsłuchać się w treść plenarnych referatów.

Uniwersytet godnie przygotował się do tych obchodów, w przeciwieństwie do Ministerstwa Edukacji Narodowej, które je zlekceważyło. Nie było tego dnia, 14 października w jedynym w kraju Uniwersytecie Pedagogicznym noszącym imię KEN nikogo z resortu edukacji. To, że nikt nie zaszczycił samej konferencji, chociaż z tak mądrze i bogato (w sensie źródłowym) przygotowanej i przeprowadzonej, to już mnie nie dziwi. Ważne, że pani minister słodko uśmiecha się do nas z opracowanej komputerowo fotografii.

(źródło:www.men.gov.pl) Tak samo opracowywane są dane o polskiej edukacji. Urzędnicy tego resortu unikają naukowców, nie korzystają z zaproszeń na ich konferencje. Jeśli już, to spotykają się z takimi, którzy im przytakną, poprą nawet najbardziej patologiczny projekt zmian oświatowych. Na tym polega transformacja, która w tym kraju nie ma nic wspólnego z merytokracją. Nijak to się ma do czasów wspomnianej Komisji, która współpracowała z najświatlejszymi umysłami tamtych czasów.

(fot. JM Rektor UP im. KEN w Krakowie prof. dr hab. Michał Śliwa)


Niektórzy zbytecznie oczekiwali prezentu od premiera rządu w postaci zdymisjonowania ministry edukacji, co tylko potwierdza powyższe wydarzenia, jakich doświadczamy od wielu lat w naszym kraju. Tymczasem każdy, kto uczestniczył w konferencji historyków wychowania, mógł się przekonać, że pewne mechanizmy sprawowania władzy, w tym także oświatowej, nie zmieniły się od 240 lat. w porównaniu z tym, co miało miejsce ponad dwa wieku temu, dzisiejsza troska MEN o oświatę, szczególnie edukację elementarną, jawi się jako sabotaż wobec narodu i polskiego społeczeństwa. Wówczas podręczniki szkolne były przygotowywane na zamówienie Towarzystwa Ksiąg Elementarnych na najwyższym, światowym poziomie. Program kształcenia, troska o wychowanie społeczno-moralne skutkowały po latach generacjami wybitnych Polaków, powstańców, wyzwolicieli, twórców najwyższego poziomu humanistycznej myśli i praw. Referaty wygłaszali i dyskutowali najlepsi polscy historycy wychowania dwóch pokoleń: profesorowie i początkujący w nauce adiunkci oraz doktoranci. Niewątpliwie była to uczta dla ducha.

(fot. prof. dr hab. Adam Massalski - UJK)

(prof. dr hab. Julian Dybiec - UJ)

(fot. prof. dr hab. Karol Poznański - APS)

(fot. prof. dr hab. Irena Szybiak - UW)

Kto odwiedzi Uniwersytet Pedagogiczny im. KEN w Krakowie, ten będzie mógł w holu głównym poznać dzieło i wybitnych twórców Komisji Edukacji Narodowej, jakiej nie było w żadnym państwie na świecie. Jeśli ktoś prowadzi zajęcia z historii wychowania, a ma do Krakowa niedaleko lub dysponuje środkami na zorganizowanie wycieczki naukowej do UP, to niech skorzysta z możliwości zobaczenia na miejscu znakomicie zorganizowanej wystawy-ekspozycji historycznej oraz prezentacji unikalnych zbiorów podręczników szkolnych! Już Jan Amos Komeński zachęcał do stosowania zasady poglądowości w procesie kształcenia. W Krakowie są namacalne dowody czasów szczególnych, trudnych, dramatycznych, ale obfitujących także wyjątkowymi dokonaniami dla polskiej edukacji. Wielkie należą się słowa uznania dla JM Rektora i władz Wydziału Pedagogicznego tego Uniwersytetu za tak piękne kultywowanie wyjątkowych tradycji polskie myśli i pragmatyki szkolnej!

W toku dyskusji jeden z jej uczestników podzielił się z nami anegdotą. Otóż zapytał warszawiaków, z czym im kojarzy się KEN, którego nazwa jest na tablicach jednej z ulic, którą właśnie przemierzali. Jeden z nich chwilę się zastanowił i odpowiedział pytaniem na pytanie: a KEN to nie jest ten facet od lalki Barbie?

240 rocznica utworzenia Komisji Edukacji Narodowej

"Stworzyć naród przez wychowanie publiczne" - tak brzmiało jedno z haseł powołanej w 1773 r. po pierwszym rozbiorze Polski - Komisji Edukacji Narodowej, która powstała w wyniku m.in. rozwoju ekonomicznego i intelektualnego kraju. Szczególne zasługi położył w tym względzie Hugo Kołłątaj reformując Akademię Krakowską. Młodzi uczeni wnieśli „nowego ducha” do uczelni oraz głęboką wiedzę zamiłowanie do nauki i badań naukowych. W uniwersytetach zapoczątkowany został rozwój myśli teoretycznej i badawczej.
Dzisiejsze ŚWIĘTO nawiązuje - nie tylko symbolicznie - do tego wydarzenia.

Na Uniwersytecie Pedagogicznym im. Komisji Edukacji Narodowej rozpoczyna się dwudniowa debata wpisując się w całoroczne obchody 240 rocznicy Komisji Edukacji Narodowej. Będziemy rozmawiać o jej dziele i związanych z nią postaciach w gmachu Wydziału Pedagogicznego. Konferencja naukowa toczy się pod tytułem: Komisja Edukacji Narodowej: ludzie i dzieło w dialogu pokoleń.

Jej organizatorami są Instytut Historii i Katedra Historii Oświaty i Wychowania Uniwersytetu Pedagogicznego im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie oraz Instytutu Historii Nauki im. Ludwika i Aleksandra Birkenmajerów PAN przy współpracy Towarzystwa Historii Edukacji.

W pierwszym dniu obrad zostaną wygłoszone następujące referaty:

Moderatorzy: prof. dr hab. Bożena Popiołek, dr hab. prof. UP Katarzyna Dormus

14.00-14.20 prof. dr hab. Kazimierz Karolczak (Uniwersytet Pedagogiczny im. KEN w Krakowie), Dziedzictwo kulturowe Komisji Edukacji Narodowej w XIX wieku

14.20-14.40 prof. dr hab. Kalina Bartnicka (Instytut Historii Nauki PAN im. L. i A. Birkenmajerów, Warszawa), Komisja Edukacji Narodowej i jej ustawy

14.40-15.00 prof. dr hab. Bogusław Śliwerski (Komitet Nauk Pedagogicznych PAN), Edukacja jako wspólne dobro niespełnionym przesłaniem KEN dla potomnych

15.00-15.20 prof. dr hab. Janusz Sondel (Uniwersytet Jagielloński), Stosunek KEN do projektu studiów prawniczych Hugona Kołłątaja

15.40-16.00 prof. dr hab. Eligijus Raila (Uniwersytet Wileński), Działalność edukacyjna biskupa wileńskiego Ignacego Jakuba Massalskiego: wariant litewskiego oświecenia

16.00-16.20 prof. dr hab. Karol Poznański (Akademia Pedagogiki Specjalnej im. M. Grzegorzewskiej w Warszawie), Wokół rocznicy reformy margrabiego Aleksandra Wielopolskiego

16.20-16.40 prof. dr hab. Irena Szybiak (Uniwersytet Warszawski), Nauczyciel KEN: ideał a rzeczywistość

16.40-17.00 prof. dr hab. Witold Chmielewski (Uniwersytet Jana Kochanowskiego w Kielcach, Filia w Piotrkowie Trybunalskim), Idee KEN w polskim systemie oświatowym na uchodźctwie w latach II wojny światowej

17.00-17.20 prof. dr hab. Władysława Szulakiewicz (Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu), Drugi jubileusz Komisji Edukacji Narodowej w historiografii oświatowej

Program całej konferencji jest na stronie UP.

Dzisiejsza debata ma szczególne znaczenie także dla Komitetu Nauk Pedagogicznych PAN. W imieniu władz naszego środowiska naukowego, w którym od początku jego istnienia działa Zespół Historii Wychowania, kierowany obecnie przez prof. UAM Wiesława Jamrożka, przekażę przede wszystkich Władzom Uniwersytetu - Jego Magnificencji Rektorowi Michałowi Śliwie, Wysokiemu Senatowi oraz władzom Wydziału Nauk Pedagogicznych - najwyższe wyrazy uznania oraz wdzięczności z tytułu podjęcia tak kluczowej dla polskiej humanistyki, w naszej płynnej nowoczesności, debaty o dziele wyjątkowym w dziejach nie tylko nauk pedagogicznych.

Odwołam się we wstępie mojego referatu do myśli jednego z moich poprzedników na funkcji przewodniczącego Komitetu Nauk Pedagogicznych PAN – prof. Tadeusza Lewowickiego, która najlepiej oddaje zobowiązanie naszej społeczności wobec minionych pokoleń i ich dokonań w naukach o wychowaniu: Pedagogice i edukacji potrzebna jest pamięć o przeszłości - pamięć dająca mądrość w rozstrzyganiu współczesnych problemów kształcenia, opieki i wychowania. Potrzebne staje się zachowanie relacji między humanistyką, historią wychowania oraz pedagogiką i edukacją. (T. Lewowicki, Humanistyka – historia wychowania – pedagogika. O pamięci dokonań i mądrości vs. niepamięci i zagubienia [w:] Studia z teorii i historii wychowania oraz nauk pokrewnych, tom jubileuszowy poświęcony Profesor Wiesławie Korzeniowskiej, red. Urszula Szuścik, Katowice-Cieszyn-Ustroń: Galeria „Na Gojach” 2010, s. 58.)


Dzisiaj obchodzimy w całym kraju obchody Dnia Edukacji Narodowej (w PRL - Dnia Nauczyciela). Nie jest to święto państwowe, toteż wszyscy uczniowie udają się do przedszkoli i szkół, by osobiście podziękować swoim wychowawcom, pedagogom za ich trud, troskę i zaangażowanie. Być może podziękowania nie będą dotyczyć wszystkich nauczycieli, gdyż są w tym zawodzie także osoby toksyczne, z zaburzeniami, które nie powinny mieć żadnych kontaktów z dziećmi czy młodzieżą. My jednak wyrażamy wdzięczność tym najwspanialszym, oddanym swojej pasji i radości bycia z wychowankami, by wspierać ich w trudnej służbie odkrywania i szlifowania człowieczeństwa i doskonalenia osobistego rozwoju. Nauczycielom powierza Ojczyzna z zaufaniem swoje dzieci, im też wszyscy cześć i poważanie okazywać winni (F. Majchrowicz, Historja Pedagogji ze szczególnem uwzględnieniem dziejów wychowania i szkół w Polsce, wyd. czwarte, Warszawa: Instytut Wydawniczy „Bibljoteka Polska” 1922, s. 275) Jest coś, czego nie doświadczają przedstawiciele innych zawodów, a mianowicie autentyczna wdzięczność, radość dziecięcych serc i ufność, jaką dzielą się przedszkolaki i uczniowie ze swoimi nauczycielami.

Dzień Edukacji Narodowej staje się dla nas wszystkich okazją do refleksji nad pełnioną rolą i wykonywanymi zadaniami, nad własnymi dokonaniami oraz planowanymi zmianami. Pragnę złożyć wszystkim NAUCZYCIELOM, także moim byłym i obecnym współpracownikom jak najserdeczniejsze życzenia: dużo radości i satysfakcji z pracy, pogodzenia życia osobistego z warunkami kształcenia i/czy studiowania. Dzięki wspólnej pasji edukacyjnej i fascynacji określoną dziedziną wiedzy, dzięki ufności w realizację wspólnych zadań może spełniać się w wielu rolach. Życzę Państwu dużo wytrwałości w pokonywaniu różnych problemów, jakie napotykamy na co dzień, by idea narodowej, wolnej edukacji znalazła w nauczycielskim zaangażowaniu jak najlepszych wykonawców.

Błędy wychowawcze w szkole i ich następstwa

Problem zła i wszelkich patologii w życiu szkoły nie jest bowiem jedynie naukową spekulacją. Z perspektywy działania jest przede wszystkim tym czymś, czego nie powinno być, lecz co musi zostać zwalczone. Jeśli jest mitem, to pod jego wpływem myśl spekulatywna powinna kierować się do tyłu, ku początkom, pytając - skąd i jakie zło? W perspektywie działania szkoła powinna poszukiwać odpowiedzi na pytanie – jaki rodzaj zła w niej występuje i jak sprzeciwiać się złu?

Błąd wychowawczy jest faktem zachodzącym w toku interakcji między wychowawcą a wychowankiem. Polega on na dostarczaniu wychowankowi doświadczeń wadliwego funkcjonowania społecznego, pozbawianiu go wiary w siebie, wywoływania czy utrwalania w nim poczucie krzywdy, niesprawiedliwości lub wdrażania go do bierności, posłuszeństwa. Jest to takie zdarzenie w życiu wychowanka, które niesie ze sobą skutki niekorzystne dla jego rozwoju, a więc jest szkodliwe. Zależy on od właściwości oraz „historii”, biografii wychowawcy i wychowanka, od ich wzajemnych nastawień oraz od kontekstu społecznego interakcji. Błąd wychowawczy to takie zachowanie wychowawcy, które stanowi realną przyczynę (lub ryzyko) powstania szkodliwych dla rozwoju wychowanka skutków, wpisując się na trwałe negatywnie w jego pamięć. (A. Gurycka, O sztuce wychowania, Wyd. CODN, Warszawa 1997, s. 75 )

Przeprowadziłem wśród nauczycieli sondaż na temat tego, jakie zdarzenia w swoich szkołach postrzegają jako błędy wychowawcze? Do najczęściej występujących błędów po stronie nauczycieli jako sprawców błędów, czyli swoistego rodzaju zła, zaliczyli następujące fakty:

Niechęć czy opieszałość wśród niektórych nauczycieli do udzielania bezinteresownej pomocy uczniom poza zajęciami lekcyjnymi w zrozumieniu treści nauczania;

Przenoszenie osobistych problemów życiowych do szkoły i obciążanie nimi uczniów bądź też przenoszenie na nich agresji z powodu niemożności poradzenia sobie z trudnymi sytuacjami.

Stosowanie wobec uczniów kar jako zemsty za własne niepowodzenia życiowe;

Ciche przyzwolenie na łamanie przez uczniów niektórych norm w obszarze życia szkolnego np. palenie papierosów, ściąganie, wagary itp.

Niesprawiedliwe ocenianie uczniów, które jest wynikiem porównywania ich z najlepszymi osiągnięciami rówieśników;

Brak precyzyjnych kryteriów ocen. Dominacja subiektywizmu w zależności od rozkładu osobistych sympatii i antypatii;

Publiczne ośmieszanie uczniów w trakcie odpytywania przed klasą czy wizytatorem;

Brak konsekwencji w egzekwowaniu wiedzy i ocenianiu za nią w sytuacji, kiedy promuje się do następnej klasy ucznia, którego oceny jednoznacznie powinny go dyskwalifikować;

Wykorzystywanie oceny niedostatecznej jako instrumentu represji wobec ucznia nie za brak wiedzy, ale za jego niewłaściwe zachowania się w czasie lekcji;

Zaniedbywanie przez nauczyciela wiedzy o środowisku życia ucznia, jego rzeczywistych możliwościach uczenia się i uzyskiwania wsparcia ze strony rodziców;

Narzucanie uczniom własnego punktu widzenia, brak tolerancji wobec odmienności postaw czy form zachowań uczniów (np. brak akceptacji dla nietypowych fryzur czy ubrań itp.);

Poniżające traktowanie ucznia;

Krytyka nauczyciela przez innego nauczyciela w obecności uczniów;

Stosowanie odpowiedzialności zbiorowej;

Pobłażanie czy niekonsekwencja w egzekwowaniu od uczniów form aktywności czy zachowań, w wyniku zmiany własnego nastroju, humoru itp.;

Wśród błędów wychowawczych, których źródła są poza nauczycielami, wymieniono takie, jak:

Podporządkowywanie procesu oceniania uczniów pozaszkolnym kryteriom i rankingom;

Szantażowanie rodziców koniecznością dokonywania wpłat na komitet rodzicielski, by szkoła mogła dysponować środkami finansowymi na swoją działalność;

Brak ujednoliconych w szkole wymagań wobec uczniów wobec spraw typowo wychowawczych, jak np. spóźnienia, nie odrabianie prac domowych, brak dyscypliny, nie okazywanie szacunku nauczycielom itp.;

Pozorowanie pracy dla zaspokojenia oczekiwań nadzoru pedagogicznego;

Brak współdziałania między środowiskiem domowym uczniów a nauczycielami czy gminnymi władzami oświatowymi.

Następstwem błędów wychowawczych są m.in.: wypaczenia, zaburzenia w rozwoju indywidualnym i społecznym, zerwanie więzi, interakcji, brak porozumienia i współdziałania, naruszenie harmonii wzajemnych relacji, obniżenie w oczach wychowanka oceny wychowawcy jako partnera interakcji.

Eliminacja błędu wychowawczego wymaga dokonania wglądu w całokształt sytuacji, w której błąd wystąpił oraz trafnego rozpoznania (zidentyfikowania) faktu, zdarzenia czy procesu jako błędu ze względu na jego efekt psychologiczny, społeczny czy normatywny.