Wydanie przekładu książki z 1957 roku szefa
komendy policji w Salt Lake City (USA) W. Cleona Skousena pt. "Komunista
obnażony" dotyczy wprawdzie epoki zimnej wojny między USA a Rosją, ale
można zawarte w niej analizy odnieść do państw współczesnych, których liderzy
partii władzy postanowili podporządkować obywateli ideologii własnej partii.
Aby osiągnąć ten cel lider partii władzy potrzebował (...) dwóch
rzeczy: po pierwszej całkowitej anihilacji wszelkiej opozycji, (...). Po
drugie, potrzebował nowego rodzaju człowieka (...) skoszarowany
gatunek "pawłowskich automatów", których umysłami mogliby
sterować ich panowie za pomocą odpowiednich sygnałów. Ludzi, którzy nie
kierowaliby się już wolną wolą. etyką, moralnością i sumieniem. (...) Od
ponad czterech tysięcy lat stworzenie takiego gatunku było marzeniem ludzi
chciwych władzy (s. 49-50).
Każdy, kto okazuje miękkie serce, ma w świetle powyższego
podejścia także "rozmiękczony mózg", a zatem jako człowiek słaby nie
zasługuje na zbyt wiele. Można go pozbawić dotychczasowego statusu. W obecnej
polityce obowiązują prawa dżungli w świetle których, do władzy dostaje się ten,
kto jest silniejszy, kto nie kieruje się moralnością czy honorem.
Wszystko, co sprzyja sprawowaniu władzy, jest dobre, a każdy, kto jej w tym
przeszkadza, jest "czystym złem".
Dla takiej osoby podpisanie kilkudziesięciu traktatów, a
następnie pogwałcenie ich (...) nie jest hipokryzją, lecz
strategią.. Manipulowanie umysłami innych ludzi, by ukryć przed nimi prawdę,
nie jest oszustwem, lecz niezbędnym narzędziem władzy. (...) to,
co służy realizacji celów, jest dobre (s.51). Taka osoba
postrzega innych jako zagrożenie dla własnego (prze-)trwania w polityce, toteż
podejmuje takie działania, dzięki którym będzie możliwe sprawowanie nad nimi
całkowitej kontroli. Sam tworzy bariery, za którymi może ukrywać własne
działania, prawdziwe ich intencje. Harmonogram podboju społeczeństwa będzie
realizować krok po kroku z wielką determinacją.
Kilkadziesiąt lat temu Skousen zastanawiał się nad tym,
"Jak wybitnemu naukowcowi czy jakiejkolwiek wykształconej osobie może
przypaść do gustu komunizm?"(s. 81), by dojść do wniosku, że zarządzanie
przez konflikt, ustawiczne dzielenie społeczeństwa na tych, którzy są ZA władzą
i jej ideologią, i tych, którzy są jej przeciwni, służy reprezentowaniu idei
konfliktu w naturze i podtrzymaniu konieczności prowadzenia ze sobą
walki.
Można to sprowadzić do zasady, że cel uświęca środki. Dla
słusznej sprawy wolno oszukiwać, kłamać, nie dotrzymywać słowa czy nawet
niszczyć ludzkie życie (s.90). Władza autorytarna, narzucająca społeczeństwu jedynie
słuszną ideologię, będzie propagować nowe podejście do historii, ekonomii,
polityki, etyki, wychowania i nauki.
Władza państwowa jest fundamentem zbiorowego życia. Człowiek
jest ze swej natury istotą społeczną i polityczną, a zatem powoływanie rządów
do kierowania członków wspólnoty w stronę wspólnego dobra jest
immanentnym wyrazem natury człowieka (s. 123). W państwie
autorytarnym zmienia się system prawny dla ochrony osób władzy.
Jeśli ktoś chce się dowiedzieć, w jaki sposób komunizm jako
ideologia przenikał do różnych regionów i krajów świata oraz jak idee Marksa i
Lenina stawały się jedynie słuszną wykładnią wszystkich sfer życia człowieka
podporządkowanego monoideologii, powinien przeczytać tę rozprawę. Z biegiem
czasu ulegała ona przekształceniom, ewoluowała, ale nadal obecna jest w
codziennej praktyce tej formacji politycznej "tajna broń komunizmu".
Przypomina się ostrzeżenie pedagoga kultury Zygmunta Mysłakowskiego, dla którego agitator tym się różni od naukowca, że operuje hasłami i modą dnia. "Tylko umysły prymitywne a doktrynerskie (esprit primaire) chwytają się gotowych formuł i sądzą, że oto są w stanie wyrugować całkowicie tradycję, pokonać rutynę. Wiara w „nową szkołę”, przeciwstawioną „starej”, bywa tak samo przesądna i naiwna, jak wiara w jakiś cudotwórczy lek albo magiczne zaklęcie" (Z. Mysłakowski, Pedagogika, jej metody i miejsce w systemie nauk. Odbitka z Encyklopedii Wychowania, tom 1, Nakładem „Naszej Księgarni” Spółki Akcyjnej Związku Nauczycielstwa Polskiego, Warszawa 1933, s. 17).
Przyszłość edukacji jest w rękach naukowców, o ile doktrynerzy nie będą im przeszkadzać w misji poszukiwania prawdy i kreowania koniecznych zmian dla dobra wspólnego.