Pożegnanie polskich uczonych

 

Dopiero w okresie wakacyjnym dotarła do mnie  z Londynu  smutna wiadomość o odejściu w styczniu 2021 r. prof. Haliny Taborskiej - dyrektorki Instytutu Kultury Europejskiej i rektor Polskiego Uniwersytetu Na Obczyźnie w Londynie, wybitnej uczonej z zakresu estetyki, wychowanki Wydziału Filozoficznego UW, doktorantki prof. Władysława Tatarkiewicza. 

 

W "Biuletynie Polonistycznym" opublikowano dane o działalności akademickiej

prof. H. Taborskiej:  

Przez wiele lat Pani Profesor Taborska prowadziła wykłady i seminaria w Anglii, m.in. z estetyki, historii sztuki XIX i XX w. oraz historii idei w Camberwell College of Art oraz Roehampton Institute w Londynie, a także na Uniwersytecie Oksfordzkim na temat sztuki rosyjskiej i radzieckiej. Była ponadto wykładowcą w ponad dwudziestu amerykańskich instytutach i uniwersytetach, m.in. w: Harvard University, City University of New York Graduate Center, San Francisco State University, University of Michigan at Ann Arbor, University of Milwaukee, State University of New York. Odwiedzała także uczelnie w Polsce, przekazując swoją wszechstronną wiedzę licznym polskim studentom. Wydała ponad 10 publikacji książkowych i wiele artykułów naukowych. 

Wydała m.in. znakomitą monografię we współpracy z Marianem Turskim pt.  Sztuka w miejscach śmierci. Europejskie pomniki ofiar hitleryzmu 

 

oraz 

autorską książkę pt. Miasto, które nie zginęło. Ludność cywilna Warszawy 1939-1945 i pomniki jej poświęcone. 

 . 

 

(źródło fot.) 

*** 

Okres pandemii i zamknięcia szkół wyższych sprawił, że nie wiedziałem o śmierci w 2019 roku byłej dziekan Wydziału Pedagogicznego Uniwersytetu Warszawskiego - 
dr hab. Alicji Katarzyny Siemak-Tylikowskiej (ur. 3.01.1943; zm. 29.09.2019). 

Zachowuję panią Profesor UW w serdecznej pamięci. Kierowała najważniejszym w kraju Wydziałem Pedagogicznym, którego Rada przyjęła moje kolokwium habilitacyjne  wnioskując do Centralnej Komisji o nadanie mi stopnia doktora habilitowanego. Pani Dziekan stworzyła mi wraz z prof. Anną Przecławską wyjątkową atmosferę do prezentacji naukowych dokonań i wygłoszenia przeze mnie wykładu habilitacyjnego.       

Warszawska Uczona specjalizowała się w badaniach z zakresu dydaktyki ogólnej i przedmiotowej, teorii kształcenia w szkołach wyższych łącząc najnowsze tendencje w dydaktyce z pamięcią historyczną o klasykach myśli pedagogicznej.

Pracownicy Wydziału Pedagogicznego UW żegnając p. Profesor przypomnieli Jej akademickie dokonania: 

Profesor Alicja Siemak-Tylikowska podjęła szereg inicjatyw, które pozostaną związane z Jej zaangażowaniem akademickim. Warto pamiętać, że współtworzyła Uniwersytet Otwarty na Uniwersytecie Warszawskim; o wdrożeniu programu kształcenia doktorantów Uniwersytetu Warszawskiego w zakresie dydaktyki szkoły wyższej; o projekcie wypracowania programów kształcenia nauczycieli przedmiotów zawodowych we współpracy z Politechniką Warszawską; o zaangażowaniu w kolegium MISH, czyli Międzyobszarowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych; o jej wcześniejszej udanej inicjatywie powołania Liceum Ogólnokształcącego przy Wydziale Pedagogicznym Uniwersytetu Warszawskiego jako eksperymentalnej szkole odpowiadającej potrzebom szczególnie uzdolnionych uczniów i zarazem uniwersyteckiej szkole ćwiczeń dla kandydatów na nauczycieli, które obecnie przyjęło patronat Jana Nowaka Jeziorańskiego. Profesor Siemak-Tylikowska angażowała się także w przedsięwzięcia niemożliwe. W latach 1998-99 starła się przekonać ówczesne władze Ministerstwa Edukacji Narodowej o konieczności dokładniejszego dopracowania założeń realizowanej wtedy reformy systemu edukacji.

Trudno zebrać w pamięci wszystkie wskazówki, zachęty i rady związane z codziennymi problemami zespołu, którym kierowała. Jej publiczne i wypowiadane w bardziej kameralnych gremiach uwagi na tematy zarówno kształcenia i oświaty, jak i szeroko rozumianych spraw społecznych cechowała głęboka mądrość i troska. Jej wykłady, przemówienia, laudacje, które wygłaszała z racji pełnionych funkcji akademickich, każdorazowo świetnie przygotowane, zawierały myśli, zwroty i sformułowania pozostające w pamięci, jako pobudzające do przemyśleń niezależnie, czy mówiła do naukowców, studentów, czy przy innych okazjach do znacznie młodszych audytoriów. Imponowała wiedzą, erudycją, aktywnością i szacunkiem wobec swych uczniów i współpracowników.

Pod redakcją prof. UW Alicji Katarzyny Siemak-Tylikowskiej ukazały się m.in. nastęujące prace: 

1) Przetrwały 200 lat : myśl i dzieło bł. Edmunda Bojanowskiego w perspektywie XXI wieku, Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu warszawskiego 2014; 

2) Dydaktyka przedmiotów zawodowych. Przewodnik metodyczny dla studentów. Wybór tekstów, Warszawa: Politechnika Warszawska 2012. 

3) Dydaktyka Szkoły Wyższej. Skrypt, Warszawa: Uniwersytet Otwarty Uniwersytetu Warszawskiego 2011.