Wirtualna środa w rosyjskiej szkole

 

W rosyjskich szkołach realizowany jest projekt edukacyjnych wypraw online do muzeów (źródło Print Screen: «Прогулки по музеям онлайн»), które udostępniają uczniom swoje zbiory w każdą środę. Nauczyciele każdego z przedmiotów wybierają wraz z uczniami z całego bogactwa wszystkich rodzajów muzeów, galerii sztuki w ich kraju te, które mogą być znakomitym środkiem dydaktycznym do poszerzania i pogłębiania treści kształcenia ogólnego. 

Każdy uczeń dysponując w klasie tabletem i szybkim łączem dostępu do internetu wkracza do sal muzealnych wybranych placówek kultury, by pod opieką nauczyciela poznawać niedostępne dotychczas dla niego eksponaty. Można w ten sposób uczyć się nie tylko historii, biologii, geografii, fizyki, matematyki, chemii, języka ojczystego, ale i informatyki czy języka obcego. 

Coraz więcej muzeów, pałaców, galerii otwiera swoje wirtualne drzwi dla dzieci i młodzieży. W nowym roku szkolnym będzie dla nich dostępny m.in. obiekt w Sankt Petersburgu. Środowe wycieczki są dla szkolnictwa bezpłatne, zaś ich wartość dodana jest nieprawdopodobnie wysoka. Tego typu zajęcia łączą uczniowską pasję serfowania w sieci z pozyskiwaniem nowej wiedzy, doświadczaniem wielu emocji, a co ważne, uświadamiają im związek przeszłości z teraźniejszością, by dbali o to także w przyszłości.         

Nauczyciele wprowadzający do planu zajęć projekt "cyfrowych wypraw do muzeów" są zachwyceni możliwością kształcenia swoich uczniów. Wzbogacają ich słownictwo oraz uwrażliwiają na dziedzictwo narodowe, dobra kultury i ich twórców.  Pracownicy placówek przybliżają uczniom niedostępne dla większości zwiedzających eksponaty, wybitne postaci z dziejów kraju, historie ich życia i dokonań. 

11 listopada jest ogłoszony w rosyjskich szkołach dniem walki z cyberprzemocą.  Uczniowie mają szansę na dokonanie rzetelnej i krytycznej analizy wzajemnej komunikacji w sieci z punktu widzenia sprawców ataków internetowych i ich ofiar. W tym dniu odbywają się warsztaty z udziałem psychologów i pedagogów mediów, by uwrażliwić młode pokolenie na toksyczność cyfrowej przemocy. 

Tymczasem Eva Wolfangel z niemieckiej gazety Die Zeit ujawniła właśnie w dniu 11 listopada br., że w Rosji działa grupa "RocketHack", która każdemu sprzeda dostęp do treści cudzych E-Maili za co najmniej 550 Euro. Oczywiste jest, że wysokość opłaty jest tym większa, im ważniejszy jest właściciel konta.  

Po co zatem uczą dzieci o cyberprzemocy, skoro sami ją stosują?         

Polska "liderem" w rankingu CCPI (the Climate Change Performance Index) A.D. 2021

 

Jan Burck, Thea Uhlich, Christoph Bals, Niklas Höhne i Leonardo Nascimento opublikowali Raport Monitoring Climate Mitigation Efforts of 60 Countries plus the EU – covering 92% of the Global Greenhouse Gas Emissions. Można sięgnąć do tego materiału wybierając określony region świata. Na podstawie analizy 14 wskaźników (w czterech kategoriach)  opracowano ranking państw bardziej lub mniej troszczących się o ochronę środowiska naturalnego, a tym samym ludzkiego życia. 

Zainteresowała mnie sytuacja w krajach Unii Europejskiej.  Jak piszą autorzy: 

Żaden kraj nie osiąga wystarczająco dobrych wyników we wszystkich wskaźnikach, żeby można było wystawić mu ogólną, bardzo wysoką ocenę. Wyniki wskazują na to, że gdyby nawet wszystkie kraje były tak samo zaangażowane jak obecni liderzy, to i tak wysiłki byłyby niewystarczające, żeby można było zapobiec niebezpiecznym zmianom klimatu.

Wiodące w tym rankingu kraje również nie mają powodu, by wyhamowywać swoją dotychczasową politykę w zakresie ochrony klimatu Ziemi. Potrzebne są jeszcze większe wysiłki i działania wszystkich rządów, żeby możliwe było skierowanie świata na właściwe tory. Jak ustalono w Glasgow - powinno się dążyć do tego, żeby utrzymać globalne ocieplenie znacznie poniżej wzrostu o 2°C. Jeszcze lepiej, 1,5°C. 

Polska jest wśród objętych badaniami 64 państw świata niemalże na samym  końcu tego rankingu, bo zajmuje 52 pozycję. Czy mamy powód do narodowej dumy w obliczu potencjalnej katastrofy dla całej ludzkości? 

A tak wyglądamy na tle państw Unii Europejskiej:  

   

Kolejna analiza - Academic vs. Biological Age

 

Professor Marek Kwiek, Dyrektor Institute for Advanced Studies in Social Sciences and Humanities (IAS), UNESCO Chair in Institutional Research and Higher Education Policy University of Poznań opublikował z dr. Wojciechem Roszką kolejny, znakomity raport  z badań w skali globalnej, który ukazał się w tym tygodniu na ArXix jako preprint. 

Cytuję tekst tych Autorów, gdyż ich studium powinno być uwzględniony przez kolejnych badaczy polityki szkolnictwa wyższego i nauki:

 

Badanie karier akademickich w skali globalnej wymaga dobrego zamiennika wieku biologicznego, a jest nim np. wiek akademicki (upływ czasu od pierwszej publikacji - na Zachodzie ok 30 r.ż.). Zakładamy wiek biologiczny naukowca z doktoratem 40-70, wiek akademicki - 0-40. Na przykładzie Polski (N=20,500) pokazujemy, że przy naukowo "doganiających" krajach (w przeciwieństwie do krajów naukowo "rozwiniętych") wiek akademicki sprawdza się świetnie w przypadku obszaru STEMM.

Radykalnie gorzej jest w przypadku non-STEMM - nasi naukowcy w HUM, SOC, ECON itd. średnio później zaczęli publikować w obiegu globalnym. Wcześniej młodzi, a później starsi (i później profesorowie tytularni).

STEMM to również medycyna. Zwłaszcza nauki społeczne, humanistyczne, ekonomiczne etc. wymagają dużej ostrożności w analizie - opóźnienie może wynosić średnio dla wybranych dyscyplin nawet 10 lat. Przykład: naukowiec publikuje w Scopus od 15 lat (czyli miałby przy globalnym podejściu ok. 45 lat) - a w bazie biograficznej ma 60 lat.

Nasz wzorzec zatem nie pasuje do wzorców globalnych rozwoju karier akademickich. 

Rozkład zależności wiek akademicki (znany ze Scopusa) - wiek biologiczny (znany z OPI) wskazuje, że przesunięcie to jeden etap kariery naukowej w przypadku non-STEMM.

Kariera naukowców w STEMM natomiast jest taka, jak w nauce globalnej, stąd korelacja dochodzi do 0.8- 0.9. Badamy skale podobieństwa dla wszystkich dyscyplin. Dotąd nie prowadzono takich badań w dużej skali - Polska ma szczęście do danych OPI (biograficznych), które połączyliśmy probabilistycznie i deterministycznie z danymi z bazy Scopus.

Zainteresowanych wynikami także innych badań odsyłam do:

M. Kwiek (2021). "The Prestige Economy of Higher Education Journals: A Quantitative Approach". Higher Education. https://doi.org/10.1007/s10734-020-00553-y
M. Kwiek (2021). "What Large-Scale Publication and Citation Data Tell Us About International Research Collaboration in Europe: Changing National Patterns in Global Contexts". Studies in Higher Education. https://doi.org/10.1080/03075079.2020.1749254
M. Kwiek, W. Roszka (2021). "Gender-Based Homophily in Research: A Large-Scale Study of Man-Woman Collaboration". Journal of Informetrics. https://doi.org/10.1016/j.joi.2021.101171
M. Kwiek (2021). "The Globalization of Science: The Increasing Power of Individual Scientists". Oxford Handbook of Globalization and Education (OUP, forthcoming).
M. Kwiek, W. Roszka (2020). "Gender Disparities in International Research Collaboration: A Study of 25,000 University Professors". Journal of Economic Surveys. https://doi.org/10.1111/joes.12395
M. Kwiek (2020). "Internationalists and Locals: International Research Collaboration in a Resource-Poor System". Scientometrics. https://doi.org/10.1007/s11192-020-03460-2
BOOK - M. Kwiek (2019). Changing European Academics: A Comparative Study of Social Stratification, Work Patterns and Research Productivity (Routledge, 274 pp.). www.shorturl.at/bjsS1