Trudno
jest znieść nadchodzące z Ukrainy wiadomości o raszystowskim terrorze.
Każdy, kto ma sumienie, nie powinien być obojętny na to, co dzieje się poza
granicami naszego kraju. Codziennie dochodzą komunikaty do mieszkańców Ukrainy i ich przyjaciół poza granicami kraju, do społeczności międzynarodowej, do ludzi, którzy traktują wartość ludzkiego życia i godności z najwyższą atencją. Poniżej list z Dniepra redaktora naczelnego czasopisma literackiego Fidela Suchonisa:
"„Dzisiejsza noc w Dnieprze była jak Armagedon. Od 23:00 do 5 rano odczłowieczone potwory atakowały miasto. Przez cały ten czas na zmianę padały pociski i drony. Jakikolwiek opis tego, czego doświadcza ludzka psychika, jest bezużyteczny. Kilka metrów od mieszkania mojej córki spadł szahed. Jak mówią Żydzi, dziękuj Bogu za to, że stracisz z tego powodu jedynie pieniądze. To tylko uszkodzenie przeszklonego balkonu. I nawet bez zadrapań. Wygląda na to, że dron został zestrzelony i nie zdetonował się całkowicie. A dwie duże choinki zapobiegły fali uderzeniowej. Ktoś trzyma fragment szaheda. Po eksplozji wyszła sąsiadka z przestraszonym kotem. Zwierzę bardzo gwałtownie reaguje na bombardowanie. Obwód moskiewski powinien zniknąć z mapy świata!!!!!”
Profesor
pedagogiki Stefan Łaszyn napisał w odpowiedzi na ten list:
"Są chwile w życiu, kiedy sama logika nie jest w stanie wyjaśnić, co się
dzieje. Dziecko przeżywa bombardowanie, żołnierz wychodzi z pola bitwy bez
szwanku lub matka dowiaduje się, że jej syn, którego uważano za zmarłego, żyje.
W takich momentach logika wydaje się bezsilna. Pozostaje nadzieja — a dla wielu
wiara.
Wiara
nie obiecuje życia bez cierpienia. Ale daje siłę, by iść dalej, gdy wszystko
inne się wali. Nadzieja pozwala nam budzić się każdego ranka — nawet w środku
wojny, ubóstwa lub choroby. Bez wiary i nadziei ludzki duch słabnie i się
załamuje.
W
czasach wielkiego strachu i niepewności wiara staje się formą oporu. To sposób
na powiedzenie: „Nie poddam się”. Niezależnie od tego, w co dana osoba wierzy —
w Boga, los, dobroć lub sprawiedliwość — ta wiara staje się tarczą. Chroni
duszę, gdy ciało jest w niebezpieczeństwie.
Co
więcej, nadzieja i wiara inspirują do aktów odwagi i dobroci. Lekarz nadal
leczy pacjentów pod ostrzałem. Wolontariusz ratuje nieznajomych. Matka śpiewa
swojemu dziecku w schronie przeciwlotniczym. Te małe ludzkie czyny są oznaką
czegoś większego: wiary, że dobroć może przetrwać nawet w ciemności.
Tak
więc logika pomaga nam budować świat, ale wiara i nadzieja pomagają nam w nim
przetrwać. Dają nam powód do życia, walki i wiary w jutro — nawet gdy dziś jest
pełno strachu".
Stefan
Łaszyn
*** ***
„Сьогоднішня ніч у Дніпрі була схожа на Армагеддон. З 11-00 вечора і аж до п’ятої ранку північні нелюди атакували місто. Ракети, дрони чергувалися протягом усього цього часу. Якійсь описи того що переживає людська психіка марна справа.
На відстані декількох метрів від квартири
моєї доні впав шахед. Як кажуть, іудеї дякувати Богу що взяв грошима. Лише
ушкодження заскленого балкону. А так навіть без подряпин.
Виглядає що дрон збили і він сповна не детонував. А ще вибуховій хвилі
завадило дві великі ялинки.
На світлині Дарина тримає уламок шахеда.
Сусідська жінка вийшла з переляканою кицькою після вибуху. Тваринка дуже гостро
реагує на бомбардування. Московщина має зникнути з карти світу!!!!!”
Коли
логіка безсила, залишаються надія і віра
У
житті бувають моменти, коли самою лише логікою неможливо пояснити те, що
відбувається. Дитина виживає після бомбардування, солдат виходить з поля бою
неушкодженим, або мати дізнається, що її син, якого вважали загиблим, живий. У
такі миті логіка здається безсилою. Залишається надія — а для багатьох і віра.
Віра
не обіцяє життя без страждань. Але вона дає силу йти далі, коли все інше
руйнується. Надія дозволяє прокидатися кожного ранку — навіть посеред війни,
бідності чи хвороби. Без віри й надії людський дух слабшає і ламається.
У
часи великого страху та невизначеності віра стає формою спротиву. Це спосіб
сказати: «Я не здамся». Незалежно від того, у що саме людина вірить — у Бога,
долю, добро чи справедливість — ця віра стає щитом. Вона захищає душу, коли
тіло перебуває в небезпеці.
Крім
того, надія і віра надихають на вчинки мужності й доброти. Лікар продовжує
лікувати пацієнтів під обстрілами. Волонтер рятує незнайомців. Мати співає
дитині в бомбосховищі. Ці маленькі людські вчинки — знаки чогось більшого: віри
в те, що добро здатне вижити навіть у темряві.
Отже,
логіка допомагає нам будувати світ, але віра і надія допомагають у ньому
вижити. Вони дають причину жити, боротися і вірити в завтрашній день — навіть
тоді, коли сьогодні повне страху.
Стефан
Лашин:
(Ilustracja: Słownik wyrazów ratujących życie...")