Z
przykrością informuję o śmierci profesora tytularnego nauk pedagogicznych a
zarazem eksperta z nauk o bezpieczeństwie, który znakomicie recenzował
hybrydowe wnioski awansowe kadr akademickich - wieloletniego członka
społeczności akademickiej Uniwersytetu Przyrodniczo-Humanistycznego w Siedlcach
- doktora honoris causa Narodowej Akademii Nauk Pedagogicznych Ukrainy -
Jerzego Kunikowskiego.
Dziesięć
lat temu przeszedł na zasłużoną emeryturę, co osłabiło podlaskie środowisko
naukowej pedagogiki. Jednak dalej podejmował się promocji prac doktorskich,
recenzowania dysertacji na stopnie doktora i doktora habilitowanego oraz na
tytuł naukowy profesora. Wydawcy rozpraw z interesującej go problematyki mogli
liczyć na rzetelną recenzję maszynopisów młodych i doświadczonych
naukowców. Wielokrotnie Centralna Komisja do spraw Stopni i Tytułu
oraz Rada Doskonałości Naukowej korzystały z doświadczenia, mądrości i
wysokiego taktu osobistego Profesora w recenzowaniu osiągnięć naukowych
habilitantów i kandydatów do tytułu profesora z dyscypliny pedagogika oraz
nauki o bezpieczeństwie.
Przedmiotem
zainteresowań badawczych Profesora J. Kunikowskiego w okresie III RP były
zagadnienia edukacyjnych i praktycznych aspektów doskonalenia morale
pracowników służb mundurowych; edukacji dla bezpieczeństwa; kształcenia służb
mundurowych dla potrzeb wychowania obronnego dzieci i młodzieży a także
kwestie wpisujące się w społeczne i niezwykle ważne zagadnienie
bezpieczeństwa personalnego i strukturalnego.
W
1966 r. Jerzy Kunikowski został absolwentem Technicznej Oficerskiej Szkoły
Wojsk Lotniczych w Oleśnicy. W 1974 roku ukończył studia
pedagogiczne, a w cztery lata później uzyskał stopień naukowy doktora nauk
humanistycznych. Habilitował się na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w
Poznaniu w 1985 roku w zakresie nauk wojskowych, a w 1996 r. został mianowany
profesorem nauk humanistycznych. Pracując w Akademii Sztabu
Generalnego kierował Zakładem Filozofii i Socjologii, co potwierdzało jego
interdyscyplinarne kompetencje w prowadzeniu badań w naukach humanistycznych i
społecznych.
Z podlaską pedagogiką związał się zatrudniając w Wyższej Szkole
Rolniczo-Pedagogicznej w Siedlcach (obecnie Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny), w
której powołał do życia Katedrę Edukacji Obronnej. Był też autorem specjalności
przysposobienia obronnego na kierunku pedagogika. W latach 2002-2005
został dyrektorem Instytutu Pedagogiki a w 2005 roku powierzono mu
funkcję dziekana Wydziału Humanistycznego Akademii Podlaskiej w Siedlcach,
którą pełnił przez dwie kadencje. W macierzystej uczelni organizował
krajowe i międzynarodowe konferencje dotyczące edukacji do bezpieczeństwa jako
wyzwania dla współczesnej pedagogiki.
Profesor był w ostatnich latach swojej akademickiej służby autorem m.in. takich monografii naukowych, jak:
- Kunikowski J., Dowódcze i wychowawcze przygotowanie w systemie obronnym RP, 1995.
- Kunikowski J., Słownik terminów
wiedzy i edukacji dla bezpieczeństwa, wyd. IV – rozszerzone, Pracownia
Wydawnicza Wydziału Humanistycznego UP-H, Siedlce 2015.
- Kunikowski J., Wiedza i edukacja dla bezpieczeństwa, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 2002.
W
swoich monografiach naukowych oraz pracach zbiorowych, które były najczęściej
pokłosiem konferencji naukowych, podejmował kwestie wychowania patriotyczno–obronnego,
jego tradycji i współczesności, konfliktów oraz zagrożeń w życiu dziecka, także problemy edukacji obronnej i przygotowywania młodych pokoleń do działań w
sytuacjach kryzysów, zagrożenia zdrowia i życia. Dzisiaj ta problematyka znajduje się w
centrum zainteresowań nauk o bezpieczeństwie i pedagogiki społeczno-obronnej.
Profesor Jerzy Kunikowski wypromował łącznie 16 doktorów nauk społecznych w dyscyplinach pedagogika i nauki o bezpieczeństwie. Wykształcił ponad 600 pedagogów w ramach studiów licencjackich i magisterskich. Był niezwykle życzliwym, a zarazem skromnym uczonym, o wysokim poczuciu odpowiedzialności i solidarności społecznej.
Niech spoczywa w pokoju!