Dlaczego Ministerstwo Edukacji i Nauki szczyci się utrzymywaniem nędzy oświatowej ?

(źródło: facebook_1679751656555_7045389092097364129.jpg) 

Tytułowe pytanie trzeba stawiać codziennie, aż do zakończenia wyborów, skoro od ponad trzydziestu lat sprawujący władzę w resorcie edukacji myślą i działają w imię własnych interesów (wyższe dochody, autoafirmacja w opinii własnego elektoratu, najwyższe miejsce na liście wyborczej swojej partii do Sejmu RP lub Europarlamentu itp.), partyjnej gry o sprawowanie rządów w kraju, ale wszystko to odbywa się kosztem jakości kształcenia młodych pokoleń i dobrostanu ich nauczycieli. 

Kryzysogenne, nieudolne, bo niekompetentne zarządzanie szkolnictwem pogłębia polityka utrzymywania nauczycielstwa na niskim, nieadekwatnym do zadań oraz konieczności doskonalenia zawodowego poziomie wynagrodzenia, co narusza nie tylko poczucie własnej godności części polskiej inteligencji, ale także uświadamia potencjalnym kandydatom do tej profesji trwałość stanu „wypalenia przestrzeni zawodowej” (określenie Aleksandra Nalaskowskiego).

Od czasów PRL aż po marzec 2023 roku poziom płac nauczycieli rozpoczynających pracę zawodową w szkolnictwie publicznym, bez względu na stopień ich wykształcenia i posiadanych kwalifikacji, był z krótką przerwą w latach 1990-1992 i nadal jest poniżej lub w granicach najniższej płacy w kraju. Utrzymywanie nauczycielskiego stanu na granicy przeżycia sytuuje ich w roli niewolników w białych kołnierzykach, którzy mają powstrzymywać swoje ambicje i rezygnować z jakichkolwiek form protestu, gdyż rządzący utrwalają w społeczeństwie dziewiętnastowieczne przesłanie o posłannictwie, misyjności ich roli zawodowej. 

Opublikowana powyżej tabela zawiera dane dotyczące wakatów nauczycieli w szkolnictwie publicznym w dniu 24 marca 2023 roku we wszystkich województwach. Zwracam uwagę na to, że podane liczby dotyczą nauczycieli w ogóle, bez wskazania na ich kierunkowe wykształcenie, które jest konieczne do realizacji podstawy programowej wychowania przedszkolnego, kształcenia ogólnego czy zawodowego. 

Dochodzi już do tak absurdalnych sytuacji, jak mająca miejsce w Łodzi w jednej ze szkół, w której dyrektor prowadzi lekcje z siedmiu przedmiotów! Jestem pełen uznania dla tego pedagoga, aczkolwiek mało kto zdaje sobie sprawę z tego, jakim kosztem jego życia osobistego to się toczy i w jakim stopniu sprzyja efektywności edukacji. 

To, że w polskim szkolnictwie quasi publicznym mamy większość nauczycieli, wcale nie oznacza, że zachodzi w toku zajęć wysokiej jakości proces kształcenia. Zapewne w minimalnym zakresie, ograniczonym ktokolwiek ma czas, ochotę na podejmowanie kwestii społeczno-wychowawczych. 

Pogłębia się poziom destabilizacji, destrukcji i deformy szkolnej, które nie poprawi zapowiadana przez - z całym szacunkiem dla niekompetentnego ministra - zapowiedź zmniejszenia liczby godzin w szkołach podstawowych czy ponadpodstawowych (?). "Od samego mieszania herbata nie staje się słodsza - pisał Stefan Kisielewski w okresie Polski Ludowej, a przecież to model z tego czasu jest dzisiaj reprodukowany w rodzimej edukacji.      

To nieprawda, że wszystkie dzieci są nasze, podobnie jak nie jest prawdą, że centralistycznie i monopartyjnie sterowana polityka oświatowa jest dobrem wspólnym, bo nie jest. Prawdopodobnie jeszcze długo nie stanie się dobrem ogólnospołecznym, skoro rządy polegają na dzieleniu, konfliktowaniu społeczeństwa i dezawuowaniu nauki.    

Nauczyciele twierdzą, że zapowiedziane przez ministra zmniejszenie liczby zajęć w planach kształcenia ma spowodować wyeliminowanie powyższych wakatów. Zapewne tak, bo jak nie ma chętnych do pracy, to w działalności usługowej (szkolnictwo nie jest forpocztą zmian kulturowych, technologicznych, innowacyjnych) redukujemy czas pracy. Wóczas ci, którzy zostaną, zapewnią realizację programu kształcenia. Zapewnią???