Zastosowana
w tytule wpisu metafora nie jest przypadkowa, bowiem otrzymałem
wiadomość, że Prezydent RP podpisał nominację profesorską także panu dr. hab.
Piotrowi Zamojskiemu (ur.1979), który jest obecnie zatrudniony na stanowisku
profesora w Akademii Marynarki Wojennej w Gdyni. Rozwój naukowy
kolejnego profesora tytularnego zapoczątkowała praca naukowa w Instytucie
Pedagogiki Uniwersytetu Gdańskiego, którą podjął w 2002 roku.
W
październiku 2007 P. Zamojski uzyskał stopień naukowy doktora w tej Uczelni a
od grudnia 2007 został zatrudniony na stanowisku adiunkta w Zakładzie Dydaktyki
Instytutu Pedagogiki UG. W tej jednostce, pod skrzydłami szkoły naukowej
profesora Tomasza Szkudlarka pracował do końca września 2022 roku. Stopień
doktora nauk humanistycznych w dyscyplinie pedagogika został jemu przyznany na
podstawie obronionej dysertacji pt.: „Problem intencjonalności procesu
kształcenia: między pojęciem celu a refleksją nad sensem”. Promotorem pracy
była prof. dr hab. Joanna Rutkowiak a recenzowali ją prof. Jan Hudzik (z UMCS w
Lublinie) oraz prof. T. Szkudlarek.
W
dn. 7 Lipca 2021 – ówczesny dr nauk społecznych uzyskał w macierzystej uczelni
stopień doktora habilitowanego w dyscyplinie pedagogika na podstawie
osiągnięcia „Opracowanie immanentnej ontologii nauczania”. Recenzentami w tym
postępowaniu byli tak znaczący uczeni, jak prof. Aleksander Nalaskowski (UMK w
Toruniu), Bogusława Dorota Gołębniak, prof. DSW (Wrocław), Aneta Rogalska –
Marasińska, prof. UŁ i Rafał Włodarczyk, prof. Uniwersytetu Wrocławskiego.
warto zwrócić uwagę na krótki okres czasu dzielący młodego profesora
uczelnianego od złożonego wniosku o nadanie jemu tytułu naukowego, co nastąpiło
w styczniu 2024 roku.
Miał
ku temu znakomite podstawy , bowiem przedłożył do oceny pięć monografii
naukowych (w tym dwie wydane w języku angielskim), 47 artykułów w recenzowanych
czasopismach naukowych (w tym 24 w języku angielskim oraz trzy w języku
hiszpańskim). P. Zamojski jest także autorem 19 rozdziałów w monografiach
naukowych (w tym pięciu w języku angielskim oraz dwóch w języku
niemieckim).
Współredagował
również jedną monografię wieloautorską, a zakres zainteresowań badawczych
profesora lokowany jest w pedagogice i dydaktyce ogólnej. Od początku swojej
kariery naukowej zajmuje się bowiem zagadnieniami teleologii kształcenia,
immanentnej ontologii kształcenia, metodami kształcenia, kodami kulturowymi w
edukacji, a także współczesną myślą pedagogiczną, jak pedagogika i pokrytyczna
filozofia edukacji oraz sferą publiczną wokół edukacji.
Bardzo
rzadko młodzi naukowcy podejmują niezwykle trudne zagadnienia metateoretyczne,
bo takimi są badane przez P. Zamojskiego kategorie/fenomeny. Początki nie były
łatwe, zdarzały się poważne potknięcia w analizach teoretycznych, toteż
zgłębiał literaturę naukową dalece wybiegającą poza samą pedagogikę. Jego
najnowsza monografia p.t. „Edukacja jako sfero publiczna. Raport z próby
budowania sfery publicznej wokół edukacji w Polsce” (Warszawa 2022) jest tego
najlepszym dowodem, że można i warto pokonywać bariery włączając się do
poważnej debaty humanistycznej.
Byłoby
dobrze, gdyby zaproponowana przez P. Zamojskiego kategoria pokrytyczności
została wreszcie dostrzeżona przez polityków oświatowych, bowiem dotyczy
kluczowej dla naprawy edukacji kwestii partycypacji obywateli w kształtowaniu
debaty publicznej, którą przejęli od lat dyletanci, ideokraci a usiłują
pozorować reformę szkolnictwa osoby lekceważące perspektywę nauk pedagogicznych. Warto brać
przykład z naukowej aktywności Profesora w skali międzynarodowej
(współtworzenie i publikowanie rozpraw naukowych z zagranicznymi uczonymi) i w
projektowaniu oraz realizowaniu znaczących badań w powyższym zakresie.
Było
to możliwe dzięki podejmowaniu przez P. Zamojskiego pracy naukowej
w uczelniach w Wielkiej Brytanii i w Niemczech. Jest on też stałym
recenzentem najwyżej punktowanych czasopism zagranicznych z filozofii edukacji
„Studies of Philosophy and Education”, „Journal of Philosophy of Education”
oraz członkiem rady redakcyjnej „Ethics and Education”. Do rzadkości
należy pełnienie roli recenzenta dla flamandzkiego centrum badań naukowych, ale
także opiniowanie wydawniczo dla takich oficyn zagranicznych jak „Routledge”,
„Brill”, „Peter Lang”, „Springer Natur Pb.” czy „Bloomsbury”.
Gratulacje
dla Profesora!
Podaję w tym miejscu tylko monografie od najlepszej - profesorskiej do najsłabszej (co jest zrozumiałe na początku rozwoju naukowego):
Zamojski, P. (2022) Edukacja jako rzecz publiczna. Raport z próby budowania sfery publicznej wokół edukacji w Polsce, Warszawa: Oficyna Naukowa.
2. Vlieghe, J., Zamojski, P. (2019) Towards an Ontology of Teaching. Thing-centred Pedagogy, Affirmation, and Love for the World, Cham: Springer.
3. Hodgson, N., Vlieghe, J., Zamojski, P. (2017) Manifesto for a Post-Critical Pedagogy, Earth, Milky Way: Punctum Books.
4. Zamojski, P. (2011) Pomyśleć szkołę inaczej… Edukacja matematyczno-przyrodnicza w toku debat publicznych, Gdańsk: Fundacja Rozwoju Uniwersytetu Gdańskiego.
5. Zamojski, P. (2010) Pytanie o cel kształcenia – zaproszenie do debaty, Gdańsk: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego.
(źródło foto: Fb)