Zarząd Łódzkiego Towarzystwa Naukowego przyjął rekomendację Kapituły Nagrody ŁTN im. Profesor Ireny Lepalczyk za prace badawcze z zakresu pedagogiki społecznej w 2023 r. , by laureatką w dwudziestej już edycji tego Konkursu została pani Kamila Prociów.
Monografia pt. „Żywa Biblioteka. Uczenie się (o inności) w społecznościach praktyki” powstała dzięki sfinansowaniu badań naukowych K. Prociów przez Narodowe Centrum Nauki, a została opublikowała we Wrocławiu w roku 2023 w Wydawnictwie Naukowym Uniwersytetu Dolnośląskiego.
W
dn. 18 listopada br. o godz.16.00 odbędzie się wykład Laureatki
połączony z wręczeniem Jej Nagrody w siedzibie ŁTN w Łodzi, na który już teraz
zapraszam pedagogów społecznych, oświatowców, andragogów, działaczy społecznych. Spotkanie z Laureatką
- autorką niezwykle interesującej rozprawy, która "stanowi istotne
zasilenie myśli krytycznej w polu nauk społecznych, w szczególności w
pedagogice społecznej i andragogice.
Autorka
uczyniła przedmiotem swoich badań metodę „Żywej Biblioteki” jako narzędzie edukacji o prawach człowieka, edukacji
antydyskryminacyjnej w społeczeństwie otwartym, pluralistycznym, w
którym jego obywatele potrafią się "pięknie różnić" - jak upominał się o to Aleksander Kamiński. Rozwijany w tej książce dyskurs o uczeniu się inności,
obywatelskości, w sposób znaczący poszerza strategiczne przesłanki zmiany
społecznej, które są obecne w dziełach klasyków pedagogiki społecznej od początku istnienia i rozwoju twórczości
naukowej tej subdyscypliny naukowej.
Jak
podkreślali członkowie Kapituły: Również bliska pedagogice społecznej
jest przyjęta perspektywa metodologiczna wyrażająca się w łączeniu
aktywistycznego i akademickiego poznawania praktyki społecznej, opisana w
jej klasycznych tekstach jako badanie w działaniu. Badaczka świetnie łączy
swoją praktykę i doświadczenia aktywistki z możliwością
upełnomocnienia naukowego metody opisu i krytycznej analizy stosowanej od
2007 roku w Polsce metody „Żywej Biblioteki”.
Autorka nagrodzonej książki nawiązuje do idei oświaty dorosłych, ludowych uniwersytetów w Danii, w których od prawie ćwierćwiecza, a w Polsce od szesnastu lat upowszechniana jest powyższa metoda. Dzięki treści tej rozprawy przekonujemy się, że edukacja może być narzędziem zmiany społecznej. Pedagogika społeczna od zawsze dostrzegała różnorodne potrzeby społeczne i szukała drogi do ich zaspokojenia.
Także w XXI wieku pedagogika społeczna jest tą dyscypliną badań naukowych, której dorobek teoretyczny i badawczy
jest m.in. reakcją na jawne i ukryte formy społecznej opresji, dyskryminacji,
wykluczania jednych grup przez inne tylko dlatego, że mają i prezentują inne
poglądy od natarczywie narzucanych w przestrzeni publicznej wykluczającej narracji
przez różne strony konfliktów światopoglądowych.
Dlatego
też tak ważne jest, zwłaszcza w obecnym kontekście społecznym
i politycznym w Polsce, aby edukacja była dla grup marginalizowanych
siłą wyzwalającą. Usłyszenie głosów marginalizowanych jest związane
z ciekawością epistemiczną, która zadaje pytania o to, jak
i przez kogo wytwarzana jest wiedza, czyim interesom służy, co mówi
o światopoglądzie ją tworzących, ale także o tym, kim jest ten,
kto staje się obiektem ekskluzji jakiejś części polskiego społeczeństwa.