(Na zdjęciu organizatorzy konferencji)
W dniu wczorajszym rozpoczęły się obrady Międzynarodowej konferencji naukowej nt. "Współczesne problemy i wyzwania pedagogów polskich i ukraińskich w warunkach pokoju i wojny".
Organizatorem
konferencji jest Instytut Pedagogiki Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w
Lublinie, Instytut Oświaty i Edukacji Dorosłych imienia Iwana Ziaziuna
Narodowej Akademii Nauk Pedagogicznych Ukrainy, Akademia Wincentego Pola w
Lublinie, Charkowski Narodowy Uniwersytet Pedagogiczny im. H.S. Skovorody,
Winnicki Państwowy Uniwersytet Pedagogiczny im. Kotsiubynskiego, Państwowy
Uniwersytet Pedagogiczny im. I. Franki w Drohobyczu oraz Przykarpacki
Uniwersytet Narodowy im. Wasyla Stefanyka w Iwano-Frankowsku.
(foto BŚ: delegacja profesorów z Ukrainy po złożeniu wieńców pod pomnikiem Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie)
Szeroki
zakres zagadnień do dyskusji i wymiany doświadczeń, które interesują polskich i
ukraińskich uczonych, dotyczył aktualnych problemów edukacyjnych w świecie
pełnym zagrożeń militarnych i społecznych. Niezwykle poruszający nasze emocje i
wyobraźnię był referat profesora Oleksandra Lawrinenko z
Instytutu Kształcenia Pedagogicznego i Oświaty Dorosłych im. Iwana Ziaziuna
Narodowej Akademii Nauk Pedagogicznych Ukrainy, który był ilustrowany
wstrząsającymi fotografiami dzieci jako ofiar zbrodniczych działań wojsk
raszystowskich.
(foto BŚ: prof. O. Lawrinenko)
PEDAGOGIKA
ZRANIONEGO SERCA to nowy nurt w pedagogice ogólnej, którego celem jest
edukacja humanistyczna, ale w nieco innym znaczeniu od tego, z którym łączą tę
pedagogię polscy klasycy myśli personalistycznej. Ze względu na wojnę
pedagogika humanistyczna ma uświadomić przyszłym nauczycielom czy pedagogom, że
przyjdzie im pracować z dziećmi o zranionych sercach, a zatem powinni być
przygotowani na:
-
opanowanie metod udzielania pomocy, wsparcia dzieciom-ofiarom wojny,
uczniom, ale i studentom z traumą wojenną,
-
realistyczne opracowywanie planów zajęć z takimi podopiecznymi,
-
odzyskanie czy wzmocnienie poczucia własnej wartości, wiary we własne
umiejętności, rozpoznawanie mocnych stron osobowości,
-
opanowanie umiejętności komunikacji i rozwiązywania problemów,
-
profesjonalną pracę z emocjonalnością uczniów.
Profesor
Lawrinenko przytoczył pytania, na które musi odpowiadać "pedagogika
zranionych serc":
*Jak
rozmawiać z uczniami o wojnie w klasie i poza nią bez wyrządzenia im tym
krzywdy?
*
Jak nauczyciel akademicki może odnaleźć w sobie siłę, by stanąć w obronie
własnej i dzieci? Jak radzić sobie z poczuciem bezradności?
*
Jak postępować z dzieckiem, które było świadkiem działań wojennych?
*
Co zrobić, kiedy dziecko boi się dźwięku syreny alarmującej o
nalocie?
*
Jak pracować z rodzicami w czasie wojny , a jak w okresie powojennym?
*
Jak może nauczyciel przyczynić się do odtwarzania przez uczniów naruszonych
więzi społecznych?
*
Jak rozpoznawać stany emocjonalne dzieci i jak pomóc w radzeniu sobie z
negatywnymi emocjami?
* Jak informować dziecko o tym, że straciło rodzica? itd., itp."
Fotografie
osieroconych dzieci, których rodzice zostali zamordowani czy które były
ofiarami gwałtów na oczach ich rodziców (sic!) zostały opatrzone
podpisami:
"Spójrz
w te oczy, rosyjski kacie, spójrz w nie ty sku.......! Przyszedłeś, by pozbawić
dziecko jego matki!".
"russian
world" -... śmierć tysięcy dzieci na Ukrainie. Ludzie, spójrzcie, co
rosyjscy okupanci robią z ukraińskimi dziećmi w XXI wieku!"
"Nie-ludzie z rosyjskiej armii gwałcą nieletnie dzieci! Setki udokumentowanych przypadków przemocy seksualnej wobec dzieci na Ukrainie"
"Spójrz,
świecie, spójrz w ich oczy! Te dzieci zostały zabite przez rosyjską armię.
Maksim Dudnik (6 lat) zmarł w Izium 22 marca - został śmiertelnie ranny
przez rosyjski pocisk. W wyniku ataku rakietowego w Umanie zginęły 23 osoby, w
tym sześcioro dzieci"
Kolejny slajd: "To jest mały Vlad z Buczy. Przyniósł konserwę na grób swojej matki. Takich przydomowych grobów są tysiące".
Gdyby żyli dzisiaj:
* Janusz Korczak, który miałby w Domu Sierot dzieci uchodźców z Ukrainy, zapewne napisałby esej - Jak kochać dziecko w czasie wojny.
* Maria Łopatkowa - zapewne napisałaby książkę "Pedagogika dziecka zranionego serca".
Profesor A. Lawrinenko otworzył w ukraińskiej pedagogice "front walki" o dzieci, których serca zostały poranione wojną. Swój referat zakończył dwiema fotografiami: ta z prawej strony slajdu w prezentacji przedstawia szczęśliwego nauczyciela szkoły średniej w wolnej Ukrainie na rok przed wojną (2021), zaś po lewej stronie są ci sami uczniowie, którzy uczą się z nim on line w warunkach podziemnych, bez światła.
