Kiedy Rada Doskonałości Naukowej organizuje
szkolenie poświęcone procedurom awansowym w nauce, to czyni to bezpłatnie,
w trosce o kadry akademickie, w tym także o tych uczonych, którym zostaną
powierzone funkcje recenzentów czy członków komisji doktorskich lub
habilitacyjnych. Zachęcam kadry uczelni, dyrektorów instytutów, przewodniczących rad dyscyplin
naukowych do skorzystania z zaproszenia na szkolenie, gdyż będą w jego trakcie poruszane sprawy, które wydają się oczywistymi, a w praktyce takimi nie są.
Szkolenie
odbędzie się z zakresu tematyki dotyczącej postępowań o awans naukowy. Odbędzie
się ono dnia 13 marca 2023 r. w Auli Starej Biblioteki Uniwersytetu
(Warszawa, ul. Krakowskie Przedmieście 26/28), w godzinach 11:00 – 16:00. W
jego ramach przewiduje się m.in.:
Wystąpienie
prof. dr. hab. Grzegorza Węgrzyna Przewodniczącego Rady Doskonałości
Naukowej na temat procedur w postępowaniach w sprawie nadania stopnia
doktora, doktora habilitowanego i tytułu profesora;
Wystąpienie
Artura Woźniaka Kierownika Działu Rozwoju Kadr Naukowych Biura Rady
Doskonałości Naukowej na temat zmian w przepisach dotyczących postępowań o
awans naukowy oraz regulaminów podmiotów doktoryzujących i habilitujących;
Wystąpienie
prof. Bronisława Sitka Sekretarza Rady Doskonałości Naukowej na temat
orzecznictwa sądów administracyjnych w sprawach nadawania stopni naukowych i
tytułu profesora.
Czasami
narzekamy na brak przepływu informacji z tego typu szkoleń czy spotkań z
ekspertami, którzy mogą odnieść się do powyższych problemów z racji rozpoznania
ich w skali ogólnopolskiej, a nie tylko jednostkowej czy uczelnianej. Brakuje
poważnych rozmów, analiz, które skutkowałyby większą samoświadomością
proceduralną, ale także merytoryczną (w tym metodologiczną).
Wprawdzie
na tzw. "rynku pozarządowych inicjatyw" pojawiają się szkolenia
dotyczące szkolnictwa wyższego czy nauki, ale są one odpłatne, w wielu
przypadkach bardzo wysoko, zaś ich zapowiedź niesie z sobą przesadzone
obietnice. Prowadzący komercyjne spotkania przedstawiają istotne kwestie tak,
jakby one rzeczywiście były oczywiste, niepodważalne. Tytuły takich szkoleń
brzmią obiecująco, ale nijak mają się do rzeczywistości, która nie podlega
prywatnym wykładniom autorytetów nauki.
To,
o czym będą mówić za wniesioną opłatę szybko rozczaruje uczestników/słuchaczy
szkolenia, bowiem nie zdają sobie sprawy z tego, że nie są to ani obowiązujące,
ani też powtarzalne, implementowane przez setki osób będących członkami komisji
doktorskich, habilitacyjnych czy podejmujących się ocen wniosków profesorskich.
One ich nie tylko nie znają, ale też znać nie muszą, a co dopiero mówić o
zastosowaniu czyichś prywatnych poglądów.
Otrzymujemy
wówczas usługę, która jest niewiele warta z punktu widzenia intrasubiektywnych
postaw i procesów recepcji treści czyichś osiągnięć naukowych oraz
nieuchwytnych i niewymiernych uwarunkowań dokonywania ich oceny. Podobnie jest
z zapewnieniami o tym, jak przygotowywać wnioski na granty czy publikacje do
znaczących wydawców.