Demagogiczne, populistyczne zarządzanie szkolnictwem

 

 

 

Zastanawiam się nad nad tym, jak długo jeszcze będziemy tolerować w polskim szkolnictwie publicznym demagogię i pozoranctwo? Ile jeszcze lat musi upłynąć, ile jeszcze pseudoministrów edukacji będzie niszczyć ustrój szkolny, a wraz z nim strukturalne warunki realizacji procesu kształcenia, by nastąpiła wreszcie zmiana zorientowana na inwestowanie przez państwo w rozwój młodych pokoleń??? 

Na nic zdają się prace uczonych, których badania, studia i analizy są przecież finansowane ze środków publicznych, skoro sprawujący władzę od 1997 roku postanowili w ogóle nie uwzględniać wiedzy naukowej, a więc racjonalności kognitywnej, technicznej i emancypacyjnej do wspomagania rozwoju dzieci i młodzieży, ba, do autentycznego inwestowania także w oświatę dorosłych, bo poziom analfabetyzmu w Polsce jest coraz bardziej widoczny i dotkliwy nie tylko na szczeblach władzy, w obsadach centralnych instytucji itd.

Dopóki młode pokolenie nie przeprowadzi radykalnej, rewolucyjnej zmiany w naszym kraju, która w dziedzinie oświaty powinna być przecięciem pępowiny monopartyjnego nią zarządzania na rzecz usytuowania edukacji w centrum wszystkich innych reform w naszym państwie, a zatem traktowanej jako DOBRO WSPÓLNE, PONADPARTYJNE, OGÓLNOSPOŁECZNE, to będziemy z każdym kolejnym rokiem tkwić w tym nonsensownym , skutkującym stratami kryzysie społeczno-kulturowym.

Skoro jest polityczna i społecznie potrzebna zgoda w Polsce na to, by radykalnie zwiększyć nakłady państwa na obronność militarną kraju i Europy Zachodniej, to musi być równolegle pełna akceptacja na ten sam zakres OBRONY ALFABETYZACYJNEJ, a zatem i kulturowej naszego społeczeństwa. Analfabeci nie obronią naszych granic, bo będą jak w przypadku rosyjskich agresorów jedynie mięsem armatnim. 

Polska potrzebuje nie tylko elit dla gospodarki, innowatyki technologicznej, komunikacji cyfrowej ze wszystkimi zagrożeniami i korzyściami tej ostatniej, potrzebujemy nie tylko perfekcyjnie wykształconych kadr  w służbie zdrowia i bezpieczeństwa, odpowiedzialnych i suwerennych w swych decyzjach profesjonalistów w sądownictwie, ale nie osiągnie tego, jeśli nadal będzie niszczony fundament, jakim jest EDUKACJA, WYKSZTAŁCENIE.          

Polacy! Wyjdźcie z tych swoich ideologicznych baniek i zacznijcie myśleć o tym, jaką przyszłość oferuje socjopatologiczna i psychopatologiczna polska szkoła publiczna, którą zamierzacie swoimi wyborami podtrzymać w imię tego, czy ktoś jest z waszej bańki! Doprawdy, nie zmienią stanu polskiej edukacji obecni politycy, którzy jej kosztem chcą ponownie dostać się do Sejmu, do Europarlamentu, do władz samorządowych, bo myślą i działają na rzecz własnego interesu. Zdążą przepisać majątek na współmałżonkę/-a,  zanotują na plakatach wyborczych demagogiczne hasełka, by edukacja nadal była taką jak dotychczas.    

ONI już się dorobili, a mają już rozbudzony "apetyt na czereśnie", na "wisienki na torcie".  Co zrobić, by to nasze dzieci dorobiły się wiedzy, umiejętności, rozwinęły swoje zainteresowania, talenty, uzdolnienia, by czuły się w szkole bezpiecznie i były w niej dowartościowane, docenione, by uzyskały w niej wsparcie. TO SZKOŁA POWINNA ZMIENIAĆ SIĘ DLA DZIECI A NIE DZIECI MAJĄ DOSTOSOWYWAĆ SIĘ DO PSEUDOSZKOŁY.

 

Ukraińskie wyróżnienia dla polskich pedagogów

 

Przybyła do Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie delegacja władz Narodowej Akademii Nauk Pedagogicznych Ukrainy przekazała informację o wyróżnieniu przez redakcję ukraińskiego miesięcznika Narodowej Akademii Nauk Pedagogicznych Ukrainy "Edukacja i Społeczeństwo" (Osvita i Suspilstvo") polskich pedagogów tytułem: 

"AUTOR ROKU - 2022"  

prof. dr hab. Piotr Kostyło  - Przewodniczący Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego;

 

dr Katarzyna Nowosad - adiunkt w Katedrze Pedagogiki Pracy i Andragogiki UMCS w Lublinie;  

 

prof. dr hab. Bogusław Śliwerski - profesor Uniwersytetu Łódzkiego; 

 Високоповажний Пане Професоре Богуслав Сліверський, почесний доктор Національної академії педагогічних наук України!    Від імені президента НАПН України Василя Кременя висловлюємо Вам сердечну вдячність за велику науково-аналітичну і публікаційну діяльність на міжнародному рівні, спрямовану на наближення Перемоги України у страшній російській війні проти нашої держави. Опубліковані Вами статті, рецензії та інші матеріали несуть усьому світу добре слово про Україну, про мужність Збройних Сил України та українського народу у виборюванні  незалежності нашої держави. Дуже дякуємо Вам за участь в Урочистому засіданні Сенату Академії спеціальної педагогіки імені Марії Гжегожевської 24 травня цього року. Дякуємо Вам також за публікацію на американському порталі Ukrainian American Long Island. НАПН України високо оцінює Ваш великий творчий доробок. Після нашої Перемоги у цій страшній війні з радістю запросимо Вас до Києва, Вінниці, Харькова, Львова та інших міст на наші наукові конференції та інші заходи. 

З глибокою повагою і вдячністю, 

Нелля Ничкало 

dr Dorota Jankowska  - adiunkt w Zakładzie Kulturowych Podstaw Pedagogiki i Pedagogiki Ogólnej Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie.

 

'OSOBOWOŚĆ ROKU - 2022' 

prof. dr hab. Agnieszka Cybal-Michalska - dziekan Wydziału Studiów Edukacyjnych UAM w Poznaniu i przewodnicząca Komitetu Nauk Pedagogicznych PAN. W wydaniu nr 1-2/2023 jest też opinia w języku ukraińskim o mianowaniu p. Profesor członkinią zagraniczną  Narodowej Akademii Nauk Pedagogicznych Ukrainy. 

Polscy pedagodzy zostali wyróżnieni za ubiegłoroczną pracę naukową podejmującą problematykę pedagogicznych kontekstów i wymiarów wojny w Ukrainie. Opublikowane w 2022 roku publikacje naukowe tak naszych naukowców, jak i kilkunastu laureatów tego wyróżnienia dotyczą także naukowców i pedagogów ukraińskich uczelni. Już na pierwszej stronie tego pisma znajduje się fotografia "Pedagogicznej elity Ukrainy".  Polscy pedagodzy zostali zatem wyróżnieni w tak znaczącym gronie dla nauk pedagogicznych Ukrainy. 

  

Profesor Ryszard Bera doktorem honoris causa Narodowej Akademii Nauk Pedagogicznych Ukrainy

 

Czas okrutnej wojny w Ukrainie sprawił, że zasłużony dla Narodowej Akademii Nauk Pedagogicznych Ukrainy prof. dr hab. Ryszard Bera, profesor nauk społecznych, pedagog, kierownik Katedry Pedagogiki Pracy i Andragogiki Uniwersytetu Marii Curie Skłodowskiej w Lublinie odebrał z rąk Prezydenta Narodowej Akademii Nauk Pedagogicznych Ukrainy  Dyplom Doktora Honoris Causa NANP w Warszawie z rąk Prezydenta tej Akademii prof. Wasyla Grygorowicza Kremienia i Sekretarz Generalnej NANP Ukrainy prof. Nelly Nyczkało. 

Było to możliwe dzięki temu, że do stolicy przyjechała delegacja profesorów NANP z jej władzami,  która - jak pisałem wczoraj - uczestniczyła w uroczystości nadania godności doktora honoris causa Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie Prezydentowi NANP prof. Wasyl Grygorowiczowi Kremieniowi. Mieliśmy zatem w pedagogice obu państw dwoiste święto dwóch doktorów honorowych.   

Prof. dr hab. Ryszard Wojciech Bera (ur. 1.05.1957 w Opatowie) jest profesorem na Wydziale Pedagogiki i Psychologii Uniwersytetu Marii Curie Skłodowskiej, pełniąc w latach 2008-2016 przez dwie kadencje funkcję dziekana. Od 2006 r. kierował Zakładem Andragogiki, a obecnie jest kierownikiem Katedry Pedagogiki Pracy i Andragogiki. Dodatkowo pracuje od 2004 roku do chwili obecnej na stanowisku profesora w Uniwersytecie Przyrodniczo-Humanistycznym w Siedlcach.

Profesor ma za sobą 30 lat czynnej służby wojskowej w pionie społecznym w Siłach Zbrojnych Rzeczpospolitej Polski, gdzie pełnił wiele odpowiedzianych funkcji zarówno w jednostkach liniowych, jak i w sztabach Sił Powietrznych. Zakończył ją w 2007 roku w stopniu pułkownika Wojska Polskiego na stanowisku szefa sekretariatu Wiceministra Obrony Narodowej do spraw społecznych. Praca w Wojskowym Ośrodku Oświatowym Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej w Warszawie stała się zaczynem Jego pasji naukowo-badawczej, bowiem interesował się kształtowaniem kompetencji społecznych kadry dowódczej polskiego wojska, w tym szczególnie personelu lotniczego i kształcącego oficerów wychowawczych. Po obronie pracy doktorskiej opublikował dwie rozprawy monograficzne: „Sytuacja zawodowa pilotów wojskowych (Warszawa 1993) i „Stosunek pilotów wojskowych do wykonywanego zawodu i środowiska służby (Warszawa 1994).

W 1999 roku R. Bera został członkiem zespołu badawczego w dęblińskiej ”Szkole Orląt”, gdzie w wyniku prowadzonych badań naukowych opublikował kolejną monografię pt. „Wizerunek współczesnego pilota wojskowego (Warszawa 1999). Stopień doktora habilitowanego uzyskał w 2003 r. na Wydziale Pedagogicznym Uniwersytetu Warszawskiego na podstawie pozytywnej oceny ogólnego dorobku naukowego i przedłożonej dysertacji habilitacyjnej pt. Postawy zawodowe pilotów wojskowych w procesie restrukturyzacji polskich sił powietrznych”. 

Tytuł Profesora Ryszard Bera otrzymał w 2013 roku. Od 2006 roku jest związany naukowo z Uniwersytetem Marii Curie Skłodowskiej w Lublinie, który jest jego podstawowym miejscem pracy. W latach 2008-2016 został wybrany dziekanem Wydziału Pedagogiki i Psychologii Uniwersytetu Marii Curie Skłodowskiej ukierunkowując społeczność akademicką na bliską współpracę z uniwersytetami na Ukrainie oraz z Narodową Akademią Nauk Pedagogicznych Ukrainy.

Jego dorobek naukowy ma charakter interdyscyplinarny, wyróżniając się konsekwencją w łączeniu teorii z praktyką, jest znakomicie udokumentowany trzema ważnymi monografiami naukowymi oraz bogatym w liczne inne rozprawy z zakresu andragogiki międzykulturowej. Są to takie prace, jak: „Aksjologiczny sens pracy a poczucie jakości życia młodych emigrantów polskich” (UMCS, Lublin 2008), „Emigranci polscy w nowym środowisku pracy” (UMCS 2011) i „Poczucie odpowiedzialności zawodowej osób migrujących zarobkowo. Perspektywa pedagogiczna” (UMCS Lublin 2012). 

Wyróżniony Profesor jest też współautorem znakomitej rozprawy pt. „Dystans społeczny emigrantów polskich wobec „obcych” i „innych” (współaut. Mariusz Korczyński) Wyd. UMCS Lublin 2012, gdzie prezentują wyniki badań ważnych dla pedagogiki problemów społeczno-kulturowych Polaków zamieszkujących w Anglii. Jego rozprawy naukowe uwzględniają nie tylko kwestie poznawcze, ale także etyczne i prakseologiczne edukacji osób dorosłych.

Umiejętność organizowania współpracy naukowo-badawczej, talent organizacyjny sprawiają, że podejmuje się nie tylko ważnych funkcji menadżerskich w uniwersytecie, a był kandydatem na rektora UMCS, ale organizując konferencje międzyuczelniane, ogólnokrajowe i międzynarodowe, a tym z uczonymi z Ukrainy, dbał o wydanie efektów wspólnych obrad, dyskusji i wyników badań. 

Opublikował bowiem jako współautor lub współredaktor m.in. takie rozprawy, jak: „Dystans społeczny emigrantów polskich wobec Obcych i Innych”(2012), „Wyrównywanie szans rozwojowych dzieci i młodzieży zagrożonej wykluczeniem społecznym”, (2011); „Wielka emigracja zarobkowa. Wyzwania dla edukacji” (2010), „Młodzież wobec współczesnych zagrożeń w życiu społecznym. Wyzwania dla pedagogiki bezpieczeństwa (2019). O warsztacie metodologicznym Profesora świadczy nie tylko wszechstronna analiza danych empirycznych, ale i wykorzystanie do analiz ilościowo-jakościowych zaawanasowanych procedur analiz statystycznych.

Prof. Ryszard Bera, dr h.c. NANP Ukrainy podejmuje w swoich badaniach naukowych jeden z najważniejszych dla skutków globalizacji i zmian cywilizacyjnych problem emigracji zarobkowej oraz zagrożeń związanych z bezpieczeństwem osób dorosłych w kontekście szans na ich dalszy rozwój zawodowy i osobisty. Jako znakomity uczony ma wyjątkowe osiągniecia w kształceniu studentów i młodych pracowników naukowych. Wypromował bowiem 23 doktorów nauk społecznych w dyscyplinie pedagogika, ponad 400 magistrów pedagogiki i ok. 90 licencjatów. 

Uczestniczy też jako recenzent w przewodach naukowych na stopień doktora doktora habilitowanego nauk społecznych oraz opiniuje wnioski na tytuł naukowy profesora w tej dziedzinie nauk. Był też organizatorem tak prestiżowej w środowisku pedagogicznym w Polsce - XXV Letniej Szkoły Młodych Pedagogów Komitetu Nauk Pedagogicznych PAN w Kazimierzu Dolnym w dniach 12–17 września 2011 oraz organizatorem IX Polsko-Ukraińskiego/Ukraińsko-Polskiego Forum Naukowe „DROGI I BEZDROŻA EDUKACJI W OKRESIE PANDEMII COVID-19” IX українсько-польський/польсько-український науковий форум «ДОРОГИ І БЕЗДОРІЖЖЯ ОСВІТИ В УМОВАХ ПАНДЕМІЇ COVID-19»  w dniach 11-12 maja 2022 roku.

Nasi Przyjaciele z Ukrainy od kilkunastu lat mogą liczyć na instytucjonalne i osobiste wsparcie Profesora w upowszechnianiu ich osiągnięć naukowych w Polsce tak w formie publikacyjnej jak i konferencyjnej, seminaryjnej, warsztatowej. Profesor R. Bera jest niejako ambasadorem ukraińskich naukowców w Polsce czyniąc wszystko, co tylko jest możliwe, by byli w naszym kraju znaczącymi partnerami do wymiany naukowo-dydaktycznej. 

Serdeczne gratulacje dla naszego Doktora Honoris Causa NANP Ukrainy! 

źródło noty w języku ukraińskim o nadaniu godności Doktora Honoris Causa prof. Ryszarodwi Berze: