Odszedł doktor honorowy m.in. Akademii Pedagogki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej - wybitny humanista, wykładowca i polityk Prof. Szewach Weiss

 

Wczoraj zmarł profesor Szewach Weiss, profesor wizytujący Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie od 2008 roku. Studenci pedagogiki i socjologii , doktoranci mieli wielkie szczęście do spotkań z tak wybitnym politykiem, humanistą, nauczycielem akademickim, który potrafił w niezwykle ujmujący sposób zainteresować problematyką filozofii życia, pokojowej kultury współżycia narodów, ale i historią narodu żydowskiego w toku dziejów nie tylko okresu II wojny światowej i holocaustu.

Profesor był wzorem uczciwości polityka,  o co tak trudno w czasach, kiedy ważniejsza od dobra wspólnego stała się nieetyczna walka o władzę. Protestował przeciwko nieuczciwym dziennikarzom, publicystom i politykom różnych krajów na świecie, którzy ośmielali się zakłamywać historię pisząc o polskich obozach zagłady. 

Spotykając Profesora  w APS można było doświadczyć jego niezwykłej serdeczności, ciepła, empatii, tolerancji i autentycznej troski o każdą istotę ludzką, bez względu na jej problemy życiowe, dysfunkcje, słabości, różnice kulturowe itp. W dialogu pokazywał możliwości wychodzenia z każdego kryzysu. Nie bez powodu w 2012 roku został uhonorowany najwyższą godnością akademicką doktora honoris causa Akademii Pedagogiki Specjalnej. Tak ta wyjątkowa na świecie Uczelnia podkreśliła w biografii politologa najważniejsze fakty: 

Absolwent Wydziału Nauk Politycznych Uniwersytetu w Jerozolimie i Wydziału Prawa Uniwersytetu w Tel-Awiwie, twórca Wydziału Mediów na Uniwersytecie w Hajfie, doktor filozofii w dziedzinie nauk politycznych Uniwersytetu w Jerozolimie.

Urodził się 5 lipca 1935 roku w Borysławiu, w żydowskiej rodzinie kupieckiej. Beztroskie dzieciństwo dramatycznie przerwała wojna. Wraz z rodziną ukrywał się i dzięki pomocy Polaków. Rodzinie Weissów udało się przetrwać. Potem zamieszkali w Gliwicach, Wałbrzychu i Głuszycy, w której młody Szewach uczył się w szkole żydowskiej. 

W 1946 roku rodzina Weissów postanowiła przedostać się do Palestyny przez Czechosłowację, Austrię i Włochy, skąd udała się statkiem w dalszą podróż. W tym czasie ONZ ogłosiła decyzję o utworzeniu państwa Izrael. Po zdaniu matury Szewach Weiss służył w Izraelskich siłach zbrojnych. Po odbyciu studiów we wspomnianych uniwersytetach realizował działalność publiczną.

Był członkiem Rady Miejskiej Hajfy (1969-1981) i Komitetu Centralnego Izraelskiej Partii Pracy (1977-1999). W roku 1981 został posłem do Knesetu, któremu przewodniczył w latach 1992-1996. Kneset delegował go również do Rady Europy, w której pracował w latach 1984-1999. W latach 2001-2004 przewodniczył Światowej Radzie Yad Vashem. W latach 2000-2004 ambasador Izraela w Polsce. 

Związany z Wydziałem Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, w którym prowadził wykłady z historii i polityki Izraela. Od 2008 roku, na wspomnianym wydziale UW Kierownik Centrum Badań nad Współczesnym Izraelem.

Z Akademią Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej łączą Profesora kilkuletnie związki - od 2008 roku jest Profesorem Wizytującym.

Profesor Szewach Weiss jest laureatem wielu prestiżowych nagród i odznaczeń, m.in. w 2004 roku otrzymał z rąk prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego Krzyż Wielki Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej, został uhonorowany przez ministra Radosława Sikorskiego odznaką honorową „Bene Merito”. Należy też wymienić nagrodę za tolerancję przyznaną przez Ruch Piękny Izrael (1995 r.), nagrodę Amitaia za uczciwość w służbie publicznej (1996 r.), nagrodę Brata Alberta (1998 r.).

Profesor Weiss został odznaczony Honorowym Obywatelstwem Miasta Kalisza, Miasta Płońska i Miasta Wałbrzycha. W 2006 roku otrzymał doktorat honoris causa Uniwersytetu Wrocławskiego, a w 2011 roku doktoraty honoris causa Uniwersytetu Warszawskiego i Uniwersytety Medycznego w Łodzi. W 2008 roku uhonorowany członkostwem Międzynarodowej Kapituły Orderu Uśmiechu.

Jedną z współautorskich książek Szewach Weiss postanowił poświęcić tak ważnym w polityce i wychowaniu kategoriom, jak naród, flaga i  tożsamość. 

Wśród autorów dwóch tomów rozmów jest także mój ówczesny doktorant, a obecnie znany już czytelnikom bloga dr Michał Paluch, który napisał artykuł pt.  „W kiedy(m)iejscu” wieszamy flagę?  Fenomenologia kolorytów tożsamości (na)rodowej. Dialogi oikologiczne Szewacha Weissa i Michała Palucha".  Tak w nim uzasadnia swoje spotkania z Mistrzem: 

Moje spotkania z Szewachem, wzbogacone czytaną równocześnie literaturą o tożsamości i pamięci żydowskiej i ich kosmopolitycznej wizji ładu społecznego (światowego), nabierają sensu badawczego, kiedy uświadamiam sobie, o jak poważne wartości toczy się nasza wymiana myśli.

Żegnamy Profesora - PEDAGOGA HOMO AMANS, którego jedna z maksym życiowych  brzmiała: 

WOLĘ LUDZI, KTÓRZY PATRZĄ SERCEM NA DRUGIEGO CZŁOWIEKA, MYŚLĄ SERCEM, NIŻ TAKICH CZYSTYCH INTELEKTUALISTÓW.

                                                                                   (źródło foto) 

Pamiętamy o Jego dokonaniach i osiągnięciach naukowych, łącząc się w bólu z Rodziną i Najbliższymi!     

PEDAGOGIKA NA WYDZIALE NAUK O WYCHOWANIU UNIWERSYTETU ŁÓDZKIEGO ZASŁUŻENIE MA KATEGORIĘ "A"

 

Władze Uniwersytetu Łódzkiego otrzymały z Ministerstwa Edukacji i Nauki potwierdzenie, że odwołanie zostało pozytywnie rozpatrzone i PEDAGOGIKA na Wydziale Nauk o Wychowaniu UŁ ma kategorię A.  

Trudno, by było inaczej. Łódzka szkoła PEDAGOGIKI ma trzy silne filary:

I - to EDUKACJA ALTERNATYWNA na poziomie międzynarodowym, którą zapoczątkowały na światowym poziomie międzynarodowe konferencje "Edukacja alternatywna - dylematy teorii i praktyki", wykłady i publikacje (w tym przekłady na język polski) rozpraw znakomitych uczonych, które ukazały się z mojej rekomendacji, często z wprowadzeniem do polskiego przekładu, redakcją naukową:

*  nurtu pedagogiki humanistycznej (Arthur Brűelmeier, Wilfried Lippitz, Hubertus von Schoenebeck, Andreas Pehnke, Erich Dauzenroth, Volker Edlinger, Kristian Kunert, Jűergen Roth, Jaroslav Balvín);  

      

* pedagogiki reformy (Hein Retter, Volker Buddrus, Jűrgen Roth, Karel Rýdl, Harald Ludwig, Jiři Prokop, Johannes Kiersch); 

      

* filozofii wychowania (Gerald L. Gutek, Friedrich W. Kron, ),  

 

* teorii socjalizacji młodzieży i dorosłych (Hartmut M. Griese, Horst Stukenberg), 

* pedagogiki komparatystycznej (Christopher Day, Stephan Ball, Olaf Axel-Burow, Noelle Fredefon, Ettore Gelpi, Jan Prucha),  

 

* pedagogiki psychologicznej (Alena Valiśova, Jolana Manniova, Marie Bratska); 

drugi nurt - to pedagogika społeczna, będąca kontynuacją linii pokoleniowej od Heleny Radlińskiej przez Irenę Lepalczyk i Ewę Marynowicz-Hetkę, a teraz Mariusza Granosika.    

Koncentruję uwagę na tym pierwszym filarze, bowiem jestem jego współtwórcą i kreatorem dzięki znakomitej współpracy międzynarodowej, którą kontynuujemy po moim powrocie na UŁ od 2015 roku. Kontynuatorką edukacji konstruktywistycznej jest dr hab. Monika Wiśniewska-Kin, której projekt w sferze edukacji przedszkolnej jest  znaczącym wkładem w zmianę w pedagogice wczesnej edukacji. 

Naszymi Mistrzami byli Profesorowie: 

KAROL KOTŁOWSKI 

RYSZARD WIĘCKOWSKI 

OLGA CZERNIAWSKA

Dziękujemy Mistrzom za pokazanie nam drogi zmian w edukacji i dla edukacji oraz okazane wsparcie. Dziś potwierdziliśmy, że ich praca z nami miała sens.    

Trzeci , jakże znaczący nurt osiągnięć naukowych łódzkiej pedagogiki - tworzy pedagogika twórczości, zarówno w wymiarze historycznym i komparatystycznym, jak i szkolnym. Wśród jej kreatorów są profesorowie Mirosława Zalewska-Pawlak i Krzysztof J. Szmidt. 

Warto dostrzec osiągnięcia naukowe historyków wychowania i oświaty, którzy kontynuują szkołę badań prof. Eugenii Podgórskiej i Tadeusza Jałmużny, a koncentrują się głównie na badaniach placówek opiekuńczo-wychowawczych i czasopiśmiennictwa okresu II Rzeczpospolitej (doktorzy habilitowani: Iwonna i Grzegorz Michalscy, Beata Szczepańska, Joanna Sosnowska, Aneta Bołdyrew, zaś z łódzkiej szkoły andragogicznej prof. Olgi Czerniawskiej - jej twórczy kontynuatorzy pod kierunkiem prof. Elżbiety Kowalskiej-Dubas. 

Mój wpis jednak koncentruje się na moim zespole współpracowników, którzy dzisiaj prowadzą ciekawe badania, zarówno z zakresu biografistyki pedagogicznej (prof. UŁ Magda Karkowska), pedeutologii (dr Renata Góralska), edukacji europejskiej (dr Joanna Leek, Marcin Rojek, Małgorzata Kosiorek), edukacji dla zrównoważonego rozwoju (dr hab. Aneta Rogalska-Marasińska) i pedagogiki komparatystycznej (doktorzy: Arleta Suwalska i Dominik Chojnowski). 

Jest zatem znakomity zespół i nadzieja na utrzymanie nie tylko kategorii A, ale może i uzyskanie wyższej. 

Nie tylko dziekanaty, rektoraty mogą pracować zdalnie

Jak informuje Kancelarii Prezydenta RP Andrzeja Dudy została podpisana nowelizację Kodeksu pracy, która wprowadza na stałe do przepisów pracę zdalną. To oznacza, że powoli możemy i powinniśmy przygotowywać się do tego, by administracja szkolnictwa wyższego pracowała zdalnie. Być może najpierw przez jeden-dwa- trzy dni w tygodniu, a w końcu codziennie. 

Zaoszczędzone będą dzięki temu środki publiczne na pokrycie kosztów energii elektrycznej, gazu i wody.  Pracownicy, którym umożliwi się taką formę wykonywania zadań, a już zostały opanowane stosowne procedury w naszych uczelniach, powinni mieć jednak znacząco podwyższone wynagrodzenia, gdyż to ich gospodarstwa domowe zostaną obciążone kosztami eksploatacji sprzętu elektronicznego, w tym także wzrosną ich rachunki za dostawę energii elektrycznej. Konieczne będzie przekazanie służbowego/uczelnianego sprzętu do pracy w domu.

Jeśli nie nastąpi poprawa powyższych warunków, to w wyniku niezadowolenia pracowników administracji, uczelnie mogą przejść na obsługę przez wyspecjalizowane firmy. Dzięki temu znacznie obniżą swoje koszty. Czeka nas zatem poważny problem, bowiem pozytywne strony pracy zdalnej, która musi być elastyczna i odpowiedzialna, sprawdzalna i egzekwowalna, mogą zostać osłabione innymi czynnikami, głównie lokowanych w środowiskach domowych pracowników. 

Nie każdy pracownik ma w domu warunki ku temu, by mógł wykonywać obowiązki zawodowe w formie zdalnej. Jednak dla wielu kobiet-matek możliwość pracy zdalnej pozwoli na szybszy powrót do pracy po okresie macierzyńskim. Ciekaw jestem, jak będzie rozwijać się ta forma pracy zawodowej? Naukowcy wykonują ją już od trzech dekad hybrydowo.