Rektorzy kolejnej kadencji

Ustawa Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce już jest nowelizowana, chociaż jej obowiązywanie zaczęło się z dniem 1 października 2018 r. Zbliżają się wybory rektorów, a ci będą mianować dziekanów i pozostałe kadry kierownicze w uczelniach państwowych, toteż trzeba zabezpieczyć dla "swoich" odpowiednie miejsca.

W Sejmie procedowany jest właśnie poselski projekt przedwyborczy, który nie obejmuje najważniejszych kwestii dla chaosu, jaki powstał w szkolnictwie wyższym i w nauce, ale staje się kluczowy dla kandydatów na rektorów.


Poselski projekt ustawy o zmianie ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce dotyczy Art. 1 w ustawie z dnia z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce wprowadzając następującą zmianę:


1) po art. 20 wprowadza się art. 20a w brzmieniu:

„Art. 20a. Wymagania określonego w art. 20 ust.1 pkt 7 ustawy nie stosuje się wobec kandydata na rektora na kadencję 2020-2024, który pełnił tę funkcję w bezpośrednio poprzedzającej kadencji (2016-2020).”

Art. 2
Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

No i już wiemy, o co chodzi. Jak zwykle o tworzenie prawa pod konkretne osoby. A oto ideologia, jaką dorobiono do tej zmiany:

"Ustawa z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce zakłada ograniczenia wiekowe dla kandydatów na rektora, formułując wymagania określone w art. 20 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 24 ust. 1 ustawy dotyczące nieukończenia 67. roku życia do dnia rozpoczęcia kadencji. Taka regulacja uniemożliwia kandydowanie obecnym rektorom, pełniącym funkcje po raz pierwszy a którzy w roku 2020 będą mieli ukończone 67 lat.

Stanowisko ustawodawcy w kwestii ograniczeń wiekowych bardzo radykalnie zmienia dotychczasową regulację w zakresie możliwości ubiegania się o objęcie funkcji rektora. Na marginesie należy zauważyć, że obecna regulacja znaczenie odbiega od projektu ustawy w tym zakresie przedstawionego środowisku akademickiemu przez Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego.

Rektorzy uczelni pełniący obecnie funkcję w drugiej kadencji, niezależnie od określonych wymogów dla kandydatów dla rektora, ze względu na zakaz pełnienia funkcji więcej niż dwie kadencje nie będą mogli ubiegać się o reelekcję i z taką świadomością obejmowali również funkcję rektora w momencie rozpoczęcia urzędowania, bowiem obecna regulacja w tym zakresie nie odbiega od dotychczasowych regulacji.

Sytuacja odmienna następuje w przypadku rektorów pełniących tę funkcje po raz pierwszy. Tracą oni możliwość ponownego ubiegania się o objęcie funkcji a jednocześnie są zobowiązani do wprowadzenia Uczelni w nową rzeczywistość kreowaną przez ustawę. Powszechny jest pogląd o bezprecedensowości i skali proponowanych zmian w wszystkich obszarach szkolnictwa wyższego. Obecni rektorzy "pierwszej kadencji" brali czynny udział w konsultacjach w przekonaniu że są współautorami proponowanych zmian w systemie szkolnictwa wyższego i że to oni mają przynajmniej możliwość ich wdrażania w swoich szkołach wyższych. Rektorzy "pierwszej kadencji" będą zobowiązani do wprowadzenia nowego modelu zarządzania uczelnią, w tym w zakresie organizacyjnym ale przede wszystkim personalnym.

Projekt powoduje pozytywne skutki społeczne.
Projekt nie powoduje kosztów po stronie budżetu państwa.
Projekt nie powoduje skutków finansowych po stronie jednostek samorządu terytorialnego.
Projekt jest zgodny z prawem Unii Europejskiej."

To teraz przyjrzyjcie się drodzy czytelnicy uważnie, o których to rektorów chodziło obecnej partii opozycyjnej wobec władzy (PSL i SLD).

Redakcja "Przeglądu Pedagogicznego" zachęca do czytania i publikowania rozpraw naukowych

Od nowego roku akademickiego prezentuję czasopisma pedagogiczne, które znalazły się w wykazie MNiSW z odpowiednią liczbą punktów. Szczególnie ważne są dla mnie te periodyki, z którymi jestem związany jako ich stały czytelnik, a zdarza się, że i autor artykułów i recenzji. Przegląd Pedagogiczny znajduje się w ogłoszonym przez Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego 18 grudnia 2019 roku wykazie czasopism pod numerem 27996. Oznacza to, że za artykuł opublikowany na jego łamach autor otrzyma 20 punktów.

Kieruję zatem do pedagogów, refleksyjnych i transgresyjnych nauczycieli oraz doktorantów zaproszenie redaktora naczelnego prof. Romana Lepperta do współpracy z periodykiem, który on tak charakteryzuje:

Przegląd Pedagogiczny jest czasopismem naukowym, wydawanym staraniem Wydziału Pedagogiki Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy. Czasopismo pomyślane zostało jako płaszczyzna wymiany myśli i prezentowania dorobku naukowego przez polskich (i nie tylko) pedagogów.

Mimo że tytuł Przegląd Pedagogiczny ukazywał się w przeszłości (w latach: 1882-1905, 1917-1925, 1970-1975), nie jest naszym zamiarem zawłaszczanie istniejącej tradycji. Od 2007 roku wydajemy nowe pismo o zasięgu ogólnopolskim, które odzwierciedla stan dyscypliny naukowej, jaką jest pedagogika, a także stymuluje nowe kierunki badań, ważne z punktu widzenia praktyki społecznej.

Czasopismo jest półrocznikiem, dotychczas zostały opublikowane 24 numery periodyku, w których ukazało się ponad 300 artykułów w działach takich, jak: studia i rozprawy, z badań, dyskusje i polemiki, esej naukowy, debiuty naukowe, recenzje. Przyjmujemy, że pedagogika to dziedzina nauki zajmująca się badaniem szeroko rozumianych procesów edukacyjnych oraz uwarunkowań dyskursu edukacyjnego. Stąd naszym zamysłem jest zwłaszcza publikowanie raportów z badań, których przedmiotem są różne procesy edukacyjne (zarówno te organizowane celowo, jak i te, które przebiegają spontanicznie, w sposób niezamierzony) oraz toczące się współcześnie dyskursy edukacyjne.

Tak określony przedmiot pedagogiki sprawia, że traktujemy ją jako dyscyplinę otwartą, bez kompleksów, świadomą swojej interdyscyplinarności. Przyjmujemy, że edukacja stanowi swoiste „laboratorium" dla socjologicznych, psychologicznych czy filozoficznych koncepcji, a pedagogika dobrze nadaje się do badania zachodzących w tym „laboratorium" procesów.

Nie preferując żadnej subdyscypliny pedagogicznej, zachęcamy do współpracy autorów pragnących przedstawić oryginalne zagadnienia, nowe ujęcia, a także kontrowersyjne poglądy, które mogą inspirować dyskusję i przyczynić się do rozwoju wiedzy pedagogicznej. Czekamy na opracowania prezentujące wyniki badań empirycznych, kwestionujące powszechnie podzielane przekonania, inicjujące spory metodologiczne, stawiające pytania o istotę pedagogicznej wiedzy, jej źródła, sposoby jej zdobywania, oczekiwania co do uzyskiwanych odpowiedzi.

W latach 2019-2020 realizujemy – w ramach realizowanego przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego programu „Wsparcie dla czasopism naukowych” – projekt mający na celu umiędzynarodowienie czasopisma, który zaowocuje m.in. publikowaniem części artykułów w języku angielskim oraz ich indeksowaniem w bazach danych o zasięgu międzynarodowym. Zapraszamy do współpracy zarówno autorów, jak i recenzentów, których zaangażowanie sprawi, że Przegląd Pedagogiczny stanie się jeszcze bardziej znaczącą płaszczyzną wymiany myśli naukowej z zakresu pedagogiki.

Zachęcamy także do odwiedzin strony internetowej czasopisma, na której można znaleźć wszystkie informacje na jego temat oraz wszystkie opublikowane dotychczas teksty.

Zainteresowani mogą zajrzeć na stronę Archiwum, na której jest dostęp do treści półrocznika od pierwszego jego numeru wydanego w 2007 r. aż po najnowsze wydanie.

Wypaleni nauczyciele niszczą dziecięce serca do nauki

Nie wiem, czy ktoś jeszcze pamięta spot reklamowy jednej z telefonii komórkowych, w którym główną rolę odegrała nauczycielka usiłująca w czasie przerwy międzylekcyjnej rozmawiać na szkolnym korytarzu przez telefon komórkowy. Hałas był tak wielki, że wydarła się na rozradowanych i rozkrzyczanych uczniów: "CISZAAAAAA!!!"

Niektórzy nauczyciele szkół podstawowych nie wytrzymują już nerwowo nie tylko korytarzowego hałasu, ale w ogóle UCZNIOWIE PRZESZKADZAJĄ IM W PRACY. Najlepiej, jakby w ogóle nie przychodzili do szkoły. Skoro jednak już przychodzą, to mają być cicho, grzeczni, posłuszni, uniżono-dyszący i przepraszający, że ośmielili się czegoś nie nauczyć, że czegoś nie wiedzą, nie rozumieją, nie potrafią.

To skandal. Tacy uczniowie powinni być wychłostani na korytarzu, a że jest to niedozwolone w polskim prawie, to są biczowani zwierzęcym wprost wydzieraniem się niektórych nauczycielek na nich. Są wśród wypalonych, zaburzonych emocjonalnie i psychicznie nauczycielek takie postaci, które jeszcze miewają odrobinę samoświadomości i samokontroli, bo jak już wykrzyczą się przed uczniami, to zaczynają im się tłumaczyć, że to z powodu ich ignorancji, głupoty, niewiedzy, nieodrobienia pracy domowej czy niezgłoszenia się do odpowiedzi.

Jak jednak dzieci mają zgłaszać się do odpowiedzi, skoro już samo sformułowanie pytania i wydanie go w tonacji mającej ich porazić, mają zgłaszać się czy włączać do analizy werbalnej jakiegoś problemu. Przecież to strach się odezwać, bo jak który ś powie źle, to pani tak się na niego wydrze, tak go sponiewiera przed klasą, żeby mu się odechciało! No, a jak nikt się nie zgłosi, to taka zaburzona nekrofilka wystawi wszystkim jedynki!

Ma władzę! Ma stopnie! Niech sobie szczeniaki nie myślą, że im odpuści! Niech się trzęsą ze strachu, niech lęk sponiewiera ich dusze, bo tu ona rządzi i decyduje o tym, kto jest kim i na co zasługuje! Tak, tak, takich nauczycieli trzeba by nagrywać, filmować i kierować wnioski do komisji dyscyplinarnej, tyle tylko że oni i tak wrócą do szkoły, do tej samej klasy, bo... nie ma kto ich zastąpić.

Będą nadal wydzierać się na uczniów, bo już nie potrafią inaczej. Są tak głęboko sfrustrowani, zranieni, dotknięci jakimiś uwarunkowaniami, na które uczniowie nie mają wpływu, ale są OFIARAMI, zakładnikami TOKSYCZNYCH NAUCZYCIELEK lub NAUCZYCIELI, że nie potrafią zachowywać się inaczej. To ukryci KACI DZIECIĘCYCH DUSZ, NISZCZYCIELE SENSU UCZENIA SIĘ.