Pośpiech w awansie naukowym jest złym doradcą

Przewodniczący Centralnej Komisji Do Spraw Stopni i Tytułów - prof. dr hab. inż. Kazimierz Furtak opublikował w dn. 30 kwietnia 2019 r. Komunikat dotyczący przyporządkowania uprawnień uczelni i szkół wyższych do nowej klasyfikacji dziedzin i dyscyplin naukowych. Jest to ważna aktualizacja danych, bowiem wiele jednostek akademickich albo utraciło uprawnienia, albo są one zawieszone czy ograniczone z mocy prawa.

Do końca września 2019 r. nie będzie można w całym kraju wszczynać postępowań na stopnie naukowe, natomiast procedowane będą te przewody doktorskie i postępowania na stopień doktora habilitowanego czy na tytuł naukowy profesor, które zostały wszczęte zgodnie z obowiązującym prawem do 30 kwietnia 2019 r. W ostatnich dwóch miesiącach nastąpił radykalny przyrost wniosków o wszczęcie przewodów doktorskich, ale i o wszczęcie postępowań habilitacyjnych oraz profesorskich. Tylko w dziedzinie nauk humanistycznych i społecznych jest ich już ponad tysiąc.

Każda zmiana obowiązującego prawa i wynikających z niego procedur rodzi niepokój, toteż rady jednostek akademickich będą miały nie lada problem z analizą i oceną osiągnięć naukowych kandydatów do stopni lub tytułu naukowego profesora. Odczuwa się wewnątrzśrodowiskowe presje na nadawanie przez rady wydziałów czy instytutów niektórym kandydatom stopni "za zasługi, staż pracy, koleżeństwo", a nie za rzeczywiste dokonania naukowe.

Dochodzi już do tak paradoksalnych i patologicznych zarazem sytuacji, że wnioskująca o odmowę nadania stopnia doktora habilitowanego komisja habilitacyjna, w której wynik głosowania wyniósł 6 za odmową, brak głosów przeciwnych i wstrzymujących się, zderza się w czasie posiedzenia rady wydziału z atakiem na jej członków i krytyką ich recenzji oraz opinii celem uzasadnienia konieczności nadania koleżance stopnia doktora habilitowanego.

Członkowie rad takich jednostek zaprzeczają tym samym własnej wiarygodności naukowej i etyce pracownika naukowego. Nie wiedzą lub też cynicznie głosują za nadaniem stopnia naukowego osobie, która ma trzy czy dwie recenzje negatywne osiągnięć naukowych, deprecjonując zarazem równie negatywne opinie członków komisji. Widać tego typu presje także w sytuacji, kiedy rada wydziału czy instytutu głosuje zgodnie z wnioskiem komisji habilitacyjnej, a habilitant mimo to odwołuje się do Centralnej Komisji.

Są jednak przypadki odwrotne, swoistego rodzaju zmowy środowiskowej na rzecz podważenia rzeczywistej wartości naukowej dokonań kandydata tylko dlatego, że zachodzi w jego środowisku różnica stanowisk paradygmatycznych, światopoglądowych, a nawet politycznych czy ma miejsce ukryty konflikt personalny. Od tego jest organ centralny, by w takich przypadkach dostrzec pozamerytoryczne oceny, które skutkowały krzywdzącą doktoranta czy habilitanta oceną.

Do grudnia 2020 r. Centralna Komisja będzie rozpatrywać odwołania od uchwał rad wydziałów czy instytutów m.in. w powyższych sprawach.

Nauki społeczne po I fazie nauczycielskiego strajku

Socjolodzy od dawna zastanawiają się nad tym, jak to się stało, że społeczny ruch robotniczego protestu, jakim stała się dziesięciomilionowa Solidarność w latach 1980-1989 odszedł w latach 1993-2019 od własnych korzeni, od wartości, które legły u jego podstaw? Co się stało z obliczem prowadzenia walki z reżimem bez stosowania przemocy, kiedy samu jej się doświadczało, na rzecz włączenia się niektórych liderów Solidarności w dobie odzyskanej suwerenności politycznej w struktury poligarchiczne, a więc zatroszczenia się o siebie, o własną nomenklaturę? Dlaczego SOLIDARNOŚĆ nie znosi samorządności, bo to, że centralistyczna władza oświatowa jej nie chce, to jest już od lat oczywiste?

Jestem przekonany, że socjolodzy już analizują działania zdradzieckiego wobec całego środowiska nauczycielskiego Związku, by opisać i zrozumieć działania, które kładą się cieniem na cały Związek w trakcie wielomiesięcznych przecież rozmów z rządem, kierowania do społeczeństwa sygnałów o lekceważeniu przez władze państwowe nauczycieli, a nawet wejścia w spór zbiorowy z władzą i symulowania rzekomo solidarnej aktywności w strajku.

Zapewne prawoskrętni socjolodzy będą prowadzić badania o samosprawdzającej się hipotezie nad działalnością Związku Nauczycielstwa Polskiego i Federacji Związków Zawodowych w tym wielomiesięcznym sporze z władzą, który nie został zakończony, ale trwa w fazie zawieszenia.

Studenci dziennikarstwa, nauk o polityce czy psychologii społecznej mają doskonały materiał do krytycznej analizy dyskursu obejmującego relacje między władzą a liderami komitetów strajkowych. Dawno nie mieliśmy tak bogatego materiału dokumentalnego, filmowego, fotograficznego, memowego, graficznego (socjologia wizualna!), który można podać naukowej analizie, by móc lepiej wyjaśnić studentom jeszcze przed wyborami jesiennymi do Sejmu, who is who oraz na czym polegają niegodne praktyki ww komunikacji władzy ze społeczeństwem i na odwrót.

Socjologia musi powrócić do pytań o podmiotowość jednostki, suwerenność profesjonalisty, centralizm, autorytaryzm, samorządność, manipulację, partycypację, wolność wyboru, wolność słowa,działanie pozorne, zaangażowanie, itp. Pedagodzy zaś będą musieli ponownie zastanowić się nad tym, jak edukować młode pokolenia do godnego życia w państwie prawa, społeczeństwie otwartym, pluralistycznym lub też do stawiania oporu, wyrażania niezgody na pozbawianie lub ograniczanie praw: dziecka, człowieka, obywatela.

Dobrze się stało, że pojawił się w sieci materiał dla nauczycieli wspomagający ich w radzeniu sobie z sytuacją rzekomej porażki. Powinien być znacznie wcześniej opublikowany, ale to tylko świadczy o tym, że to nie strona strajkująca ukrywała rzeczywiste powody własnych działań, a strona rządowa.

Nie po raz pierwszy obywatele, w tym także nauczyciele mogli przekonać się, jak szybko niszczy się poziom zaufania do władzy, która kłamie, manipuluje opinią publiczna. Podobnie było za poprzednich rządów. Nie bez powodu Polska zajmuje ostatnie miejsce wśród państw OECD jako posiadająca najniższy kapitał społeczny.

Nauczyciele! Jesteśmy z Wami! - to stanowiska środowisk akademickich

Dla akademickich środowisk nie ma znaczenia fakt zawieszenia przez FZZ i ZNP akcji strajkowej nauczycieli. Coraz częściej docierają do mnie uchwały rad wydziałów, nie tylko pedagogicznych, które są aktem solidarności z nauczycielami szkolnictwa publicznego.

Jak pisał wybitny socjolog francuski, a zarazem zagraniczny członek Polskiej Akademii Nauk Alain Touraine w swojej rozprawie o fenomenie Solidarności:

"Prawda jest taka, że na ruch społeczny miały wpływ różne czynniki: siła i słabości przeciwnika, lecz także rodzaj panujących warunków ekonomicznych, ale to, co było ważniejsze, to rodząca się zdolność łączenia obrony konkretnych ludzkich celów z walką o ogólne zasady życia społecznego" (Solidarność. Analiza ruchu społecznego 1980-1981, Gdańsk: Europejskie Centrum 2010, s.23).

Ten właśnie etos zdradziły władze Oświatowej Sekcji NSZZ "Solidarność" w czasie minionych, ale niezakończonych strajków nauczycielskich! Pan Proksa już nie pamięta, albo wyparł z wiedzy o Solidarności, że ten ruch i ten związek zawodowy walczył odpowiedzialnie, a nie koniunkturalnie o sprawy społeczne, a nie tylko pracownicze.

"Każdy bierze na siebie ciężar całego ruchu - każdy angażuje się w Solidarność całym swoim ja, a jeśli wszyscy lub prawie wszyscy noszą znaczki Solidarności, znaczy to, że wszyscy działają, nawet w najdrobniejszych swych poczynaniach i gestach, w imieniu całości" (tamże, s. 296)).

Oto kilka takich uchwał, o których warto wiedzieć, bo 1 września strajk zostanie odwieszony:

Rada Wydziału Nauk o Wychowaniu Uniwersytetu Łódzkiego podjęła na posiedzeniu w dniu 25 kwietnia 2019 r. uchwałę w sprawie poparcia strajku nauczycieli. Rada Wydziału poparła oczekiwania nauczycieli dotyczące poprawy kondycji materialnej zawodu nauczycielskiego, gdyż uznaje je za istotny element funkcjonowania całego systemu edukacji w Polsce.

***

Uchwała Rady Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Gdańskiego w sprawie poparcia dla strajkujących nauczycieli z dnia 25.04.2019

Rada Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Gdańskiego wyraża pełne poparcie dla wszystkich głosów środowiska akademickiego solidaryzujących się ze strajkującymi nauczycielami. Rozumiemy nauczycielską determinację. Mają prawo walczyć o godność swojego zawodu, a więc i godne wynagrodzenie za pracę. Etos, poświęcenie i misja nie mogą być rodzajem klatki, w której zamyka się tę grupę zawodową po to, by nie mogła upominać się o materialne docenienie swojej pracy. Odwoływanie się do nauczycielskiego poczucia obowiązku i odpowiedzialności przy równoczesnym wymuszaniu zgody na finansową dyskryminację jest wyrazem jawnej hipokryzji i lekceważenia.

Równocześnie protestujemy przeciwko podważaniu nauczycielskich kwalifikacji poprzez tworzone naprędce regulacje prawne, w wyniku których uprawomocnia się niekompetentne komisje egzaminacyjne i niekompetentne klasyfikacje uczniów. Od nauczycieli zależy przyszłość dzieci, młodzieży, nauki, przyszłość całego społeczeństwa i narodu. Jaka ona będzie, skoro zobowiązania wobec edukacji i nauczycieli traktuje się jako zobowiązania pośledniego, by nie rzec, ostatniego miejsca w hierarchii społecznej?

Nauczyciele! Jesteśmy z Wami! Walczycie o jakość naszej wspólnej przyszłości!

***

Rada Wydziału Filologicznego UŁ solidaryzuje się ze strajkującymi nauczycielami w Polsce i z ich postulatami oraz przyjmuje ze zrozumieniem decyzję związkowców o zawieszeniu strajku z dniem 27.04.19 do września br., traktując ten akt jako wyraz racjonalności i troski o dobro uczniów. Jednocześnie pragniemy zaprotestować przeciwko niskim standardom uchwalania prawa dotyczącego przeprowadzania matur, poniżaniu godności zawodu nauczycielskiego oraz niszczeniu delikatnej tkanki systemu oświaty w Polsce, wcześniej zdewastowanego nieprzemyślanymi zmianami w szkolnictwie. Potrzebna jest publiczna debata nad jakością i kierunkami rozwoju polskiej edukacji.

***

Uchwała Rady Wydziału Nauk Pedagogicznych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu z dnia 24 kwietnia 2019 r. w sprawie poparcia postulatów strajkowych pracowników oświaty. Rada Wydziału Nauk Pedagogicznych UMK wyraża poparcie dla postulatów strajkowych pracowników oświaty. Stoimy również na stanowisku, że oświacie potrzebna jest zmiana modelu kształcenia, który będzie wspierał rozwój indywidualny i społeczny zarówno ucznia jak i nauczyciela. Jako eksperci od edukacji oferujemy pomoc w pracach nad przygotowaniem takiego projektu.

***

WYDZIAŁ STUDIÓW EDUKACYJNYCH ROZUMIE POWODY PROTESTU NAUCZYCIELSKIEGO

Wiadomość, opublikowana 15-04-2019

Od 8. 04. 2019 r. Wydział Studiów Edukacyjnych na prośbę JM Rektora Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu wspiera pracowników UAM podczas strajku nauczycieli organizując zajęcia dla dzieci przedszkolnych oraz uczniów w wieku 7-12 lat. Dzieci pracowników UAM w godzinach 8.00-14.00 mają okazję uczestniczyć w warsztatach, zabawach integracyjnych, grach terenowych, wykładach prowadzonych przez wykładowców, doktorantów i studentów Wydziału. Władze WSE, pracownicy, doktoranci i studenci dają tym samym wyraz solidarności z nauczycielami, którzy walczą o godność dla wykonywanego przez nich zawodu.

Nasi pracownicy i studenci wspierają również nauczycieli uczestnicząc w egzaminach ósmoklasistów, egzaminach gimnazjalnych. Studenci Wydziału angażują się w pomoc strajkującym nauczycielom biorąc udział w inicjatywach organizowanych przez instytucje kulturalne np. Teatr Polski w Poznaniu - opiekując się dziećmi i uczestnicząc wspólnie z nimi w warsztatach zorganizowanych przez pracowników Teatru. Odpowiadamy na prośby instytucji edukacyjnych, a nasi studenci - przyszli nauczyciele nie szczędzą sił i zaangażowania by wspierać swoich starszych kolegów w trudnych dla nich dniach.

***
Stanowisko Rady Wydziału Pedagogicznego Uniwersytetu Warszawskiego w sprawie bieżącej sytuacji w oświacie z dn. 30.04.2019

Szanowna Pani

Anna Zalewska

Minister Edukacji Narodowej

Szanowna Pani Minister,

z rosnącym niepokojem obserwujemy przedłużające się napięcie i brak perspektywy porozumienia między przedstawicielami władzy a strajkującymi nauczycielami. Niepokój budzi zarówno chaos panujący w systemie oświaty, jak i sposób traktowania zawodu nauczyciela. Zdecydowanie popieramy postulaty płacowe nauczycieli. Wymaga się od nich wysokich kompetencji i wypełnienia szczególnej misji społecznej proponując jednocześnie niskie, nieadekwatne do wysokich wymagań wynagrodzenie, odbiegające istotnie od zarobków w innych zawodach o porównywalnym znaczeniu społecznym a także od standardów państw europejskich o zbliżonym do naszego poziomie gospodarczym. To na władzach państwowych spoczywa obowiązek rozwiązania kryzysowej sytuacji w oświacie. Apelujemy o spełnienie postulatów nauczycieli i niepogłębianie kryzysu w polskim szkolnictwie.

Wzywamy również do rezygnacji z fasadowych, służących celom politycznym sposobom organizacji debaty nad edukacją, bez przygotowania merytorycznego i bez zaproszenia do udziału w niej uznanych specjalistów. To środowiska szkolne oraz rzetelni badacze edukacji powinni w spokoju decydować o celach i procesach istotnych dla polskiej edukacji. Szukanie rozwiązań korzystnych dla systemu edukacji powinny poprzedzić analizy wyników badań, obserwacji praktyków, namysł nad doświadczeniami innych krajów, które podjęły wysiłek doskonalenia swojego systemu oświaty.

Wypracowanie dobrych rozwiązań dla polskiej szkoły, a przede wszystkim dla dzieci i młodzieży na różnych etapach edukacji wymaga czasu, spokoju, namysłu i skupienia się nad argumentami merytorycznymi. Nie osiągnie się tego w warunkach sporu, napięcia, głębokiej przepaści między stronami konfliktu i braku gotowości do kompromisu. Mając na względzie dobro kolejnych pokoleń uczniów, apelujemy o jak najszybsze uspokojenie atmosfery w szkolnictwie i podjęcie rzetelnych rozmów na temat skutków wprowadzonych dotychczas reform i kierunku zmian, które będą służyły poprawie jakości polskiej oświaty. Wydział Pedagogiczny Uniwersytetu Warszawskiego jest gotowy na merytoryczną dyskusję z przedstawicielami szkół, ekspertami ze środowisk akademickich i samorządowych oraz administracji oświatowej o przyszłości polskiej edukacji.

Gwarantem pozytywnych zmian w polskim systemie szkolnym i promotorami wysokiej jakości edukacji: demokratycznej, autonomicznej i różnorodnej koncepcyjnie są cieszący się uznaniem społecznym i zaufaniem, zmotywowani i zaangażowani nauczyciele. Inwestowanie w edukację, kształcenie nauczycieli oraz społeczne promowanie tego zawodu, także poprzez zapewnienie adekwatnych zarobków, powinno stać się priorytetem odpowiedzialnego za przyszłość swoich obywateli państwa.

***
Gromadzone są środki na "Fundusz Strajkowy". Oto numer konta:

13 1240 5934 1111 0010 8960 6877

Pamiętajmy o tych nauczycielach, którzy nie są członkami związków zawodowych, a przystąpili do strajku dla dobra naszych dzieci, by stać ich było na godne życie i środki pozwalające jak najlepiej przygotowywać się do lekcji i zajęć przedszkolnych czy pozaszkolnych. Nie każdy samorząd wypłaci nauczycielom środki rekompensujące ich straty z tytułu udziału w strajku.

Wpłaciłem na ten Fundusz i mam nadzieję, że moje koleżanki i koledzy akademicy także pomogą w ten sposób tym nauczycielom, których rząd postanowił zniszczyć finansowo. Tak postąpiono z lekarzami-rezydentami. Powróciły formy niszczenia słusznie strajkujących przez władze określane we współczesnych naukach o polityce mianem "inaczej-niedemokratyczne" (za R. Markowski).

Pokażmy wielu wspaniałym nauczycielom, że zależy nam na tym, aby nie odchodzili z zawodu i walczyli o godność osobistą oraz profesjonalną, a tym samym także o jakość kształcenia i wychowywania młodych pokoleń.

Mam świadomość, że w tym zawodzie jest także margines toksycznych postaci, osób, które powinny być z niego z hukiem usunięte, ale istniejące rozwiązania prawne niestety chronią patologicznych sprawców w szkolnych murach. Ani poprzednie, ani obecna władza nie były i nie są zainteresowane wprowadzeniem rozwiązań pozwalających na wyeliminowanie ze szkół osób wypalonych, psychopatycznych, zdemoralizowanych.

O takich nauczycielach trzeba pisać, by wykluczać ich z naszej profesji. Trzeba przerwać tamę milczenia o nauczycielach, którzy nie są godni tej nazwy, ale służą każdej władzy za uzasadnienie rzekomego powodu nieopłacalności podwyższania płac i godnego ich traktowania. Jesteśmy zatem z nauczycielami, ale nie z ich karykaturą czy zaprzeczeniem.


(źródło fotografii i memów - Facebook)