Poświęciłem czas na analizę zestawienia wykazu czasopism punktowanych,
które podpisał - a także w którym dopisał niektóre periodyki - minister
Przemysław Czarnek. Imponująca.
PEDAGOGIKA przypisana do 1703 czasopism naukowych.
Niech nikt nie mówi, że nie ma możliwości publikowania swoich rozpraw
naukowych. Wiele czasopism ma tak szeroki profil naukowy, że pedagogika mieści
się niemal w większości z całego zbioru. To oznacza, że jesteśmy dyscypliną
naukową o niezwykle szerokich horyzontach, daleko możliwej implementacji idei
do praktyki.
Pedagogika jest bowiem w czasopismach otwartych na inżynierię biomedyczną, nauki farmaceutyczne, architekturę i urbanistykę, ekonomię i finanse, nauki o kulturze i religii, archeologię, filozofię, nauki socjologiczne, psychologię, nauki o zdrowiu, nauki o kulturze fizycznej, nauki medyczne, nauki o komunikacji społecznej i mediach, nauki prawne, nauki o zarządzaniu i jakości, prawo kanoniczne, geografię ekonomiczno-społeczną i gospodarkę przestrzenną, językoznawstwo, informatykę techniczną i telekomunikację, nauki o polityce i administracji, nauki o sztuce, literaturoznawstwo, historię, nauki o bezpieczeństwie, nauki biologiczne, nauki... . WOW.
Wszędzie mogą publikować teksty z pedagogiki zgodnie z retoryką Lecha Wałęsy - Nie chcę publikować, ale muszę albo redakcja jest ZA a nawet PRZECIW.
Sięgając do ministerialnego, bo pozanaukowo stworzonego wykazu czasopism naukowych, zaczynamy zastanawiać się, w którym z nich nasz artykuł powinien (o ile mógłby) zostać opublikowany?
Periodyków dla pedagogów o najwyższej
punktacji, a więc liczącej się w administrowaniu finansami w szkolnictwie
wyższym (w tym premiami), jest niewiele. Czasopism dla pedagogiki jest:
200 pkt. - 46
140 pkt., - 104
100 pkt. - 208
Tu listę należy zamknąć. Wszystko, co poniżej, naukowe już nie jest.
Łącznie zatem na 1703 periodyków,
cenione będą artykuły wydane w co najmniej jednym z 358 czasopism.
Mamy wybór? Mamy. Tyle tylko, że te czasopisma nie są wydawane w Polsce, ale
poza granicami kraju, w różnych krajach Europy, a nawet szerzej, bo zachodniego
świata.
Cóż pozostaje tym naukowcom, którzy nie odnajdą w tym wykazie i powyższej skali pisma, które odpowiadałoby ich problematyce badawczej, osiągnięciom naukowym, ale i wymaganiom redakcyjnym wydawców? Muszą doskonalić swój warsztat pisarski, opanować strukturę i dobór treści w sposób odpowiadający redakcji wybranego periodyku i liczyć na szczęście, na miejsce w danym woluminie, na termin wydania, na fakturę itp.
Są jeszcze czasopisma naukowe ponoć mniej naukowe. Przypomina to trochę
dociekanie, ile jest cukru w cukrze? Profesor Hubert Izdebski wydał nawet
książkę pod tytułem "Ile jest nauki w nauce?"
Oczywiście, w czasopismach niżej punktowanych ponoć nauki jest mniej. Tak
wiec mamy periodyki za: 70 pkt. , 40 pkt. i 20 pkt. oraz pozostałe,
których nie wymienia się nawet z nazwy, bo i po co, skoro są nienaukowe -
zdaniem urzędników resortu oraz KEN.
Trudno, żeby minister P. Czarnek wraz z uległą mu i pozorujący jakościową
analizę naukowości czasopism naukowych Komitet Ewaluacji Nauki przyznał
wszystkim po 200 punktów. Mowy nie ma. Komitet Centralny Polskiej Zjednoczonej
Partii Redakcyjnej zlitował się nad polskimi naukowcami, przypisując np.
czasopiśmienniczej pedagogice następujący poziom nauki w nauce:
70 pkt - 296
40 pkt. - 319
20 pkt. - 720
Gdyby tylko analizować te dane statystycznie, to widać, że proporcje są
wyraźnie pseudonaukowe. Co to oznacza? Nie mniej, nie więcej, tylko ręczne,
polityczne, bywa, że i interesowne sterowanie całą punktacją.
Dyskusję na temat aspektów prawnych tego przedsięwzięcia, kulturowych, narodowych, światopoglądowych, osobistych tego procederu pozostawiam tym, którym chce się walczyć z wiatrakami interesowności władzy.
Uczymy młode pokolenie, że jak znajmy zostanie kiedyś ministrem czy wiceministrem (kazus b.wiceministra Szumowskiego), to "załatwi" 200 pkt czasopismu, które ktoś będzie wydawać lub w którym będzie chciał publikować. Nie o naukę tu chodzi. Wszyscy już to wiedzą, nie od dziś.