Chętnie przywołuję wiersze uczonych z różnych środowisk akademickich, by podkreślić, że wielu z nich dzieli się swoją wrażliwością w przestrzeni kultury a zarazem zwraca uwagę na związek między edukacją a naszym codziennym życiem.
Przywoływałem w blogu wiersze profesjonalnych poetów, a zarazem znakomitych uczonych, literaturoznawców np. prof. Danuty Muchy z Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach. Przed laty wzbudzała zachwyt wybitna poetka Irena Conti di Mauro, która nawiązywała w swojej twórczości do pedagogiki serca Marii Łopatkowaej oraz pedagogii Janusza Korczaka. Znakomitą poezją dzieciecą obdarza nas pedagog - dr Zofia Olek-Redlarska z Uniwersytetu w Białymstoku, ale pamiętamy też poezję dr Bronisławy Dymary z Cieszyna.
Jakże genialna jest poezja prof. Stanisława Leona Popka, jak i przywoływana przez mnie poezja prof. Antoniny Guryckiej, Tadeusza Kotarbińskiego, Lesława Pytki, Andrzeja Góralskiego, Adama Zycha, Czesława Kupisiewicza czy prof.UAM Marii Burtowy czy Mariusza Dembińskiego.
Moją uwagę zwróciły znakomite aforyzmy dr. Wojciecha Edmunda Zielińskiego, profesorów: Jana Szczepańskiego czy Krzysztofa Mikulskiego, a ostatnio wiersz o PESEL-u autorstwa prof. Bogdana Szczepankowskiego.
Nie byłoby Letnich Szkół Młodych Pedagogów Komitetu Nauk Pedagogicznych PAN bez corocznie pisanych limeryków przez jej uczestników, ale pod literackim protektoratem prof. Marii Dudzikowej, która zachwycała nas swoją twórczością.
Szczeciński oddział Związku Literatów Polskich organizuje rózne konkursy dla amatorów twórczości literackiej. Tegoroczna edycja konkursu "Twórcza iskra nadziei" przyjęła tę formułę ze względu na sytuację związaną z koronawirusem. Zainteresowani nadsyłali swoje teksty, zaś kapituła wyłoniła najlepsze.
Dzisiaj okazją do zaprezentowania jednego utworu stała się I nagroda w powyższej kategorii, jaką otrzymał profesor pedagogiki kultury, prowadzący badania w zakresie studiów kulturowo-edukacyjnych, metodologii badań jakościowych i choreologii w Instytucie Pedagogiki Uniwersytetu Szczecińskiego - Dariusz Kubinowski.
E-inwokacja
Sieci! Ojczyzno moja, ty jesteś jak
zdrowie.
Ile cię trzeba cenić, ten tylko się
dowie,
Kto cię stracił. Dziś wielkość twą w
całej ozdobie
Widzę i opisuję, bo hulam po tobie.
Internecie, co ludzi bronisz przed
zarazą
I wspólnotę ratujesz! Ty co świat
zakażon
Niebezpieczny kadrujesz z jego całym
ludem!
Mnie więźnia w domingu ratujesz
jakimś cudem
(Gdy ja spod maseczki z trudem
wielkim oddycham
W rękawiczkach między osobami
przemykam
Gdy strach i nadzieja mieszają mi
się w głowie
Jak mam dystans zachować kiedy ludzi
mrowie),
Wciąż marzę by powrócić na Sieciowe
łono
Internecie, jesteś krainą
utęsknioną
Do tych czatów grupowych, do tych
postów nowych,
Szeroko na facebooku w błysk
rozpowszechnionych;
Do tych maili i powiadomień
odebranych
Buźkami i fotkami hojnie
wzbogacanych.
Gdzie digitalny hiperlink przynosi
radość
Gdzie youtuberski plik wprawia w
wielką wesołość
Gdzie już prawie wszystko można
załatwić online
Z e-narzędziami ubarwić profilu design.