Nominacja profesorska dla Anny A. Odrowąż-Coates z Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie

 

POSTANOWIENIEM PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 4 sierpnia 2023 r. nr 115.9.2023 Prorektorka ds. rozwoju Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie - dr hab. Anna Antonina Odrowąż-Coates została mianowana profesorem w dziedzinie nauk społecznych, w dyscyplinie pedagogika. Zapewne wkrótce odbędzie się uroczystość wręczenia nominacji profesorom wszystkich dziedzin nauk, których osiągnięcia naukowe uzyskały rekomendacje Rady Doskonałości Naukowej na podstawie recenzji wybitnych rzeczoznawców odpowiednich dyscyplin naukowych.

Odnotuję w tym miejscu pokonane szczeble awansu naukowego, a pierwszym z nich było uzyskanie stopnia doktora nauk humanistycznych w dyscyplinie nauki o polityce, co nastąpiło na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Gdańskiego w 2005 r. Pani A.A. Odrowąż-Coates obroniła dysertację doktorską, którą przygotowała pod kierunkiem promotora - dr. hab. Mieczysława Guldy. Jej rozprawa zatytułowana: „Sytuacja kobiet aktywnych zawodowo w Polsce i we Włoszech” wyraźnie oscylowała na pograniczu badań komparatystycznych zarówno z politologii jak i andragogiki. W trzy lata później praca doktorska ukazała się drukiem.  

 

W 2016 roku  p. dr A. Odrowąż-Coates habilitowała się w dziedzinie nauk humanistycznych w dyscyplinie pedagogika. Przedłożyła wówczas jako główne osiągnięcie naukowe rozprawy dotyczące problematyki nierówności społeczno-edukacyjnych ze względu na płeć, etniczność i religię. Podmiotem habilitującym była Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie.  Rok wcześniej wydała w Oficynie Wydawniczej "Impuls" książkę habilitacyjną pt. Fatamorgana saudyjskiej przestrzeni społeczno-kulturowej kobiet (2015).    

     Znakomita znajomość języka angielskiego, współpraca międzynarodowa, uzyskane w krajowych i zagranicznych konkursach granty na badania własne, które zakończyły się kolejnymi rozprawami naukowymi, zaowocowała złożeniem wniosku o nadanie tytułu profesora.  Jej rozprawy mają charakter wybitny, są oryginalne badawczo i lokują polską pedagogikę porównawczą, międzykulturową w centrum światowych dyskursów naukowych. 

Warto dostrzec monografię zatytułowaną ,,Socio-educational factors and the soft power of language: The deluge of English in Poland and Portugal", która została wydana przez brytyjską oficynę Rowman & Littlefield jako efekt końcowy badań sfinansowanych przez Narodowe Centrum Nauki. 

 

Pani Profesor publikuje w tak znakomitych periodykach, jak "Education as Change", "Language, Discourse & Society" czy "Multiculturat Studies".  Prof. Anna Odrowąż-Coates prowadziła wykłady na uniwersytetach poza granicami kraju oraz była powoływana do recenzji awansów naukowych nie tylko w Polsce, ale także w USA, Kanadzie, Izraelu i Hiszpanii. Młode pokolenie naukowców ma zatem znakomity przykład twórczego i wiarygodnego zaangażowania w naukę Uczonej APS, która realizuje kolejne projekty badawcze. 

Gorąco polecam znakomite dzieła Profesorki, w tym najnowszą jej monografię z nurtu atutetnografii badawczej, która powstała na podstawie prowadzonych przez Nią dzienników z obserwacji i przeżyć w czasie pobytu w Arabii Saudyjskiej w latach 2010-2012. Jak pisze we wstępie do tej rozprawy:

Nie miałam jednak wcześniej odwagi do opublikowania jednego z wykorzystanych przeze mnie narzędzi badań, tj. obszernej części dzienników z podróży, które są de facto, w słownikowej nomenklaturze naukowej, dziennikami autoetnograficznymi. Moje obawy wiązały się z ujawnieniem siebie, odsłonięciem swojej pozycji, swoich przekonań, myśli, licznych uprzedzeń i nieuniknionego eurocentryzmu. 

Patrząc na dzienniki z perspektywy czasu, zauważam jeszcze wyraźniej powyższe cechy szoku kulturowego i wartość dodaną, jaką jest analiza pozycji badacza, umożliwiona przez ujawnienie moich zapisków z tamtej podróży, a byłam wtedy zupełnie inną osobą, mną bez całego bagażu doświadczeń kolejnych dziesięciu lat.      

Dzisiaj autoetnografia stanowi jedną z uznanych i cenionych metod badań społecznych. Gratuluję Pani Profesor jakże zasłużonej nominacji, która zaistniała niejako po drodze realizowanej przez Nią naukowej pasji badawczej. Przed nami zatem kolejne projekty badawcze,  książki oraz artykuły naukowe tej Uczonej.  

Codzienność oczami psychiatry

 

 

 

Nie, nie, to nie będzie post o psychiatrze, z którego pomocy miałbym korzystać, bo nie ma takiej potrzeby, ale o poglądach wybitnego czeskiego psychiatry Radkina Honzáka, z którym rozmawiała na temat codzienności Renata Červenková. Wywiadu udzielił po 50 latach wsłuchiwania się w ludzkie troski, problemy egzystencjalne, a jego książkowa edycja, której tytuł brzmi "Wszyscy żyjemy w domu wariatów" jest opatrzona dodatkowo przedzielającymi kolejne rozdziały cytatami, a nawet wierszami, które wprowadzają do treści rozmowy:

1.    Pacjenckie kłamstwa, doktorskie prawdy, i na odwrót („Nigdy nie mów „cholera”, dopóki pacjent  jest świadomy” – Zasada Stettnera adresowana do chirurgów).

2.    Kiedy dusza kłóci się z ciałem. 

(„Jakże godne wędrowanie,

gdy idą razem, dziwna rzecz

ciało me, jakże brzydkie,

i ma dusza, piękna pani.

Nie kłócą się, a przecież

każdy swoją prawdę chroni, 

zaś w tym cudnym wędrowaniu

wędrują razem aż do końca.

Skoro grzechu się nie ustrzegło

ciało me, brzydota,

tu ma dusza, dziwna rzecz,

płacze po niej bez ustanku… „

                                                         (Raoul Ponchon, s. 29)

3.    Proszę usiąść na kanapie! („Zawsze znajdą się Eskimosi, którzy przekażą obywatelom Konga poradę, jak mają postępować w czasie wielkich upałów” – Stanisław Jerzy Lec, s.45)

4.    Proszę wypisać mi Lexaurin, ten różowy! („Lek to taki produkt, który po wstrzyknięciu zestresowanym osobom wywołuje wiedzę naukową” – Zasada Metza, s.63).

5.    Złe przyzwyczajenia czy choroby? („Bułgarski współczynnik jest liczbą, którą koniecznie trzeba zwielokrotnić w uzyskanych wynikach badań, aby wykazać pożądany wynik” – Z naukowej prawdy, s. 83).

6.    Moc chorych („Powierzchnia skrzydeł ćmy ma 0,7 cm² i waży 1,2 g. Zgodnie z prawem aerodynamiki nie da się latać z takimi warunkami. Ćma tego jednak nie wie i najzwyczajniej lata. Róbcie tak jak ćma” – Rada skierowana do organizacji pomocowych, s.99).

7.    Przestępca papierowych pieluch („niektóre dzieci zachowują się tak, jak gdyby nie miały rodziców. To dlatego, że niektórzy rodzice zachowują się tak, jakby nie mieli dzieci” – Leonid Nikolajevič Andrejev, s.113).

8.    Machiavelli w nas („Jeśli w drzwiach powitało was dziecko buziakiem, to policzcie do dziesięciu a potem rozejrzyjcie się, co jest rozbite” – prawo Murphyego, s. 131).

9.    Psychopaci przy wiośle („Celem władzy jest władza” – George Orwell, s. 149).

10. Władcy  boskiego przyzwolenia („Gęś przeleciała przez ocean i gęsią została” – czeskie przysłowie, s. 161).

11.  Odchodzenie po czesku 

(„ A na koniec; co człowiek ma?

Samotną śmierć.

która rękami żywych

zakopie go w grobie”

                       Oldřích Mikulášek, s. 175).

12.  Początki mojej psychiatrycznej kariery i uwagi na jej końcu
(„Wierzę, że fantazja jest silniejsza od wiedzy,

Że mity mają większą moc niż historie,

Że sny są mocniejsze niż rzeczywistość,

Że nadzieja zawsze zwycięży nad doświadczeniem,

Że śmiech jest jedynym lekiem na smutek.

I wierzę, że miłość jest silniejsza niż śmierć”

Robert Fulghum, s. 191).

 

 

 

 

 

98 proc. obywateli Ukrainy wierzy w zwycięstwo nad raszyzmem

 

(źródło: https://www.facebook.com/fidelsukhonis/) 

Drodzy Czytelnicy,

mam świadomość, że trwająca już kilkanaście miesięcy wojna w Ukrainie może budzić zwątpienie co do jej dalszych losów także wśród tych, którzy z sercem, tym, jak chata bogata, przyjęli w naszym kraju miliony matek z dziećmi, osób starszych i schorowanych a pozbawionych poczucia bezpieczeństwa w wyniku napaści wojsk Federacji Rosyjskiej na ten kraj. Okrucieństwo raszystowskich formacji jest już częściowo zahamowane dzięki umożliwieniu dozbrojenia armii Ukrainy i wsparciu ludności cywilnej przez koalicję państw świata, które nie godzą się na tak podłe zabijanie obywateli suwerennego kraju i niszczenie jego infrastruktury. Jednak pomoc Ukrainie w każdej postaci i formie jest konieczna aż do odzyskania zajętych przez rosyjski terroryzm jej terytoriów oraz pociągnięcia do odpowiedzialności karnej zabójców ludności cywilnej.

Za zgodą autora zamieszczam nadesłany do prof.  Stefana Łaszyna list od Fidela Suchonisa, który jest wydawcą i redaktorem miesięcznika "Borysten". Pismo ukazuje się w mieście Dniepr na Ukrainie.  Autor wyraża w nim ból, cierpienie, ale i nadzieję na odzyskanie przez Ukrainę pełnej suwerenności jako kraj europejski. 

 „Za nami są już obchody Dnia Niepodległości Ukrainy, która jest teraz dosłownie przesiąknięta ofiarną krwią naszych obrońców i cywilnej ludności tego kraju. Nikt, nigdy nie zapomni obywateli zabitych przez raszystów tylko dlatego, że byli Ukraińcami. Nikt nigdy nie wybaczy tortur i upokorzenia, przez które przeszły tysiące Ukraińców!

Ukraina stanie się potężnym państwem demokratycznym w kręgu narodów europejskich, zaś totalitarna Rosja, zatruta faszystowską propagandą i zaciekłą nienawiścią wobec świata pozostanie na obrzeżach cywilizacji. Obecnie nasza Ojczyzna przechodzi najtrudniejszy sprawdzian, od którego zależy przyszłość naszego kraju i losy każdego z nas.

Mimo obecnej żałoby na Ukrainie większość nie traci wiary w zwycięstwo. Świadczą o tym podzielane opinie w 2023 roku, bowiem wierzy w nie 98% Ukraińców (1% respondentów odpowiedziało, że nie wierzy, a kolejny 1% – stanowili niezdecydowani). Dla porównania w styczniu 2022 r. wskaźnik ten wyniósł 56%. Co ważne, 97% obywateli ma pełne zaufanie do sił zbrojnych Ukrainy.

Zaszły w naszym kraju wystarczająco zauważalne zmiany także w poczuciu tożsamości narodowej: 94%  mieszkańców uważa się za obywateli tego kraju. Przypomnę, że w 2021 r. 76% obywateli miało takie poczucie tożsamości narodowej. Ponadto Ukraińcy zaczęli częściej rozmawiać w języku ojczystym w domu, w pracy i w szkole, ale także wyszukując potrzebne im informacje w Internecie. Ogólnie rzecz biorąc, wykorzystywanie języka ukraińskiego w codziennym życiu wzrosło o 22%.

Jak mówią ludzie z doświadczeniem życiowym, ale i młodzi, którzy dopiero wkraczają w dorosłe życie: „W obronie naszej Ojczyzny jesteśmy odważni, zjednoczeni, pielęgnując w naszych sercach żarliwą miłość wobec Ukrainy i nienawiść do wroga!” Siła i moc narodu ukraińskiego tkwi w naszej jedności! Dzięki temu, że jesteśmy zjednoczeni, nie damy się zastraszyć ani złamać!

Nasza niezłomność i wytrwałość w osiągnięcie naszego pierwotnego celu, jakim jest zbudowanie wolnej, odwołującej się do wiary, demokratycznej Ukrainy, zniszczy naszego odwiecznego wroga – Rosję. Ta wojna podważyła ​​na zawsze dominację rosyjskiej państwowości, która upada na oczach całego świata, a co za tym idzie, odsłoniła jej drapieżne, mizantropijne imperium, które zostało zbudowane na krwi i łzach podbitych ludów.

Wiemy, że w tej strasznej wojnie życie utraciło tysiące naszych obywateli, ale ona zakończy się naszym zwycięstwem. Odzyskamy wszystkie nasze terytoria, które zostały zajęte przez wroga. Odrodzimy się na nowo, odbudujemy nasze miasta i wsie, będziemy sadzić nowe ogrody i obsiejemy nasze pola. Przekształcimy straszliwe pustkowie, które pozostawiono po ataku Rosji na naszej ukraińskiej ziemi, w kwitnącą oazę. Niski ukłon kierujemy w stronę ludzi z obcych krajów, którzy pomagają zwyciężyć wroga. Dzięki takim ludziom nasze zwycięstwo jest nieuniknione. Jeszcze znajdzie się na wieżach Kremla żółto-niebieska flaga. Chwała Ukrainie! Chwała bohaterom!”