Akademicki rachunek prawdopodobieństwa

 

Pyta mnie jeden z profesorów - bowiem stwierdził po licznych rozmowach z Koleżankami i Kolegami, którzy są bardzo zajęci recenzowaniem różnych prac awansowych - jak to jest możliwe, że jego od grudnia ubiegłego roku nikt nie powołuje na recenzenta w postępowaniach awansowych. Od ostatniego wniosku na tytuł naukowy profesora, który zrecenzował negatywnie ( mimo nacisków, gdyż tam nie ma dorobku po habilitacji), dotychczas nie dostał NIC, zupełnie nic.

 

Nie wiem, dlaczego nie powołują tego profesora uniwersyteckie rady/komisje dyscyplin naukowych? Być może niektórzy są wyjątkowo zajęci recenzowaniem, bo koleżanki czy koledzy z w/w ciał  bardzo o to dbają. Ani Centralna Komisja Do Spraw Stopni i Tytułów, ani Rada Doskonałości Naukowej nie mają z tym nic wspólnego. 

 

Może ów kolega zobaczyć, kto wchodzi w skład owych komisji habilitacyjnych (w nowej procedurze było ich zaledwie 6 w ciągu minionego roku), by dostrzec, że niektóre rady nie przejmują się tym, kogo powołują w skład komisji. Konstytucja 2.0 zapewniła uczelniom autonomię. Niektórzy nadużywają wolności, ale to już nie jest nasza sprawa.     

Kiedy ów profesor zapytał: Czy jest jakiś powód takiego wykluczenia?

 

W przypadku pracy sekcji RDN jest to rachunek prawdopodobieństwa. Czy ktoś jeszcze pamięta ze szkoły średniej, z czym to się wiąże? To minister Jarosław Gowin, przy aplauzie środowisk akademickich, które reprezentowane były przez różne gremia i konferencje rektorów oraz wynik debat, konsultacji sprawił, że od 1 października 2019 r. w Radzie Doskonałości Naukowej został zainstalowany system losowania członków komisji habilitacyjnych oraz recenzentów w postępowaniach na tytuł naukowy profesora.  

 

Aż dziwię się, że w żadnej uczelni publicznej nie zainstalowano podobnego systemu, by zagwarantować rzekomy obiektywizm w powoływaniu kadr oceniających czyjeś osiągnięcia naukowe! Można byłoby w każdej radzie dyscypliny naukowej wykorzystać oprogramowanie do losowania członków komisji, by nikt nie miał do kogokolwiek pretensji, że jest wykluczany lub preferowany.  

 

Doświadczenia w zakresie procesu ewaluacyjnego są zróżnicowane, bo wniosków jest w jednych dyscyplinach niewiele, w innych dużo. Są takie dyscypliny naukowe, w których nie ma szans na to, by do systemu losującego wprowadzić nazwiska samych specjalistów, w dodatku o najwyższym poziomie naukowym, o niekwestionowanych osiągnięciach międzynarodowych i krajowych. Skąd ich wziąć?  

 

Socjometrysta od lat wylicza, z jaką nędzą kadrową mamy do czynienia w naszym kraju. Statystycznie wszystko można udowodnić. Dlaczego zatem nie odwołać się do LOSU, do wyboru maszyny losującej?  

 

Osobiście jestem z tego zadowolony, ponieważ już nikt więcej nie będzie mógł formułować nonsensownych zarzutów wobec członków RDN, że czymś lub kimś manipulują. Teraz wszystko zależy od maszynki do losowania.  Możemy wreszcie odetchnąć po latach zarzutów kierowanych wobec członków Centralnej Komisji Do Spraw Stopni i Tytułów. Spróbujcie teraz narzekać na probabilizm. 

 

Proponuję zatem zacząć testowanie od gier losowych. Wystarczy kupić los lub zagrać w totolotka, by przekonać się,  czy mamy szczęście lub pecha. Nie jest ważne, kim jesteśmy, jakie mamy kompetencje i osiągnięcia, bo maszynie losującej jest to obojętne.   

 

Ustawa Gowina - cytuję jej uzasadnienie: "zapewnia harmonijny rozwój kadr naukowych zgodnie z najwyższymi standardami".  W sprawie losowania można pisać skargi na Berdyczów. Wyjdzie na to samo. 

 

Zainteresowanym proponuję zainstalowanie w swoim smartfonie maszynki losującej, czyli generatora liczb losowych oparty na fizycznej emulacji. To jest coś więcej niż chybił-trafił z kolektury lotto. Za pomocą takiej maszynki możecie na własnym telefonie lub tablecie przeprowadzić losowanie ulubionej loterii liczbowej. 

 

Wylosowane liczby są naprawdę unikalne dzięki zastosowaniu fizycznej symulacji oraz możliwości ręcznego pomieszania kul przed losowaniem. Możecie mieszać kule ruszając telefonem lub poruszać je przemieszczając palcem po ekranie. Oczywiście w przypadku habilitacji losujemy 3 z 9, zaś w przypadku wniosku profesorskiego 5 z 15. 

 

Świetna zabawa.  Zastosujcie ten emulator w swoich organach kolegialnych! Zobaczycie, jak to działa. 

Komunikat Centralnej Komisji Do Spraw Stopni i Tytułów w sprawie pracy oraz podpisywania uchwał komisji habilitacyjnych

 

Na prośbę Biura CK i RDN, by upowszechnić w środowisku akademickim ważny komunikat, zamieszczam go poniżej.  Nie każdy bowiem zagląda na stronę obu organów. 

Komunikat nr 12/2020 - w sprawie pracy oraz podpisywania uchwał komisji habilitacyjnych

W związku z licznymi pytaniami środowiska akademickiego, które dotyczą procedury postępowań awansowych, w szczególności prac komisji habilitacyjnych w oparciu o tzw. „starą” ustawę (postępowania prowadzone w ramach działalności Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów) oraz w oparciu „nową” ustawę z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2018 r., poz. 85 z późn. zm.), uprzejmie informujemy, co następuje.

Komisje habilitacyjne w ramach prac Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów mogą prowadzić posiedzenia w formie zdalnej do dnia 31 grudnia 2022 roku. Z upływem wskazanego terminu niezakończone postępowania habilitacyjne podlegają umorzeniu. 

W przypadku prowadzenia posiedzeń w formie zdalnej zarówno uchwałę, jak i protokół może podpisać wyłącznie przewodniczący danej komisji habilitacyjnej. 

Rozwiązanie to zostało usankcjonowane przepisami w tzw. tarczy antykryzysowej 4.0: zgodnie z brzmieniem art. 67 pkt 1 ustawy z dnia 19 czerwca 2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami COVID-19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem COVID-19 (Dz. U. z 2020 r. poz. 1086 z późn. zm.) w art. 179 po ust. 2 dodano ust. 2a w brzmieniu: 

„2a. Uchwały podjęte przy użyciu środków komunikacji elektronicznej przez komisje i zespoły powołane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1 i 2, podpisuje odpowiednio przewodniczący komisji albo przewodniczący zespołu.”. 

Przepis ten odnosi się wprost do ust. 1 i 2 art. 179 ustawy z dnia 3 lipca 2018 r. Przepisy wprowadzające ustawę – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2018 r. poz. 1669 z późn. zm.). Należy dla jasności dodać,  że ustępy te normują postępowania o awans naukowy, które zostały wszczęte do dnia 30 kwietnia 2019 r., tj. w oparciu o przepisy ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki (Dz. U. z 2017 r. poz. 1789). Wskazany na wstępie przepis nie może być zatem przywoływany w postępowaniach, które wszczynane są od dnia 1 października 2019 r.

W odniesieniu do posiedzeń komisji habilitacyjnych prowadzonych w ramach Rady Doskonałości Naukowej, czyli procedowanych w oparciu o przepisy ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, należy zaznaczyć, że postępowania takie mogą odbywać się w formie zdalnej. Jednakże w obecnym stanie prawnym, możliwość jednoosobowego podpisywania dokumentów wytworzonych przez komisję habilitacyjną, której posiedzenie odbywa się w formie zdalnej, wymaga odpowiedniego uregulowania w uchwałach podmiotów habilitacyjnych, podjętych na podstawie upoważnienia zawartego w art. 221 ust. 14 tej ustawy.

Mając powyższe na uwadze, Rada Doskonałości Naukowej zwróciła się do podmiotów habilitujących o rozważenie możliwości wprowadzenia do przyjętych na podstawie przytoczonej podstawy prawnej odpowiednich regulacji, które umożliwią sprawne podpisywanie dokumentów wytwarzanych przez komisje habilitacyjne w toku postępowań w sprawie nadania stopnia doktora habilitowanego (uchwały i protokołu) przez przewodniczącego komisji. 

W ten sposób stworzona zostanie podstawa prawna, dająca możliwość podpisywania uchwały komisji habilitacyjnej oraz protokołu przez przewodniczącego tej komisji, a tym samym znacznie ułatwiająca zarówno przebieg postępowania, jak i zachowanie ustawowych przepisów dotyczących terminów tych postępowań.

Komunikat KNP -KOMITETU NAUK PRAWNYCH a nie pedagogicznych

 

Kiedy prezesem Polskiej AkademiiNauk był profesor Michał Kleiber udało się zobligowanie ówczesnego ministra nauki i szkolnictwa wyższego do tego, by ówczesny Komitet Ewaluacji Jednostek Naukowych przygotował swoje propozycje do wykazu czasopism naukowych , zaś by działająceprzy PAN komitety naukowe  wydelegowały grupę ekspertów w ramach poszczególnych dziedzin i dyscyplin  naukowych, które dokonają oceny jakościowej owego wykazu. 

Pisałem o tym procesie przed laty, gdyż sam pracowałem w takim zespole ekspertów. Niestety, ówczesna minister nie wyraziła zgody, żebyśmy w wyniku ekspertyz wysuwali jakiekolwiek wnioski mające skutkować albo zmniejszeniem słabemu naukowo periodykowi przypisanej liczby punktów, albo w ogóle wykluczyli pewne czasopisma z owego wykazu.

Patologia procedur zatem trwa od lat. Kontynuowana była przez Komisję Ewaluacji Naukowej i jest podtrzymywana przez kolejne ekipy tego resortu. Doszedł bowiem do wykazu czasopism kolejny wykaz - wydawców monografii naukowych. Ponownie zachowano patologiczną ścieżkę jego tworzenia, gdyż ewidentnie widać, że znalazły się w tym wykazie oficyny, które w ogóle nie wydawały dotychczas prac naukowych, ale popularnonaukowe, publicystyczne lub też znalazły się w tym wykazie wydawnictwa szkół wyższych,  w których produkuje się także buble naukowe. 

Przykładowo w wyższych szkołach zawodowych, które nie są szkołami akademickimi podtrzymano ich rzekomą renomę naukową wpisując ich wydawnictwa do powyższego wykazu. Po co? Te wydawnictwa mogły i nadal mogą wydawać prace metodyczne, dydaktyczne, skrypty, a nawet publicystyczno-oświatowe bez potrzeby naukowego ich recenzowania pod kątem oryginalności, gdyż nie taka jest ich funkcja. 

Nic dziwnego, że Komitet Nauk Prawnych PAN opublikował komunikat, w którym apeluje do resortu o wprowadzenie ekspertów do procesu legitymizującego naukowość wydawnictw. Dlaczego ten Komitet zapomniał o czasopismach? Czyżby uważano, że tu jest wszystko w porządku?  

W dniu 29 września 2020 r. Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego wydał komunikat w sprawie wykazu wydawnictw publikujących recenzowane monografie naukowe. 

W ocenie Komitetu Nauk Prawnych Polskiej Akademii Nauk komunikat ten stanowi przykład nagannych praktyk, jakie nigdy nie powinny mieć miejsca. Komitet Nauk Prawnych wnosi zastrzeżenia, tak co do sposobu przyjęcia wykazu wydawnictw naukowych, jak i jego zawartości.

Komunikat został wydany przez Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego bez konsultacji ze światem nauki. Autonomia środowiska naukowego, które ma najlepszy wgląd w ocenę jakości wydawnictw naukowych, została kompletnie zignorowana. 

Komitet Nauk Prawnych przypomina w tym kontekście, że jednym z ustawowych zadań komitetów naukowych Polskiej Akademii Nauk jest „ocena wydawnictw naukowych" (art. 36 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o Polskiej Akademii Nauk; Dz. U. z 2020 r. poz. 1796 ze zm.). Dlatego też jednoznacznie krytycznie należy ocenić pomijanie tych komitetów w procedurze sporządzania wykazu wydawnictw publikujących monografie naukowe, o którym mowa w art. 267 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r. poz. 85 ze zm.). 

Komitet Nauk Prawnych PAN wzywa, aby zarówno praktyka sporządzania omawianego wykazu, jak i obowiązujące w tej sprawie rozporządzenie Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 7 listopada 2018 r. w sprawie sporządzania wykazów wydawnictw monografii naukowych oraz czasopism naukowych i recenzowanych materiałów z konferencji międzynarodowych (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 349) zostały uzupełnione o wymaganie zasięgnięcia opinii komitetów naukowych PAN. Zmiana taka jest niezbędna dla umożliwienia komitetom naukowym PAN wypełniania ich ustawowych zadań.

Zastrzeżenia Komitetu Nauk Prawnych PAN budzi także umieszczenie w wykazie wydawnictw naukowych nieliczących się w świecie nauki, czasami nawet w ogóle niepublikujących monografii naukowych. Tego rodzaju działanie nie daje się pogodzić z troską o jakość polskiej nauki. 

Obligatoryjne włączenie komitetów naukowych PAN w proces sporządzania wykazu wydawnictw publikujących monografie naukowe zapewniłoby należytą ekspercką ocenę wydawnictw i pozwoliłoby na uniknięcie błędów w sporządzanym wykazie. Komitet Nauk Prawnych postuluje, by udział przedstawicieli komitetów naukowych PAN został zapewniony już w toku najbliższej zmiany wykazu wydawnictw naukowych, jaka według zapowiedzi MNiSW ma rozpocząć się w grudniu br. 

Środowisko naukowe, którego reprezentantami są członkowie komitetów naukowych PAN, oczekuje od ministerstwa przejrzystości i dawania wzorca dobrych praktyk. W imieniu KNP PAN prof. dr hab. Robert Grzeszczak przewodniczący KNP PAN