Łódzka psychologia będzie w nowym budynku, pedagogika zaś w starym, zalanym i zagrzybionym

Ogromnie cieszy rozpoczęcie inwestycji infrastrukturalnej, jaką ma być budynek dla Instytutu Psychologii Uniwersytetu Łódzkiego. To, że przy tak agresywnej polityce Uniwersytetu SWPS ta dyscyplina wraz z kadrami nie tylko jeszcze przetrwała, ale i znakomicie rozwija się w Łodzi sprawia, że władze rektorskie podjęły w mijającej kadencji niezwykle trafną decyzję. Psychologia musi wreszcie wyjść z poszkolnego budynku (Szkoły Tysiąclecia), w którym w PRL było między innymi Liceum Pedagogiczne. Jest tam ciasno, niewygodnie oraz antyrozwojowo.  

Zainteresowanie studiami na kierunku psychologia od początku lat 70. XX w. systematycznie wzrasta. Każdego roku liczba chętnych jest wielokrotnie wyższa od liczby miejsc.  Od lat panuje moda na bycie psychologiem nie tylko ze względu na to, że nasze społeczeństwo staje się coraz bardziej patologiczne, dysfunkcyjne, ale i ze względu na lepsze funkcjonowanie instytucji edukacyjnych, opiekuńczo-wychowawczych, poradni, rehabilitacji, rewalidacji i terapii. Potrzebne są coraz liczniejsze kadry w zakresie prowadzenia diagnoz, analiz i działań profilaktycznych oraz wspierających indywidualny rozwój człowieka czy organizacji oraz środowisk jego życia, pracy lub/i rekreacji.

Bycie psychologiem jest cool, zaś bycie pedagogiem staje się nie tylko mało atrakcyjną, ale i mniej pożądaną społecznie profesją. Łódzka psychologia od lat prowadzi badania naukowe i kształci w zakresie psychologii zdrowia, psychopatologii i psychologii klinicznej, psychologii osobowości i różnic indywidualnych, psychologii społecznej i badań nad rodziną, psychologii rozwojowej człowieka, psychologii pracy i organizacji, psychologii biznesu i doradztwa kariery oraz  psychologii uzależnień i psychoprofilaktyki.             

O ile pedagodzy zrezygnowali wiele lat temu z wydawania czasopisma naukowego 

Wprawdzie przyjęci na studia w tym roku studenci psychologii będą jeszcze uczyć się i rozwijać w dotychczasowym, starym gmachu przy ul. Smugowej, ale kończyć je będą już w nowej siedzibie, co doda nie tylko wymiaru estetycznego, ale i zwiększy poczucie własnej wartości.  

Właściwie nie ma potrzeby reklamowania studiów na tym kierunku, ale odnotuję dla porządku za danymi Instytutu Psychologii UŁ: 

Studia na kierunku psychologia i jego specjalnościach proponują nowoczesną formułę kształcenia, która poza wykładami, ćwiczeniami i konwersatoriami pozwala studentom uczestniczyć w szerokim spektrum działań instytucjonalnych. Sprzyja także doskonaleniu kompetencji umożliwiających wielostronny indywidualny rozwój.

Studia proponują trzy rodzaje specjalności:

• psychologia wspierania rozwoju i efektywnego funkcjonowania człowieka,
• psychologia zdrowia i kliniczna,
• psychologia doradztwa zawodowego i organizacji.

Wybór specjalności następuje po III roku studiów.

 

Nową siedziba Instytutu Psychologii UŁ zostanie wybudowana obok gmachu starego rektoratu UŁ, przy skrzyżowaniu ulicy Narutowicza i alei Rodziny Scheiblerów. JM Rektor prof.

Centrum Promocji UŁ wyjaśnia:   

Nowy budynek będzie w większości przeszkolonym gmachem. Będzie miał pięć kondygnacji nadziemnych i jedną podziemną, a jego całkowita powierzchnia to ok. 6 000 m2. Znajdą się w nim sale wykładowe, laboratoria i pokoje dla pracowników naukowych uczelni. Jego kubatura wyniesie około
33 000 m3.

- Bardzo się cieszę, że nasze starania zakończyły się sukcesem. Chcemy być częścią nowoczesnego Nowego Centrum Łodzi, a ten budynek pozwoli nam ten cel w dużej mierze osiągnąć. Pracownicy i studenci Instytutu Psychologii UŁ zasługują na dobre warunki lokalowe, czekają na nie już wystarczająco długo. Liczę, że dzięki temu ta jednostka rozwinie się jeszcze bardziej – mówi Rektor UŁ, prof. Antoni Różalski.

(źródło fotografii i planów)  

Tymczasem pedagodzy pozostaną zatopieni w czerwcu w wyniku awarii w budynku B przy ul. Pomorskiej 46/48 dla pracowników, w którym znajduje się także aula i Biblioteka Wydziału Nauk o Wychowaniu UŁ.  Pęknięcie na II p. zaworu instalacji wodnej sprawiło, że przez dwie doby woda zalewała pokoje  katedr i zakładów pedagogicznych oraz księgozbiór Biblioteki Wydziałowej. 

Budynek A - główny Wydziału Nauk o Wychowaniu UŁ 

Od ponad miesiąca trwa osuszanie budynku i ratowanie zbiorów, w tym zgromadzonych w Bibliotece archiwaliów, książek i czasopism. To jest poważna katastrofa, gdyż woda lała się z II piętra przez pierwsze aż na parter niszcząc dokumentację, zbiory pracowników oraz prace studentów.  Nie wiem, kiedy wrócimy do swoich pomieszczeń, jak będą one rewitalizowane (odgrzybiane), wyposażone w meble i częściowo zniszczony sprzęt multimedialny? 

Odpadały sufity 

Suszenie zbiorów bibliotecznych 

                                                        Zniszczone szafy  w katedrach

          Wyniesione na korytarz z zalanych pomieszczeń na II p. materiały katedr i zakładów 

Sekretariaty muszą pracować w prowizorycznych warunkach budynku A, który jest główną siedzibą administracji Wydziału oraz posiada sale dydaktyczne do ćwiczeń i seminariów. Zaletą epidemicznych obostrzeń jest zatem zdalne kształcenie i praca na dystans także kadr administracyjnych. 

Jeśli biblioteki innych uczelni w kraju mają możliwość wsparcia darami łódzkiej pedagogiki na Wydziale Nauk o Wychowaniu UŁ, to nasi studenci i pracownicy nie byliby stratni. Niestety, ale część woluminów jest poważnie zniszczona. 

                           

Odejście profesora Tadeusza Gałkowskiego jest wielką stratą także dla pedagogiki specjalnej

W dniu 29 lipca 2020 r. zmarł emerytowany profesor Uniwersytetu Warszawskiego i Uniwersytetu SWPS - psycholog kliniczny - Tadeusz Gałkowski. 

 

Może ktoś zapytać, dlaczego pedagog postanowił zamieścić wspomnienie o psychologu? Odpowiedź byłaby jednoznaczna - nie rozwijałaby się pedagogika specjalna w naszym kraju w zakresie logopedii, surdopedagogiki oraz pedagogiki terapeutycznej i badań nad wspieraniem rozwoju dzieci z autyzmem, gdyby nie prekursorskie badania właśnie prof. Tadeusza Gałkowskiego. 

 

W marciu 2020 r. Rada Dyscypliny Pedagogiki w UMK w Toruniu wyróżniła recenzowaną przez Profesora dysertację doktorską pani  dr Nalalii Gumińskiej pt. "Jakość życia dorosłych osób z autyzmem", której promotorem naukowym był prof. dr hab. Jacek Błeszyński, a recenzentami prof. dr hab. Tadeusz Gałkowski i dr hab. Joanna Kruk-Lasocka, prof. DSW.

 

Większość rozpraw naukowych z pedagogiki specjalnej w powyższym zakresie powierzaliśmy właśnie temu znakomitemu Uczonemu, gdyż pedagogika specjalna musi być subdyscypliną rozwijaną interdyscyplinarnie, a przynajmniej hybrydalnie (głównie z psychologią kliniczną). 

 

Kiedy sięgniemy do twórczości naukowo-badawczej i popularnonaukowej zmarłego Profesora, to przekonamy się, że są kluczowe i wciąż aktualne właśnie w kształceniu pedagogów specjalnych, logopedów i surdopedagogów, a nie tylko w edukacji przyszłych psychologów klinicznych.   

 

Wydział Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego poinformował o odejściu Profesora na swojej stronie: 

– Pan Profesor był psychologiem rehabilitacyjnym, naukowo zajmującym się przede wszystkim autyzmem oraz psychologicznymi aspektami rehabilitacji osób z niepełnosprawnością fizyczną i umysłową. Był autorem wielu publikacji książkowych i artykułów dotyczących psychologii rozwoju i edukacji dzieci i młodzieży. Kierował programami badawczymi dotyczącymi wspomagania dzieci z dysfunkcjami rozwojowymi i ich rodzin – wspomina profesora Gałkowskiego Wydział Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego.

Prof. Gałkowski zapoczątkował w Polsce badania nad autyzmem, miał też wielki wkład w rozwój wiedzy na temat psychologicznej sytuacji osób głuchych i kreowanie wielu praktycznych działań na ich rzecz.

Był konsultantem w resortach Edukacji, Zdrowia oraz w organizacjach pozarządowych. Współpracował z placówkami badawczymi USA, Wielkiej Brytanii, Francji i Włoch. W latach 1982-91 był członkiem Europejskiej Rady Regionalnej Światowej Federacji Zdrowia Psychicznego. Był współautorem Karty Praw Osób z Autyzmem, z inicjatywy dr Pata Matthewsa, Prezesa Światowej Organizacji Autyzmu, opublikowanej w 2012 r.

– Był założycielem i prezesem Zarządu Głównego Krajowego Towarzystwa Autyzmu oraz patronem naukowym i przewodniczącym Polskiego Komitetu Audiofonologii. Współpracował z Narodowym Instytutem Zdrowia i Badań Medycznych (INSERM) we Francji oraz z Ośrodkiem Badań Głuchych w Wielkiej Brytanii – przypomina Uniwersytet Warszawski. – Przez kilkadziesiąt lat, do przejścia na emeryturę, związany był z naszym Wydziałem, gdzie pełnił m.in. funkcję prodziekana. Utworzył Katedrę Rehabilitacji i zapoczątkował wiele działań naukowych i dydaktycznych, które kontynuowały kolejne pokolenia pracowników Katedry (dziś Katedra Psychologii Zdrowia i Rehabilitacji).

  

W 2016 r. prof. T. Gałkowski został wraz z pedagogami specjalnymi powołany przez MEN do Zespołu do spraw specjalnych potrzeb edukacyjnych. Zadaniem tego gremium było opracowanie propozycji zmian systemowych w zakresie kształcenia dzieci i młodzieży ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. 

 

Szczególnie cenne są takie rozprawy T. Gałkowskiego, jak: 

 

·Gałkowski, T. (1972 i 1979). Dzieci specjalnej troski. Warszawa: Wiedza Powszechna.

·Gałkowski, T. (1973). Rehabilitacja dzieci głuchych w wieku przedszkolnym. Warszawa: ATK.

·Gałkowski, T., Kaiser-Grodecka, I., Smoleńska, J. (1976,1978,1989). Psychologia dziecka głuchego. Warszawa: PWN.

·    Gałkowski, T. (1977). Rozwijanie zdolności dziecka. Lublin, UMCS.

·    Gałkowski, T. (1994). Developpement et eduction des enfants sourds et malentendants. Paris.

·       Szeląg E., Gałkowski T., Jastrzębowska G., ( red. ): Podstawy neurologopedii. 2005, WYDAWNICTWO UNIWERSYTETU OPOLSKIEGO

·     Gałkowski, T., Pisula E., (red.) (2006). Psychologia rehabilitacyjna. Wybrane zagadnienia. Warszawa: Wydawnictwo Instytutu Psychologii PAN

·       Szymankiewicz Janusz, Gałkowski Tadeusz: Sztuki Walki. Zwycięstwo nad sobą. Psychofizyczne podstawy systemowego szkolenia według doświadczeń Azji Centralnej i Wschodniej, 2010, Wrocławskie Wydawnictwo Naukowe ATLA2

·   Gałkowski, T., Marzanna M. ( red. ): Wspomaganie rozwoju małego dziecka z wadą słuchu, 2011, Polski Komitet Audiofonologii. 

·  Zasępa E., Gałkowski T. ( red. ): Oblicza psychologii klinicznej, 2014, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.

   Jeśli ktoś uważa, że profesorowie w wieku emerytalnym nie pracują naukowo, nie są aktywni wydawniczo, to w przypadku prof. T. Gałkowskiego będą w błędzie. Uniwersytet SWPS publikuje bowiem wzrost twórczości publikacyjnej także tego Profesora. 

   Zatrudniony w tej Uczelni przez pełną dekadę od 2005 do 2015 r. prof. T. Gałkowski był kierownikiem Katedry Psychologii Rozwoju i Edukacji na Wydziale Psychologii. W ostatnim czasie promował programy w zakresie wzmacniania koncentracji młodzieży w uczeniu  się. 

Żegnam Profesora Tadeusza Gałkowskiego kierując do Rodziny i bliskich wyrazy współczucia.  

Jestem przekonny, że polscy pedagodzy specjalni będą korzystać z Jego dzieł przez kolejne lata. 

(żródło fotografii)