Ostry konflikt we władzach Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego Prof. Roman Leppert zrezygnował ze stanowiska prorektora ds. dydaktycznych i jakości kształcenia UKW (...). Podczas ostatniego posiedzenia Senatu uczelni poinformował o swojej rezygnacji. Do senatorów trafiło także obszerne pismo profesora, w którym uzasadnia swoje odejście. Piętnuje w nim sposób kierowania uczelnią przez obecnego rektora.
Portal Moje Miasto Bydgoszcz informuje:
Za najistotniejszy powód takiej decyzji (Prorektor - dop. BŚ) podaje całkowitą rozbieżność pomiędzy sposobem kierowania uniwersytetem przez niego i rektora prof. Janusza Ostoję-Zagórskiego. Panowie inaczej wyobrażają sobie funkcjonowanie organów jednoosobowych i kolegialnych - wynika z pisma prorektora do senatu.
“Nie jest możliwe, abym był dalej prorektorem nie akceptując jednocześnie decyzji podejmowanych przez Magnificencję” - pisze profesor.
Lista grzechów rektora
Prof. Leppert wymienia przesłanki decyzji, którą podjął jeszcze w końcu października. Wymienia kilka z nich:
- przedłużenie zatrudnienia kanclerza na czas nieokreślony bez zasięgnięcia opinii senatu,
- preferowanie przedstawicieli innych uczelni jako kandydatów UKW do Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego;
- zapraszanie do wygłoszenia wykładów podczas inauguracji roku akademickiego profesorów innych uczelni;
- przeniesienie Sekretariatu Instytutu Mechaniki i Informatyki Stosowanej w budynku Copernicanum;
- niszczenie pozostałości po poprzednikach (Rektorach: Marcinkowskim i Kubiku);
- niewykorzystanie okazji, jaką było uruchomienie Biblioteki do zorganizowania w niej inauguracji roku akademickiego;
- wydawanie wadliwych aktów prawnych (zarządzeń, pism okólnych);
- podejmowanie decyzji kadrowych wbrew wnioskom Dziekanów i Rad Wydziałów.
Internauci komentują doniesienia prasowe, w których słusznie wskazują na dzielność, odwagę cywilną profesora UKW Romana Lepperta w podjęciu decyzji, która jest przecież wynikiem troski o uczelnię. Być może wygodniej byłoby milczeć, udawać, że wszystko jest w porządku, zakładać togę na różne uroczystości i namaszczać własne ego. Wyrosło w szkolnictwie wyższym młode pokolenie samodzielnych pracowników naukowych, które nie jest skażone "układem zamkniętym" i potrafi upomnieć się o wartości dobra wspólnego, akademickiego. W kraju następuje przełom pokoleniowy, który nie musi kryć się za maskami, anonimowymi wpisami, ale potrafi jasno sformułować swoje zarzuty płacą za to cenę rezygnacji z funkcji kierowniczej. To elektorzy, którzy go wybrali, muszą zdecydować, czy przyjmują jego rezygnację.
Ktoś komentując to wydarzenie pisze: "Pytanie co komu da takie robienie we własne gniazdo. Każdy ma prawo odejść gdy sobie nie radzi z sytuacją ale po co robić aferę?" Jak widać, nie rozumie, że to nie prof. UKW R. Leppert zrobił aferę, tylko wyciekła ona do dziennikarzy, a zatem komuś zależało na tym, by stała się ona sprawą publiczną. O znaczeniu "kalania własnego gniazda" wypowiem się w kolejnym wpisie, bo zdaje się, że niektórzy mają problem z dociekaniem istoty procesu, który się z tym wiąże.
Profesor UKW Roman Leppert jest pedagogiem związanym z tym Uniwersytetem od początku swojej pracy akademickiej (wcześniej była to Wyższa Szkoła Pedagogiczna, a potem Akademia Bydgoska). Jako samodzielny pracownik naukowy pracuje w Katedrze Pedagogiki Ogólnej i Porównawczej.
Jest autorem takich publikacji jak:
Potoczne teorie wychowania studentów pedagogiki, Bydgoszcz 1996
Pedagogika – poszukiwanie pewności. Studenckie wyobrażenia o pedagogice jako dyscyplinie naukowej i kierunku studiów, Kraków 1997
Pedagogiczne peregrynacje. Studia i szkice o pedagogice ogólnej i kształceniu pedagogów, Bydgoszcz 2002
Młodzież – świat przeżywany i tożsamość. Studia empiryczne nad bydgoskimi licealistami, Kraków 2002
Związki miłosne w sieci, Kraków 2013 (współautor: K. Kacprzak).
Pod jego współredakcją ukazały się następujące prace zbiorowe:
Przełamywanie stereotypów (pedagogicznych i edukacyjnych), Bydgoszcz 1996 (wspólnie z T. Hejnicką-Bezwińską)
Wprowadzenie do pedagogiki. Wybór tekstów, Kraków 1996, 1998, 2001 (wspólnie z T. Jaworską)
Listy z podróży. Profesorowi Edmundowi Trempale w darze na siedemdziesiąte urodziny, Bydgoszcz 1997 (wspólnie z M. Deptułą)
Edukacja w świecie współczesnym. Wybór tekstów z pedagogiki porównawczej wraz z przewodnikiem bibliograficznym i przewodnikiem internetowym, Kraków 2000
Młodzież wobec (nie)gościnnej przyszłości, Wrocław 2005 (wspólnie z Z. Melosikiem i B. Wojtasik)
Ewolucja „ogólności” w dyskursach pedagogicznych, Bydgoszcz 2005 (wspólnie z T. Hejnicką-Bezwińską)
