Polska
pedagogika akademicka pozyskała kolejnego, znakomitego Uczonego z tytułem profesora - Jarosława
Garę (ur.1971), który jest kierownikiem Zakładu Teoretycznych Podstaw
Pedagogiki i Dyskursów Edukacyjnych w Instytucie Pedagogiki Akademii
Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie. Nominacja
została opublikowana na łamach Monitora Polskiego, toteż mogę już o niej
napisać.
Profesor
J. Gara jest znanym i wysoko cenionym w kraju oraz poza granicami uczonym-pedagogiem, który reprezentuje w
swoich badaniach naukowych jedną z podstawowych subdyscyplin nauk
pedagogicznych, jaką jest pedagogika ogólna, a w jej ramach filozofię
wychowania/filozofię edukacji. Każdy, kto interesuje się współczesną myślą
pedagogiczną, analizą dyskursów edukacyjnych, kto zamierza osadzić w
jednym z nurtów współczesnej filozofii swoje studia teoretyczne czy
metateoretyczne w zakresie wychowania, inkulturacji, sięga po znakomite
rozprawy z fenomenologii wychowania, hermeneutyki pedagogicznej czy
egzystencjalnej perspektywy tych procesów autorstwa prof. J. Gary.
W
2002 roku ukazał się zbiór esejów J. Gary z lat 1991-2000 p.t. „Miedzy niebem a
ziemią”, który odzwierciedla różne okresy namysłu autora nad życiem.
Drogę do najwyższego poziomu w nauce J. Gara rozpoczął w 2005 roku obroną dysertacji doktorskiej w macierzystej uczelni - w dziedzinie nauk humanistycznych w zakresie pedagogiki. Tytuł pracy brzmiał: Pedagogiczne implikacje filozofii dialogu. Promotorem dysertacji był wybitny filozof prof. dr hab. Tadeusz Gadacz.
Rozprawa doktorska nie była jedynie omówieniem czy rekonstrukcją filozofii dialogu, ale oryginalną perspektywą odczytywania logosu relacji między JA a TY w oparciu o filozofię dialogu chasydzkiego uczonego polskiego pochodzenia - Martina Bubera i katolickiego myśliciela Ferdinanda Ebnera. Gara ciekawie interpretował te teorie wskazując zarazem, że ludzkie życie nie we wszystkich wymiarach może spełniać się dialogicznie.
"Rzadko bowiem
doświadczamy uobecniania się lub nieuobecniania w relacjach z osobami ich
ontologicznego przebudzenia się, ujawniania schowków własnego JA. Człowiek jest
czynem, bowiem w nim tylko może spełniać etyczne intencje. Czyn pusty ma
charakter populistyczny, instrumentalny, nastawiony na uprzedmiotowienie
drugiego człowieka".
W
2007 roku J. Gara wydał rozprawę zatytułowaną „Człowiek i wychowanie. Implikacje pedagogiczne
antropologii filozoficznej Maxa Schelera. Analogie z wybranymi koncepcjami
psychologicznymi”.
W
sześć lat później, w 2011 roku J. Gara uzyskał stopień doktora
habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie pedagogiki na Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii
Grzegorzewskiej w Warszawie. Jego głównym osiągnięciem naukowym była
monografia zatytułowana: Od filozoficznych podstaw wychowania do
ejdetycznej filozofii wychowania”. Recenzentami w tym postępowaniu
byli profesorowie: Ewa Wiktoria
Rodziewicz, ks. Marian Walerian
Nowak, Bogusław
Milerski i Krystyna Ablewicz.
Profesor
jest autorem czterech monografii autorskich, 58 artykułów
naukowych, 12 rozdziałów w zbiorowych studiach naukowych
oraz 30 rozpraw w recenzowanych materiałach konferencyjnych. Jego
najnowsza monografia p.t. "Istnienie
i wychowanie. Egzystencjalne inspiracje myślenia i działania
pedagogicznego" (Warszawa, 2022) została poświęcona egzystencjalistycznej myśli pedagogicznej, o czym pisałem
niemalże dwa lata temu w blogu.
Istotne znaczenie dla rozwoju i kształcenia kadr akademickich ma zaangażowanie J. Gary w udział w konferencjach krajowych i międzynarodowych, w Letniej szkole Młodych Pedagogów Komitetu Nauk Pedagogicznych PAN oraz w postępowaniach awansowych doktorów.
Wypromował dwóch doktorów, a sprawuje jeszcze opiekę naukową nad kolejnymi, młodymi adeptami nauki. Był recenzentem w dwóch postępowaniach o nadanie stopnia naukowego doktora oraz w dwóch postępowaniach na stopień doktora habilitowanego, a także pełnił funkcję naukowego sekretarza w dwóch komisjach habilitacyjnych.
Gratulacje dla Profesora Jarosława Gary i życzenia dalszych osiągnięć naukowych w pedagogice i dla pedagogów.