Zmarł pedagog, filozof wychowania prof. Uniwersytetu Ignatianum Paweł Kaźmierczak

Nie miałem okazji do bezpośredniego spotkania  z młodym uczonym, jakim był pracujący od 2006 roku w Uniwersytecie Ignacjanum w Krakowie (UIK) na stanowisku profesora UIK dr hab. Paweł Kaźmierczak. Wiadomość o śmierci, jak każda tego charakteru, wywołuje głęboki ból wśród najbliższych, przyjaciół, ale też smutek i żal w środowisku akademickim z powodu odejścia humanisty, którego obecność w kształceniu pedagogów tak bardzo jest dzisiaj potrzebna. Nie zdążył rozwinąć swojej pasji badawczej do implementacji myśli współczesnych filozofów, dla których ważny jest człowiek, a nie tylko to, co wiąże się z uwarunkowaniami jego życia.

Magisterium (1998) i stopień naukowy doktora (2002) uzyskał z filozofii w macierzystej uczelni. Habilitował się w 2020 roku na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, gdyż jego uczelnia nie posiadała wówczas jeszcze uprawnień do nadawania stopnia doktora hbilitowanego w dyscyplinie pedagogika. Głównym osiągnięciem habilitacyjnym była monografia p.t. Neoarystotelesowska filozofia edukacji w ujęciu Alasdaira MacIntyre'a, ale także wcześniejsze publikacje autorskie i współautorskie poświęcone współczesnej personalistycznej myśli pedagogicznej w kraju.  

  

 (źródło:Fb)

 

W Uniwersytecie Ignatianum śp. prof. UIK P. Kaźmierczak pracował naukowo i dydaktycznie w Katedrze Pedagogiki Religii i Pedeutologii, w której zajmował się filozofią wychowania, etyką i historią myśli pedagogicznej. Jego ostatnie badania dotyczyły metafizycznych i antropologicznych podstaw pedagogiki w twórczości Hansa Ursa von Balthasara i Adrienne von Speyr. Jak informuje uczelnia, w przygotowaniu jest jego publikacja na ten temat obejmująca także tłumaczenie "Mowy pożegnalnej" A. von Speyr z opracowaniem krytycznym. Pozostawił zatem dzieła, których recepcja czeka na kontynuatorów jego badań. 

Warto w tym miejscu przywołać wcześniejsze monografie naukowe przedwcześnie zmarłego pedagoga:

1. Moral Upbringing through the Arts and Literature, Cambridge Scholars Publishing, Newcastle-upon-Tyne, 2018 (Editor with Jolanta Rzegocka)

2. Dietrich von Hildebrand wobec narodowego socjalizmu, WAM, Ignatianum, Kraków 2011, seria „Dyskurs politologiczny” pod red. W. Bernackiego, W. Pasierbka i B. Szlachty.

3. Klub Inteligencji Katolickiej w Krakowie w latach 1956-1989 (The Club of Catholic Intelligentsia in Krakow 1956-1989), WAM, Ignatianum, Kraków 2009.  

W najnowszym numerze periodyku 'Studia Paedagogica Ignatiana" jest artykuł śp. P. Kaźmierczaka z nurtu pedagogiki religii zatytułowany: "Pedagogia i pedeutologia Ćwiczeń duchownych św. Ignacego w ujęciu Hansa Ursa von Balthasara i Adrienne von Speyr". Poszerza zatem naszą wiedzę z dziejów samowychowania religijnego  jednego z najwybitniejszych teologów i erudytów  XX wieku oraz o mistyczce A.von Speyer, która pisała o roli rekolekcji z zastosowaniem ćwiczeń duchowych św. Ignacego Loyoli. 

Spodziewałem się spotkania z Profesorem UIK na tegorocznym Seminarium Polskiej Myśli Pedagogicznej w Instytucie Pedagogiki Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdyż tegoroczna problematyka obrad dotyczyć będzie kwestii, którym P. Kaźmierczak także poświęcał swój namysł, a mianowicie problematyce patriotyzmu. W 2008 roku opublikował wspólnie z Beatą Topij-Stempińską na łamach "Horyzontów Wychowania" interesujący artykuł  "Wychowanie narodowe a wychowanie państwowe", w którym jakże trafnie upomniano się o dziedzictwo myśli pedagogicznej na ten temat z okresu dwudziestolecia międzywojenngo. Gorąco polecam ten tekst, gdyż zawarty w nim przekaz nie stracił na swojej aktualności.   

Kaźmierczak nawiązał raz jeszcze do tej problematyki w swoim artykule w "Horyzontach Polityki" (2011 nr vo.2 nr 3), w którym dokonał analizy myśli historyka Feliksa Koniecznego.  Jak pisał w nim: 

"Według krakowskiego historyka znaczenie Polski wynikało z przynależności do kręgu zachodniej cywilizacji łacińskiej, a zarazem z głoszonych i praktykowanych wcześniej niż na Zachodzie Europy idei wolności sumienia i wyznania, suwerenności reprezentacji narodowej, konstytucjonalizmu, samorządu i decentralizacji przeciwstawionych centralizacji i biurokracji oraz koncepcji unii międzypaństwowej. Konkluzją artykułu jest stwierdzenie aktualności wielu kwestii poruszanych przez Konecznego, takich jak np. patriotyzm oparty o znajomość historii własnego kraju, równouprawnienie państw tworzących unię czy też temat oblicza cywilizacyjnego Europy" (s.229). 

Żegna zmarłego przedwczesnie pedagoga środowisko akademickie i ignacjańskie. 

Niech spoczywa w pokoju!      

 

Wakacje uczonych to czas na nadrobienie naukowych lektur

 

Za tydzień, a więc 16 sierpnia, powrócę do codziennego blogowania. Tymczasem skupiam się na lekturze rozpraw, powinnościach recenzenckich i pracy nad kolejną współautorską książką. Tymczasem życzę spokojnych, pełnych dobrych wrażeń wakacyjnych spotkań w świecie onlife.   

Pozdrawiam przyjaciół i zapiekłych wrogów. Jeszcze nie spadłem z drabiny mimo usilnych starań tych ostatnich. Olimpiada trwa.   

Zmarł em. profesor UAM w dyscyplinie pedagogika mediów Wojciech Andrzej Skrzydlewski

 

(źródło: WSE UAM)

Dotarła do mnie bardzo smutna wiadomość o śmierci znakomitego pedagoga, specjalisty w zakresie edukacji medialnej i technologii kształcenia em. profesora Wydziału Studiów Edukacyjnych UAM w Poznaniu dr.hab. Wojciecha Andrzeja SKRZYDLEWSKIEGO. Powstaje wraz z odejściem uczonego luka, bowiem nie ma zbyt dużego zainteresowania wśród medioznawców w pedagogice tą właśnie subdyscypliną nauki zapewne dlatego, że znacznie wyższe wynagrodzenie uzyskują poza środowiskiem akademickim. Nasz pedagog, em. prof. UAM W. Skrzydlewski był oddany służbie nauce i oświacie, wspierając doktorantów w podejmowaniu badań w tym zakresie. 

W latach 2015-2024 W. Skrzydlewski zrecenzował 11 dysertacji doktorskich, był recenzentem w 7 postępowaniach habilitacyjnych oraz wypromował 8 doktorów nauk społecznych w dyscyplinie pedagogika. Od 2015 roku habilitowali się w pedagogice wypromowani przez W. Skrzydlewskiego doktorzy, jak: dr hab. Agnieszka Iwanicka oraz dr hab. Natalia Małgorzata Walter (Łukanowska) - obie są zatrudnione w WSE UAM. To jest najlepsze świadectwo kompetencji naukowo-badawczych naszego Profesora, którego rozprawy naukowe cieszą się dużym uznaniem i są cytowane przez kolejnych badaczy. Są to:

Książki autorskie:

1. Uniwersytecki wykład telewizyjny, Poznań 1980, Wydawnictwo Naukowe UAM.

2. Edukacyjne zastosowanie telewizji, Warszawa 1985, WSiP.

3. Technologia kształcenia - Przetwarzanie informacji - Komunikowanie,  Poznań 1990, Wydawnictwo Naukowe UAM.

4. Edukacyjne zastosowania telewizji (wyd. II, zmienione i powiększone), Warszawa 1989, WSiP.

5. Media – Aktualizacje encyklopedyczne. Suplement do Wielkiej Encyklopedii Powszechnej Wydawnictwa Gutenberg, Poznań 1998, Wyd. Kurpisz.

6. Muzyka popularna. Aktualizacje encyklopedyczne. Suplement do Wielkiej Encyklopedii Powszechnej Wydawnictwa Gutenberga, Tom 12, Poznań 1999, Wyd. Kurpisz, (współautor R. Gloger).

7. Popularna encyklopedia mediów, red. J. Skrzypczak, Poznań 1999, wyd. Kurpisz.

8. Ilustrowany leksykon muzyki popularnej, Poznań 2002, wyd. Kurpisz, współautor R.Gloger. 

Z prof. Wacławem Strykowskim wydał W. Skrzydlewski monografię:  

Dr hab. W. Skrzydlewski był też cenionym dziennikarzem muzycznym w Radiu Merkury (1990-2004), Górny Promotion oraz w Wydawnictwie Miejskim Posnania. Opublikował ponad 1000 programów radiowych, wydał 25 fonogramów, w tym dwa tytuły zostały nagrodzone Złotą i Platynową płytą ZPAV (Związku Producentów Audio-Video). 

Już jako emerytowany profesor zatrudnił się w Dolnośląskiej Szkole Wyższej we Wrocławiu, gdzie powstała dzięki niemu unikatowa w Polsce specjalność - "Dziennikarstwo Muzyczne" dla studentów studiów I i II stopnia. 

Zachowujemy w pamięci społecznej, pedagogice naukowej i oświacie dokonania zm. profesora UAM, dzieląc z Rodziną i Współpracownikami ból po jego odejściu. 

Niech spoczywa w pokoju!